Tadeusz Gwiazdoski

Tadeusz Gwiazdoski

Data i miejsce urodzenia	21 września 1889 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1950 Londyn, Wielka Brytania
Chargé d’affaires RP przy Lidze Narodów
Okres	od 1 kwietnia 1932 do 8 listopada 1932
Poprzednik	Franciszek Sokal (Stały Delegat RP)
Następca	Edward Bernard Raczyński (Stały Delegat RP)
Odznaczenia

Tadeusz Gwiazdoski/Gwiazdowski (ur. 21 września 1889 w Warszawie, zm. 15 kwietnia 1950 w Londynie) – dyplomata II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Syn Wiktora Grossterna i Amelii ze Starkmanów. Ojciec był powstańcem styczniowym i cenionym lekarzem, ordynatorem Szpitala Starozakonnych w Warszawie. Ukończył gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. Uczestniczył w strajku szkolnym 1905 roku i w tajnych młodzieżowych organizacjach niepodległościowych. Współpracował z Nową Gazetą, dziennikiem polskiej mniejszości żydowskiej wychodzącym w Warszawie od 1906. W 1914 ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu. 20 listopada 1918 został sekretarzem poselstwa RP w Bukareszcie. 1 lipca 1919 odwołany do centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie, pracował jako referent w Departamencie Politycznym. 1 czerwca 1922 jako sekretarz poselstwa I klasy wszedł w skład Delegacji RP przy Lidze Narodów i pozostawał w niej do 1 stycznia 1924, gdy został odwołany do centrali. 1 grudnia 1924 ponownie przydzielony do delegacji, w której skład wchodził do 31 grudnia 1932, awansując w tym czasie na radcę poselstwa II (21 I 1926) i I klasy (1 VIII 1928). W 1921 oficjalnie dokonał zmiany nazwiska na „Gwiazdoski”.

Od 1 kwietnia do 8 listopada 1932 kierował Delegacją RP przy Lidze Narodów jako chargé d’affaires, na krótko wrócił na poprzednie stanowisko, zaś 1 stycznia 1933 został odwołany do centrali MSZ. Został kierownikiem wydziału w Departamencie Politycznym. 1 lutego 1934 mianowany na wicedyrektora Departamentu Politycznego, stanowisko to zajmował do wybuchu II wojny światowej.

Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę i przekroczeniu granicy polsko-rumuńskiej przez rząd RP, ewakuowany wraz z personelem MSZ do Francji. W listopadzie 1939 przydzielony do ambasady RP w Paryżu. Do upadku Francji był łącznikiem z francuskim Ministerstwem Informacji i Propagandy w randze ministra pełnomocnego. Po odtworzeniu MSZ w Londynie został w lipcu 1941 kierownikiem Wydziału Organizacji Międzynarodowych, a od października 1944 także zastępcą sekretarza generalnego MSZ.

Od 6 lipca 1945 (wycofanie uznania międzynarodowego dla Rządu RP na uchodźstwie), aż do śmierci był sekretarzem generalnym MSZ Rządu RP na uchodźstwie. Współzałożyciel i członek emigracyjnego Instytutu Badań Międzynarodowych.

Starszy brat Tadeusza Gwiazdoskiego - Stefan Grostern (przez jedno „s”) był znanym dziennikarzem warszawskim.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[1][2]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[2]
• Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1939)^[3]
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[2]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi (Węgry, 1936)^[2][4]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Jerzego I (Grecja, 1937)^[5]
• Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Wazów (Szwecja, 1936)^[6]
• Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)^[2]

Przypisy

Bibliografia, literatura, linki

• Gwiazdoski Tadeusz [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, s. 96, ISBN 83-7066-569-1.
• Tadeusz Gwiazdoski – dyplomata pozostający w cieniu