Tadeusz Jabłoński

Tadeusz Jabłoński

Paweł Dzianisz

Data i miejsce urodzenia	23 października 1919 Poznań
Data i miejsce śmierci	16 października 2019 Gdańsk
Miejsce spoczynku	Cmentarz Srebrzysko
Zawód, zajęcie	dziennikarz, pisarz
Odznaczenia

Tadeusz Jabłoński (ur. 23 października 1919 w Poznaniu, zm. 16 października 2019 w Gdańsku) – polski dziennikarz i pisarz, posługujący się często pseudonimem Paweł Dzianisz^[1].

Życiorys

Z urodzenia Wielkopolanin, do 1945 przez większość czasu mieszkał z rodziną w Śremie^[2]. Od 1945 studiował polonistykę na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1946-1969 był związany z Bydgoszczą. W latach 1945-1946 był dziennikarzem „Polski Zachodniej”, w latach 1946-1959 redaktorem sportowym, publicystą w dziale kulturalnym i sekretarzem redakcji bydgoskiego „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. Od 1951 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W latach 1959-1969 był sekretarzem redakcji bydgoskiego „Dziennika Wieczornego”. W 1965 ukończył studium ekonomii i organizacji turystyki w Warszawie^[1]. Od 1969 związany był z Gdańskiem^[3]. W latach 1969-1981 był zastępcą sekretarza redakcji (później sekretarzem) i kierownikiem magazynu niedzielnego „Głosu Wybrzeża”, w latach 1976-1980 był społecznym redaktorem naczelnym rocznika Polskiego Związku Żeglarskiego „Świat Żagli”. W 1982 przeszedł na wcześniejszą emeryturę, jednak kontynuował pracę dziennikarską. W latach 1989-1991 był związany z „Tygodnikiem Gdańskim”. W latach 1991-1994 był sekretarzem redakcji „Dziennika Bałtyckiego”^[1]. Współpracował z „Gwiazdą Morza”, „Pielgrzymem” i „Pomeranią”^[2]. Publikował cykle felietonów, szkice literackie, eseje, reportaże historyczne, biografie, przewodniki turystyczne, powieści i opowiadania^[1].

Był autorem ponad 20 publikacji książkowych, m.in.: Pierwszy wiatr (1979), opowiadań Pochyl się do kolan brzozy: opowieści wędrownicze (1974), Nadbałtyckie spotkania (z Anną Kościelecką, 1989), Przeleciał anioł (2007), Wokół Conrada (2008)^[1].

Tablica w Oliwie upamiętniająca Jana Kanapariusza

Był również żeglarzem i wspinaczem. Był założycielem polskiego Bractwa Kaphornowców (1974) oraz pomysłodawcą (wraz z Kazimierzem Kołodziejem i Zenonem Gralakiem^[4]) ustanowienia prestiżowych nagród żeglarskich: Rejs Roku i Srebrny Sekstant (1970). Inicjator sprowadzenia w 1971 na Westerplatte prochów majora Henryka Sucharskiego (dowódcy obrony Westerplatte we wrześniu 1939)^[1], sprowadzenia prochów Bernarda Chrzanowskiego na cmentarz oksywski (1986)^[2], a także budowy pomnika pisarza Josepha Conrada w Gdyni^[1] (odsłoniętego w 1976)^[3]. Był również pomysłodawcą tablicy pamiątkowej Jana Kanapariusza, pierwszego kronikarza Gdańska, na ulicy jego imienia (2009)^[2].

Zmarł 16 października 2019^[5], tydzień przed setną rocznicą swoich urodzin^[3]. 23 października 2019 został pochowany na gdańskim cmentarzu Srebrzysko^[6] (rejon VII, taras IV-skarpa-11)^[7].

Grób Tadeusza Jabłońskiego na cmentarzu Srebrzysko

Nagrody

Został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972), Medalem św. Wojciecha, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”^[1], „Zasłużony dla Miasta Gdańska”, „Za zasługi dla województwa bydgoskiego”, złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”, złotą odznaką „Zasłużony Działacz Żeglarstwa”, złotą odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki”, dwukrotnie brązowym medalem „Za wybitne osiągnięcia sportowe”^[2]. Laureat Nagrody im. Conrada za publicystykę morską oraz Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2009)^[1][8].

Przypisy