Tadeusz Jachimowski

Tadeusz Julian Jachimowski
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1892
Kazimierza Mała

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1944
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Kanclerz Polowej Kurii Biskupiej
Okres sprawowania

od 1919 do lipca 1933

Szef Służby Duszpasterskiej KG AK i naczelny kapelan AK
Okres sprawowania

1943–44

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

wrzesień 1914

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Grób symboliczny Tadeusza Jachimowskiego na warszawskim cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Julian Jachimowski, ps. „Biskupowicz”, „Budwicz” (ur. 12 lutego 1892 w Kazimierzy Małej, zm. 7 sierpnia 1944 w Warszawie) – ksiądz, dziekan Wojska Polskiego, doktor filozofii, magister teologii, tajny szambelan Jego Świątobliwości, kanonik honorowy kielecki.

Życiorys

Był synem Juliana (1864–1928) i Heleny z Kobylańskich (1867–1941)[1]. Był starszym bratem Bronisława Aleksandra (1895–1937), majora artylerii Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości[1][2][3][4] i Mariana Edwarda (1900–1938), majora piechoty Wojska Polskiego, działacza niepodległościowego.

Ukończył Gimnazjum Miejskie w Pińczowie a następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach[5]. Od 1913 kontynuował studia w Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1914[5], a w czerwcu 1917 ukończył studia zdobywając dyplom magistra teologii.

12 kwietnia 1917 roku administrator archidiecezji mohylewskiej, biskup Jan Cieplak nominował go na kapelana Wojska Polskiego na Wschodzie. 24 kwietnia tego roku wyjechał do Kijowa, w celu objęcia funkcji kapelana 4 pułku strzelców polskich Dywizji Strzelców Polskich. W listopadzie 1917 roku objął obowiązki kapelana 1 Dywizji Strzelców Polskich. Równocześnie pełnił obowiązki kapelana 2 pułku strzelców polskich. 4 lutego 1918 roku pod Tołoszczycą na wschód od Bobrujska, objął po kontuzjowanym pułkowniku Konarzewskim dowództwo brygady i pomyślnie zakończył potyczkę z Armią Czerwoną.

W okresie od 1919 do lipca 1933 roku był kanclerzem Polowej Kurii Biskupiej. Z zajmowanego stanowiska usunięty został z powodu oskarżeń o głęboką niechęć do piłsudczyków.

Od października 1939 do kwietnia 1940 był więziony na Pawiaku. Po zwolnieniu został rektorem kościoła Św. Anny. W konspiracji działał od 1941.

Był naczelnym kapelanem Sokolstwa Polskiego w II Rzeczypospolitej i naczelnym kapelanem Związku Walki Zbrojnej, a od 5 lutego 1943 roku naczelnym kapelanem i szefem służby duszpasterskiej Sił Zbrojnych w Kraju (Armii Krajowej). 23 lipca tego roku Józef Gawlina mianował go wikariuszem generalnym i zastępcą biskupa polowego Wojska Polskiego.

Tadeusz Jachimowski był organizatorem Towarzystwa Patriotycznego.

Napisał znany modlitewnik dla żołnierzy pt. Żołnierz Chrystusowy, wydawany także w podziemiu. Był również autorem publikacji historycznych oraz prac z zakresu duszpasterstwa i filozofii. Stworzył ponadto dwa tomiki wierszy.

Został rozstrzelany 7 lub 8 sierpnia 1944 na podwórzu wypalonego budynku przy ul. Wolskiej, w rejonie kościoła św. Stanisława Biskupa i Męczennika.

Symboliczny grób Tadeusza Jachimowskiego znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 206–1–10,11)[1].

Awanse

  • dziekan - zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego (w 1924 roku zajmował 6 lokatę)

Ordery i odznaczenia

12 czerwca 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: JULIAN JACHIMOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2022-03-28].
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-14]..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-14]..
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-14]..
  5. ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 277.
  6. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
  7. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-14]..
  8. ↑ M.P. z 1939 r. nr 19, poz. 33 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  9. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-14]..

Bibliografia

  • Tadeusz Julian Jachimowski. [dostęp 2013-03-17].
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 31, 1296.
  • Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 839.
  • Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 405, 897.
  • Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 86–87. ISBN 83-211-0758-3.
  • Janusz Odziemkowski, Służba duszpasterska Wojska Polskiego 1914–1945, Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 1998, s. 7, 35–39, 60, 72, 75, 81, 102–103, 219–221, 223, 230, ISBN 83-11-08814-4, OCLC 751468346.
  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5, red. nauk. Piotr Rozwadowski, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2002, ISBN 83-11-09261-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Tadeusz Jachimowski grób 01.JPG
Autor: AldraW, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Tadeusza Jachimowskiego na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim