Tadeusz Jan Wrześniowski

Tadeusz Jan Wrześniowski
Ilustracja
Tadeusz Wrześniowski (przed 1908)
Poseł na Sejm Krajowy Galicji IX kadencji
Okres

od 1908
do 1913

Starosta powiatu sanockiego
Okres

od 1919
do 192?

Poprzednik

Kazimierz Waydowski

Następca

Antoni Zoll

Starosta powiatu gródeckiego
Okres

od 192?
do 1927

Następca

Mieczysław Zieliński

Starosta powiatu przemyskiego
Okres

od 1927
do pocz. stycznia 1929

Poprzednik

Roman Frankowski

Następca

Stanisław Michałowski

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Tadeusz Jan Wrześniowski[a] – poseł do Sejmu Krajowego Galicji IX kadencji, urzędnik, starosta w II Rzeczypospolitej, działacz narodowy.

Życiorys

Był synem Jana i Eufrozyny z domu Skibińskiej[1]. W 1881 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie (w jego klasie był m.in. Aleksander Milski)[2].

W służbie czynnej C. K. Armii został mianowany kadetem w piechocie w stanie rezerwy z dniem 1 listopada 1884[3], następnie awansowany na stopień porucznika z dniem 1 listopada 1885[4][5]. Był przydzielony do 57 Galicyjskiego pułku piechoty w Krakowie do około 1893[6][7][8][9][10][11][11][12][13][14]. Został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu porucznika w piechocie w grupie nieaktywnych ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1885[15]. Około 1894 był przydzielony do 55 batalionu piechoty obrony krajowej w Rzeszowie[16]. Następnie, od około 1895 do około 1906 był przydzielony do 17 pułku piechoty obrony krajowej ze sztabem także w Rzeszowie i z IV batalionem w Sanoku jako oficer w stosunku „ewidencji” w grupie wojskowych przeznaczonych do służby miejscowej[17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28].

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej został urzędnikiem. Około 1887/1888 był zatrudniony w C. K. Namiestnictwie we Lwowie, gdzie był adjunktem urzędu pomocniczego w urzędach pomocniczych[29]. Następnie w randze praktykanta konceptowego około 1888/1889 pracował w starostwie c. k. powiatu chrzanowskiego[30], a od około 1889 do około 1893 w starostwie c. k. powiatu bohorodczańskiego[31][32][33][34]. Później został przeniesiony do urzędu starostwa c. k. powiatu sanockiego, gdzie od około 1893 był praktykantem konceptowym[35][36], od około 1895 był koncepistą namiestnictwa[37][38][39][40], od około 1899 komisarzem powiatowym[41][42][43][44][45][46], od stycznia 1905 starszym komisarzem powiatowym[47][48][49]. W 1906 został przeniesiony w stan spoczynku i wówczas odznaczony przez cesarza Franciszka Józefa odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa[50][51][52][53].

Z ramienia Rady Narodowej został wybrany posłem do Sejmu Krajowego Galicji IX kadencji (1908-1913) w IV kurii w okręgu Sanok[54][55][56][57]. 13 stycznia 1912 został członkiem utworzonego wówczas 13-osobowego polskiego klubu poselskiego, złożonego z Podolaków i konserwatystów[58]. Od około 1908 do co najmniej 1914 pełnił funkcję sekretarza biura wydziału c. k. powiatu sanockiego (jako następca wieloletniego sekretarza Franciszka Bema)[59][60][61][62][63][63][64][65].

Był członkiem wydziału i sekretarzem tegoż Towarzystwa „Korpusy Wakacyjne” w Sanoku[66][67][68]. W czerwcu 1896 został wybrany członkiem wydziału Towarzystwa Pomocy Naukowej w Sanoku[69]. Działał w Towarzystwie Pomocy Naukowej w Sanoku, gdzie w czerwcu 1896 został wybrany zastępcą członka wydziału[69], a w styczniu 1897 został wybrany członkiem wydziału[70]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (od 1906 i od 1912, 1919)[71][72][73] (jego nazwisko zostało umieszczone w drzewcu sztandaru TG Sokół w Sanoku, na jednym z 125 gwoździ upamiętniających członków[74]) oraz członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[75][76]. Na przełomie lipca i sierpnia 1911 został członkiem dyrekcji Domu Handlowo-Przemysłowego w Sanoku[77]. Był członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[78]. Został I zastępcą prezesa zarządu założonego 24 kwietnia 1904 sanockiego oddziału Towarzystwa Ligi Pomocy Przemysłowej[79]. 27 października 1910 został wybrany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nad Bursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[80]. Jesienią 1912 został wybrany prezesem Towarzystwa „Kasyno” w Sanoku[81]. Przed 1914 był członkiem oddziału sanockiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[82][83]. Był członkiem czynnym zwyczajnym Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej we Lwowie[84]. Udzielał się jako prelegent uniwersytetu ludowego[85].

Po wybuchu I wojny światowej od 14 września 1914 wraz z bliskimi przebywał w Wiedniu[86]. Przebywając w Wiedniu jako były porucznik poza służbą w maju 1915 z najwyższej łaski cesarza otrzymał wcześniej noszoną szarżę porucznika w stosunku poza służbą C. K. Obrony Krajowej[87]. Podczas wojny po utworzeniu Naczelnego Komitetu Narodowego i utworzeniu go w Sanoku, został członkiem Powiatowego Komitetu Narodowego w Sanoku[88]. Wskutek rezolucji przyjętej 15 października 1918 przez Koło Polskie w sejmie deklarującej, iż są obywatelami polskimi, Tadeusz Wrześniowski przekazywał sanoczanom informacje o sprawach polskich[89]. Na początku 1919 decyzją Generalnego Delegata Rządu został przeniesiony ze Lwowa do Sanoka, mianowany starostą powiatu sanockiego niepodległej II Rzeczypospolitej[90]. W 1927 został przeniesiony ze stanowiska starosty powiatu gródeckiego na urząd starosty powiatu przemyskiego[91]. Urząd w Przemyślu pełnił[92][93] do początku stycznia 1929, gdy według oficjalnego komunikatu został na własną prośbę przeniesiony w stan spoczynku i zastąpiony przez dotychczasowego starostę sanockiego Stanisława Michałowskiego[94][95][96].

Pracując w Sanoku 2 czerwca 1919 został członkiem wydziału wykonawczego Komitetu Obywatelskiego Ziemi Sanockiej (w zamierzeniu mającego nieść pomoc Polakom wyznania chrześcijańskiego)[97]. Wraz z ppłk. Gustawem Truskolaskim był inicjatorem zawiązania w połowie 1919 Komitetu Opieki nad Żołnierzem Polskim w Sanoku[98]. Został także prezesem Powiatowego Komitetu Pomocy dla Dzieci[99]. Został działaczem Związku Ludowo-Narodowego[100] (wraz z nim m.in. Paweł Biedka, Wojciech Ślączka, Adam Pytel)[101].

Jego żoną była Eugenia z domu Towarnicka[1] (1868-1954), a ich dziećmi byli: Janusz Stefan (wzgl. Stefan Janusz, ur. 1889, absolwent gimnazjum w Sanoku z 1907 i UJK[102], doktor praw, adwokat, podporucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara masakr więziennych NKWD we Lwowie w czerwcu 1941)[103][104][105][106][107][108], Maria (ur. 1894[1], w 1911 poślubiła syna generała Adama Dembickiego von Wrocień, Adama[109][110][111], zmarłego na grypę „hiszpankę” 24 listopada 1918[112]), Zygmunt (1891-1964, major kawalerii Wojska Polskiego, prawnik, malarz, muzealnik)[113], Andrzej[109] (marynarz, po II wojnie światowej mieszkający na stałe w Stanach Zjednoczonych, I oficer floty handlowej USA).

Odznaczenia

austro-węgierskie

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii i C. K. Obrony Krajowej oraz urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Thaddäus Wrześniowski”.

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga chrztów 1892–1898. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 112 (poz. 203).
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1881. Lwów: 1881, s. 81.
  3. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1885. Wiedeń: 1884, s. 269.
  4. ↑ Das November-Avancement. „Wiener Allgemeine Zeitung”. Nr 2036, s. 2, 30 października 1885 (niem.). 
  5. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1884. Wiedeń: 1885, s. 269.
  6. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1885. Wiedeń: 1884, s. 383.
  7. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1886. Wiedeń: 1885, s. 383.
  8. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1887. Wiedeń: 1886, s. 385.
  9. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 383.
  10. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 387.
  11. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 405.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 419.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 423.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 433.
  15. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1894. Wiedeń: 1894, s. 61.
  16. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1894. Wiedeń: 1894, s. 305.
  17. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1895. Wiedeń: 1895, s. 290.
  18. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1896. Wiedeń: 1896, s. 296.
  19. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1897. Wiedeń: 1897, s. 309.
  20. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1898. Wiedeń: 1898, s. 325.
  21. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1899. Wiedeń: 1899, s. 365.
  22. ↑ a b c Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1900. Wiedeń: 1900, s. 387.
  23. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1901. Wiedeń: 1901, s. 398.
  24. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 379.
  25. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1903. Wiedeń: 1903, s. 384.
  26. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 396.
  27. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 399.
  28. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 309.
  29. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 5.
  30. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 5, 15.
  31. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 5, 12.
  32. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 4, 12.
  33. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 4, 12.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 4, 12.
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 4, 30.
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 4, 32.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 4, 32.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 32.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 31.
  40. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 34.
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 42.
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 42.
  43. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 42.
  44. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 42.
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 42.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 42.
  47. ↑ Auszeichnungen und Ernennungen. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 5, s. 23, 23 stycznia 1905 (niem.). 
  48. ↑ Personalien. „Österreichische Zeitschrift für Verwaltung”. Nr 5, s. 22, 2 lutego 1905 (niem.). 
  49. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 50.
  50. ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 182, s. 1, 10 sierpnia 1906 (niem.). 
  51. ↑ Tagesbericht. „Reichspost”. Nr 182, s. 3, 11 sierpnia 1906 (niem.). 
  52. ↑ Kronika. Odznaczenie. „Gazeta Sanocka”. Nr 137, s. 3, 12 sierpnia 1906. 
  53. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 196.
  54. ↑ Wybory do Sejmu. „Kurjer Lwowski”. Nr 96, s. 1, 26 lutego 1908. 
  55. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 357.
  56. ↑ Wybory posłów na Sejm krajowy z kuryi gmin wiejskich. „Gazeta Lwowska”. Nr 148, s. 4, 1 lipca 1913. 
  57. ↑ Wybory posłów na Sejm krajowy z kuryi gmin wiejskich. „Gazeta Lwowska”. Nr 149, s. 2, 2 lipca 1913. 
  58. ↑ Der neue polnisch-konservative Club. „Neue Freie Presse”. Nr 14023, s. 7, 14 stycznia 1912 (niem.). 
  59. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 395.
  60. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 395.
  61. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 409.
  62. ↑ a b c d e Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 410.
  63. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 462.
  64. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 469.
  65. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 353.
  66. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 29, s. 3, 20 października 1895. 
  67. ↑ Odezwa Towarz. „Korpusów Wakacyjnych” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 6 2, s. 2–3, 7 czerwca 1896. 
  68. ↑ Kronika. „Korpusy wakacyjne”. „Gazeta Sanocka”. Nr 93, s. 4, 10 stycznia 1897. 
  69. ↑ a b Kronika. Towarz. „Pomocy Naukowej” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 64, s. 3–4, 21 czerwca 1896. 
  70. ↑ Towarzystwo „Pomocy naukowej w Sanoku”. „Gazeta Sanocka”. Nr 94, s. 3, 19 stycznia 1897. 
  71. ↑ Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914., 1915., 1916., 1917., 1918. i 1919.. Sanok: 1920, s. 19.
  72. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 146, 149. ISBN 978-83-939031-1-5.
  73. ↑ Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 2014-11-16].
  74. ↑ Sztandar. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-06-16].
  75. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziewiątego roku jej istnienia tj. 1894 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 4 maja 1895. s. 9.
  76. ↑ Sprawozdanie z działalności „Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego” w Cieszynie za czas od 16 września 1906 do 31 grudnia 1907 – 22 rok istnienia. Cieszyn: 1907, s. 21.
  77. ↑ Kronika. Dom Handlowo-Przemysłowy w Sanoku, Stowarz. zarejestr. z ogr. poręką. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 33, s. 3, 6 sierpnia 1911. 
  78. ↑ Sprawozdanie Wydziału Tow. Upiększania Miasta Sanoka. „Miesięcznik Artystyczny”. Nr 7, s. 68, 1912. 
  79. ↑ Sprawozdanie z działalności „Ligi Pomocy Przemysłowej” za czas od 16 sierpnia 1908, do 31 grudnia 1909 t. j. za szósty rok istnienia. Lwów: Liga Pomocy Przemysłowej, 1910, s. 120.
  80. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 27, s. 3, 30 października 1910. 
  81. ↑ Kronika. Wybory w Kasynie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 44, s. 3, 3 listopada 1912. 
  82. ↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1911. Lwów: 1912, s. 263.
  83. ↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1912. Lwów: 1913, s. 252.
  84. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej za rok 1919. Lwów: 1920, s. 26.
  85. ↑ Na prowincji. „Kurjer Lwowski”. Nr 191, s. 3, 26 kwietnia 1912. 
  86. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 144.
  87. ↑ Verordnungsblatt für die k.k. Landwehr Nr. 62. „Fremden-Blatt”. Nr 148, s. 4, 30 maja 1915 (niem.). 
  88. ↑ Alojzy Zielecki, Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914-1918, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 491.
  89. ↑ Alojzy Zielecki, Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914-1918, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 496.
  90. ↑ Sprawy osobowe urzędników starostwa 1919-1936 (zespół 23, sygn. 3, nr mikr. 160746). Archiwum Państwowe w Przemyślu.
  91. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 10, s. 1, 15 października 1927. 
  92. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 63, 66. ISBN 978-83-933657-8-4.
  93. ↑ 21 kwietnia 1928 „Ziemia Przemyska” informowała o krążących pogłoskach na temat ewentualnego przeniesienia starosty T. Wrześniowskiego na emeryturę, zob. Kronika. Pogłoski. „Ziemia Przemyska”. Nr 17, s. 3, 21 kwietnia 1928. 
  94. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 2, s. 39–40, 20 stycznia 1929. 
  95. ↑ 12 stycznia 1929 „Ziemia Przemyska” w artykule pt. Przemyski Meysztowicz przyrównano osobę starosty Wrześniowskiego do ministra sprawiedliwości i naczelnego prokuratora Meysztowicz (urzędującego od 1936 do grudnia 1928), opisując, że stało się z nim jak z cytryną, którą po zużyciu odrzuca się za siebie. Ponadto w tym kontekście pojawiła się następująca informacja: Wtajemniczonym wiadomo, że tut. starosta p. Wrześniowski walizy miał stale spakowane i czekał nie znając „minuty i godziny” na paszport, zob. Przemyski Meysztowicz. „Ziemia Przemyska”. Nr 2, s. 2, 12 stycznia 1929. 
  96. ↑ 2 marca 1929 „Ziemia Przemyska” informowała: Szybko mielą młyny Boże. Po „błahonadiożnym”, a już »odstawionym« p. Wrześniowskim, odkomenderowanym godnie do Mościsk p. Wiąckowskim, przyszła kolej na mniejsze rybki sanacyjne i jak się dowiadujemy posłano na emeryturę znanego zwolennika „dziadka” p. Chrobaka, a obecnie miecz Damoklesa ma wisieć na drugim obok płk. Kwiatka dyktaktorem przemyskiej sanacji, poczciwym p. Prusakiem (...), zob. Kronika. Szybko mielą młyny Boże. „Ziemia Przemyska”. Nr9, s. 5, 2 marca 1929. 
  97. ↑ Kronika. Komitet Obywatelski Ziemi Sanockiej. „Ziemia Sanocka”. Nr 16, s. 3, 15 czerwca 1919. 
  98. ↑ Kronika. Komitet opieki nad żołnierzem polskim. „Ziemia Sanocka”. Nr 22-23, s. 3, 3 sierpnia 1919. 
  99. ↑ Wojciech Sołtys, Pierwsze miesiące wolności. Życie gospodarcze społeczne i polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 509.
  100. ↑ Wojciech Sołtys, Stosunki społeczno-polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 563.
  101. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 471.
  102. ↑ Jan Ciałowicz: Przed półwieczem (wspomnienia i refleksje). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 201.
  103. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 898.
  104. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 62, 78.
  105. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 563 (poz. 163).
  106. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 141, 955.
  107. ↑ Józef Stachowicz: Apel poległych. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 69.
  108. ↑ Lwów – upamiętnienie Polaków zamordowanych przez reżim komunistyczny w VI 1941 r. (Ukraina). miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 2019-11-07].
  109. ↑ a b Księga małżeństw rz. kat. Sanok (1905–1912). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 107 (poz. 54).
  110. ↑ Kronika. Ślub. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 44, s. 2, 22 października 1911. 
  111. ↑ Hof- und Personalnachrichten. „Die Zeit”. Nr 3262, s. 4, 23 października 1911 (niem.). 
  112. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 228 (poz. 151).
  113. ↑ Wrześniowska Eugenia z Towarnickich. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-08-15].
  114. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 196.

Media użyte na tej stronie

AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
AT-T weiss-rot spange BAR.svg
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.
Tadeusz Jan Wrześniowski (-1908).jpg
Tadeusz Jan Wrześniowski (-1908)
Ord.Franz.Joseph-CAV.png
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
AUT Franz Joseph 50 years of reign - Military Medal.svg
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Military Medal for 50 years of reign of Emperor Franz Joseph (=Signum Memoriae)