Tadeusz Karszo-Siedlewski
 1920 | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 lipca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Senator IV kadencji (II RP) | |
| Okres | |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg){kind=small}   | |
_1.JPG)
Tadeusz Aleksander Karszo-Siedlewski (ur. 17 lipca 1893 w Warszawie, zm. 24 września 1939 tamże) – przemysłowiec i senator II RP w latach 1935–1939.
Życiorys
Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania ewangelicko-reformowanego spokrewnionej z burżuazją Warszawy i Lublina. Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1859–1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).
Ukończył Akademię Handlową w Berlinie w 1914 roku, po czym do 1917 roku pracował w Dniepropawłowsku w Rosji. Po powrocie do Polski wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 dywizjonu artylerii konnej, za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[1]. Członek Naczelnego Komitetu Konfederacji Polskiej w 1919 roku[2]. Po 1920 roku skoncentrował się na działalności finansowej i przemysłowej.
Dzięki zapisowi ciotki Bronisławy z Karszo-Siedlewskich (1860–1938) wdowy po Juliuszu Vetterze, został właścicielem fabryki wódek „Genelli” w Warszawie oraz odziedziczonych cukrowni i browaru w Lublinie. Zasiadał w radach nadzorczych cukrowni „Brześć Kujawski”, Zarządu Związku Polskich Hut Żelaznych oraz Spółki Akcyjnej Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich w Warszawie[3].
Choć oficjalnie w polityce udziału nie brał, to jego doświadczenie i stosunki sprawiły, że w 1935 roku prezydent Ignacy Mościcki mianował go senatorem II RP.
Po agresji III Rzeszy na Polskę we wrześniu 1939 roku pozostał w stolicy i tam zginął 24 września od bomby lotniczej. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (sektor K-2-5)[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[5] nr 3104
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 marca 1937)[3]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)[5]
Rodzina
Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1839–1939) i jego żony Anieli z Gordzińskich (zm. 1913). W 1931 roku poślubił aktorkę Marię z Majdrowiczów 2 voto Zakrzeńską (1900-1984) z którą się rozwiódł. Przed śmiercią był zaręczony z aktorką Olgą Porubnikową-Sławską.
Jego bratem był Jan Karszo-Siedlewski (1891–1955), wieloletni dyplomata II RP, konsul w Opolu, Teheranie i Bejrucie, po 1945 roku na emigracji. Ich siostra Aniela była żoną Sylwina Strakacza, asystenta i spadkobiercy Ignacego Paderewskiego
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106
- ↑ Jarosław Tomasiewicz, Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935, Katowice 2012, s. 57.
- ↑ a b M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 95 „za zasługi na polu przemysłu”.
- ↑ Cmentarz ewangelicko-reformowany - wyszukiwarka osób pochowanych, warszawa.grobonet.com [dostęp 2021-03-03].
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 326. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
Bibliografia
- K. Bem, Karszo-Siedlewscy herbu Ogończyk, Jednota 3–4/2006
- J. i E. Szulcowie, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie, Warszawa 1989, s. 107–108.
- Polski Słownik Biograficzny, tom XII.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Korony – Oficer (Belgia).
(Ordre de la Couronne – Officier).
(De Kroonorde – Officier).
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób senatora Tedeusza Karszo-Siedlewskiego na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Tadeusz Karszo-Siedlewski (1893-1939) – Polish businessman, member of Senate of Poland 1935-1939