Tadeusz Klimowski

Tadeusz Klimowski „Ostoja”
major
Data i miejsce urodzenia	15 października 1911 Kraków, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	12 września 1981 Londyn, Wielka Brytania
Przebieg służby
Lata służby	1935–1981
Siły zbrojne	Straż Graniczna II RP Armia Krajowa
Jednostki	Batalion „Ostoja”
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Tadeusz Marian Klimowski ps. „Ostoja” (ur. 15 października 1911 w Krakowie, zm. 12 września 1981 w Londynie) – major Armii Krajowej. W trakcie powstania warszawskiego dowódca batalionu „Ostoja”.

Życiorys

Od 1925 do 1932 był uczniem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Warszawie. Od 1935 był aspirantem Straży Granicznej. W 1939 roku jako porucznik, był dowódcą kompanii Straży Granicznej w Grupie pułkownika Stefana Hanki-Kuleszy.

Po wojnie obronnej 1939 został internowany na Węgrzech. Przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii. Został żołnierzem 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Po złożeniu akcesu do pracy w kraju, został przeszkolony w dywersji. Jako „cichociemny" złożył przysięgę 10 listopada 1941. Został zrzucony do Polski z 6 na 7 stycznia 1942. Początkowo pełnił funkcję zastępcy dowódcy, a następnie dowódcy II odcinka „Wachlarza”. Od stycznia 1943 był komendantem Inspektoratu Rejonowego Równe w Okręgu Wołyń AK. Od jesieni 1943 został szefem Oddziału III w sztabie Okręgu. Od lutego 1944 był oficerem operacyjnym, a od maja szefem sztabu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty. Po przedostaniu się dywizji na Lubelszczyznę, w lipcu 1944 wyjechał na leczenie do Warszawy. Po wybuchu powstania warszawskiego początkowo był zastępcą dowódcy batalionu „Iwo”, a od 12 września dowódcą batalionu „Ostoja”. Od 18 września został awansowany do stopnia majora.

Po powstaniu w niewoli niemieckiej w oflagu Sandbostel jako „Bazyli Świryd”. Od 1945 w Polskich Siłach Zbrojnych. W 1946 skończył VI kurs Wyższej Szkoły Wojennej. Po wojnie na emigracji. Był pierwszym prezesem Zarządu Głównego Koła b. Żołnierzy AK od 1947 do 1948. 8 września 1950 został powołany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego na stanowisko sędziego Sądu Obywatelskiego w Londynie^[1]. Od 1966 do 1980 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Studium Polski Podziemnej w Londynie.

odznaczony ^[2].

Za walki podczas powstania warszawskiego odznaczony Krzyżem Srebrym Orderu Vi

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 11670 (za powstanie warszawskie)^[3]
• Krzyż Walecznych – za walkę czynną jako dowódca oddziału partyzanckiego w rejonie Ostroga i Sławuty

Przypisy

Bibliografia

• WładysławW. Bartoszewski WładysławW., Powstanie Warszawskie, Andrzej KrzysztofA.K. Kunert, ZygmuntZ. Walkowski (oprac.), Warszawa: Świat Książki, 2009, ISBN 978-83-247-1699-9, OCLC 751213346 .
• Stork M., Bataliony "Iwo" i Ostoja", Pruszków 2004 ​ISBN 83-88773-71-2​

Linki zewnętrzne

• Biogram na stronie elitadywersji.org