Tadeusz Kobyliński (1889–1920)
 | |
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 31 sierpnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Tadeusz Kobyliński (ur. 17 grudnia 1889[a] w Łyszkowicach, poległ 31 sierpnia 1920 w Wysokim Litewskim[1][b]) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Wiktora (pracownika kolei[c]) i Wandy z domu Bilnickiej (nauczycielki)[2].
Ukończył Szkołę Wawelberga i politechnikę w Nancy (z odznaczeniem), uzyskując tytuł inżyniera. W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 23 pułku piechoty, w którego szeregach wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Objął stanowisko dowódcy kompanii technicznej pułku[2].
Szczególnie odznaczył się w dniu 13 czerwca 1920 roku, kiedy to poprowadził kontratak umożliwiający pododdziałom macierzystego pułku utrzymanie swych pozycji oraz w dniu 18 czerwca tr., kiedy na czele swej kompanii zaatakował folwark Jakubowo i zmusił do odwrotu dwa bataliony radzieckiego 155 pułku piechoty[2]. Za wykazane w tych akcjach męstwo podporucznik Tadeusz Kobyliński odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L. 12661.VM z dnia 10 maja 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 17 z dnia 22 czerwca 1922 roku)[3].
W toku walk awansowany do rangi porucznika. Poległ 31 sierpnia 1920 roku pod Wysokim Litewskim[1] i tam został pochowany. Pośmiertnie uhonorowany awansem do stopnia kapitana[3]. Tadeusz Kobyliński nie zdążył założyć rodziny[2].
Za pracę w dziele odzyskania niepodległości śp. Tadeusz Kobyliński został, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 19 grudnia 1933 roku, odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Ordery i odznaczenia
Uwagi
- ↑ Data urodzenia podana została na podstawie danych zawartych w kartotece personalno-odznaczeniowej udostępnionej na stronach Wojskowego Biura Historycznego.
- ↑ W pracy „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” pod redakcją Bogusława Polaka podano, że Tadeusz Kobyliński poległ w okolicach Mielnicy.
- ↑ Ojciec Tadeusza Kobylińskiego pracował na kolei warszawsko-wiedeńskiej.
- ↑ Monitor Polski Nr 292 z 21 grudnia 1933 roku, poz. 318, str. 1 (http://www.prawo.egospodarka.pl/akty/monitor-polski/1933/292/318).
Przypisy
- ↑ a b Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920 1934 ↓, s. 371.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 95.
- ↑ a b Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych ↓, Nr 17 z 22 VI 1922, s. 455.
- ↑ Witkowski 1928 ↓, s. 22.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-03-10].
- Stefan Witkowski: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 23 Pułk Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. [dostęp 2020-03-10].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934. [dostęp 2020-03-10].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Tadeusz Kobyliński (1889-1920), kpt. inż., kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl.