Tadeusz Konecki

Tadeusz Konecki
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1926
Stryj

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 2015
Warszawa

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowy Instytut Historyczny

Tadeusz Konecki (ur. 26 lipca 1926 w Stryju, zm. 7 sierpnia 2015 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego z tytułem doktora, historyk wojskowości.

Życiorys

Urodził się 26 lipca 1926[1] w Stryju. Został oficerem ludowego Wojska Polskiego[1]. Od 1970 do 1988 pracował w Wojskowym Instytucie Historycznym[1]. Autor publikacji historycznym o charakterze naukowym i popularnym, także w ramach serii wydawniczych Historyczne Bitwy, Miniatury Morskie, Żółty Tygrys.

Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 decyzją Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego jako pełnomocnik Komitetu Obrony Kraju objął funkcję komisarza wojskowego w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” w Sanoku[2][3]. W tym czasie był też komisarzem w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku[4]. Zmarł 7 sierpnia 2015[5]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie[5].

Publikacje

  • Srebrny lis w potrzasku (1968)[1]
  • Polarny Gambit (1970)[6]
  • Ostatnia baza floty (1971)[1]
  • Historia wojskowości. Podręcznik dla wyższych szkół oficerskich (1971; współautorzy: Edward Krawczyk, Leonard Ratajczyk)[6]
  • Wybrane zagadnienia marksizmu-leninizmu (1973; współautorzy: Jan Moliński, Eugeniusz Motyka)[6]
  • Za laplandzkim wałem (1973)[1]
  • Czarnomorski bastion (1976)[1]
  • Konstanty Rokossowski (1976)[1]
  • Marszałek dwóch narodów (1976, współautor: Ireneusz Ruszkiewicz)[7][8]
  • Alarm w Sztokholmie (1980)[1]
  • Sygnał „Stal” (1982)[9]
  • Twierdze czarnomorskie (1983)[7]
  • W celowniku Ferdynandy (1984)[1]
  • Przełom pod Kurskiem (1984)[7]
  • Krymska pułapka (1985)[7]
  • Fiasko „Burzy Zimowej” (1986)[9]
  • Sewastopol 1941-1942, 1944 (1987)[9]
  • Przyczółek wielkiej szansy (1987)[9]
  • Grot przecina Wisłę (1988)[9]
  • Pokojowe dzieje Wojska Polskiego (1988, współautorzy: Leszek Grot, Edward Jan Nalepa)[1][7]
  • Wojna radziecko-fińska 1939-1940 (1998)[6]
  • Stalingrad (2003)[1]
  • Skandynawia w drugiej wojnie światowej (2003)[1]
  • Operacja „Cytadela”. Największa bitwa w dziejach (2005)[1]
  • Labirynt dezinformacji w II wojnie światowej (2008)[9]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Damian Waszak: „Stalingrad 1942-43” - T. Konecki - recenzja. historia.org.pl, 2011-03-12. [dostęp 2017-10-17].
  2. ↑ Stanisław Dydek: Od kotła – do samochodów i przyczep. W: Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982, s. 59. ISBN 83-205-3466-6.
  3. ↑ Pożegnanie z komisarzami. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23 (279), s. 1, 20-31 sierpnia 1983. 
  4. ↑ Tu wymieniony jako „Płk Stanisław Konecki z Ministerstwa Obrony Narodowej – Departament Historyczny”. Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2020, s. 76, 77. ISBN 978-83-60380-45-1.
  5. ↑ a b Tadeusz Konecki. um.warszawa.pl. [dostęp 2022-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-29)].
  6. ↑ a b c d Tadeusz Konecki. nukat.edu.pl. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-01)].
  7. ↑ a b c d e Tadeusz Konecki. google.pl. [dostęp 2017-10-17].
  8. ↑ Wizyta Wnuka Marszałka Konstantego Rokossowskiego (2013). sspk2ws.org.pl, 2013-06-30. [dostęp 2017-10-17].
  9. ↑ a b c d e f Tadeusz Konecki. lubimyczytac.pl. [dostęp 2017-10-17].

Media użyte na tej stronie