Tadeusz Kopacz

Tadeusz Kopacz
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1952
Jeziorko

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 2012
Olsztyn

Senator IV kadencji
Okres

od 20 października 1997
do 18 października 2001

Przynależność polityczna

Akcja Wyborcza Solidarność

Burmistrz Braniewa
Okres

od 1990
do 1998

Następca

Andrzej Skurzyński

Tablica upamiętniająca Tadeusza Kopacza w Braniewskim Centrum Kultury

Tadeusz Jan Kopacz (ur. 12 lutego 1952 w Jeziorku, zm. 5 sierpnia 2012 w Olsztynie[1]) – polski polityk, samorządowiec, senator IV kadencji.

Życiorys

Ukończył w 1980 studia na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Od 1971 pracował w lecznicach dla zwierząt, pod koniec lat 80. był inspektorem sanitarnym.

Przez dwa lata był członkiem PZPR, odszedł z niej w 1980. W tym samym roku wstąpił do „Solidarności”. Organizował struktury związku w oddziale terenowym weterynarii w Braniewie. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmował się dystrybucją pomocy dla represjonowanych i ich rodzin. W 1982 za prowadzoną działalność został zwolniony z pracy, przywrócono go na mocy orzeczenia sądu pracy.

W 1989 został przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego w Braniewie. W latach 1990–1998 był radnym i burmistrzem Braniewa. Sprawował mandat senatora IV kadencji wybranego z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność w województwie elbląskim. Był zastępcą przewodniczącego Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz członkiem Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą[2]. Należał do Ruchu Stu, a następnie do Ruchu Społecznego AWS. Bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Bloku Senat 2001. Pełnił funkcję radnego sejmiku warmińsko-mazurskiego I kadencji. W 2002 uzyskał mandat radnego powiatu braniewskiego z ramienia lokalnego komitetu[3], który wkrótce złożył.

W 2001 został doradcą prezesa Najwyższej Izby Kontroli, a w 2003 doradcą ekonomicznym w olsztyńskiej delegaturze NIK.

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Olsztynie-Dywitach[4]. Uchwałą Rady Miejskiej w Braniewie w 2016 jego imię otrzymało Braniewskie Centrum Kultury[5].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie