Tadeusz Kostia

Tadeusz Adam Kostia

Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1919 Kraków
Data i miejsce śmierci	6 września 2016 Warszawa
Zawód, zajęcie	konstruktor szybowcowy
Odznaczenia

Tadeusz Adam Kostia (ur. 28 lutego 1919 w Krakowie^[1], zm. 6 września 2016 w Warszawie) – polski konstruktor szybowcowy, wieloletni prezes Sekcji Lotniczej Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich^[2].

Życiorys

Syn Henryka i Marii z domu Fordey. W 1936 roku, jako uczeń gimnazjum, odbył miesięczną praktykę w 2 pułku lotniczym, a w 1937 przeszedł szkolenie szybowcowe w Bodzowie^[3]. Maturę uzyskał w 1937 r. i następnie w latach 1937–1939 szkolił się w Grupie Technicznej Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Warszawie^[4]. W czasie polskiej wojny obronnej września 1939 był żołnierzem w szeregach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”^[2][5], a po bitwie pod Kockiem trafił do niemieckiego oflagu, który zdołał jednak opuścić. W latach 1940-41 studiował na Politechnice Lwowskiej^[4], a w czasie okupacji niemieckiej kontynuował studia w ramach tajnego nauczania^[5]. W czasie powstania warszawskiego był sanitariuszem^[1][2].

W 1946 r. uzyskał tytuł magistra na Wydziale Politechnicznym Akademii Górniczej w Krakowie i podjął pracę wykładowcy aerodynami na tymże wydziale, jednocześnie będąc również od 1947 r. starszym konstruktorem w Instytucie Szybownictwa w Bielsku. Odbył szkolenie lotnicze w Cywilnej Szkole Pilotów i Mechaników^[6]. Od 1954 r. był kierownikiem biura konstrukcyjnego Szybowcowego Zakładu Doświadczalnego. Z Ireną Kaniewską opracował tam konstrukcję szybowców IS-5 Kaczka i SZD-7 Osa. Był również między innymi konstruktorem szybowców SZD-8 Jaskółka w wersjach "Jaskółka bis", W, Z, O, ter Z^[5], SZD-14 Jaskółka M oraz SZD-17 Jaskółka L^[4].

W 1952 r. był członkiem zespołu konstruktorów SZD, który otrzymał Nagrodę Państwową za opracowanie nowych typów szybowców^[4]. W 1957 r. kandydował na posła w wyborach do Sejmu PRL^[7].

W latach 1958–1964 piastował funkcję kierownika Ośrodka Konstrukcji Lotniczych WSK Mielec. W 1964 r. przeniesiony został do Instytutu Lotnictwa i podjął pracę w Zakładzie Wytrzymałości, zaś w latach 1979–1991 kierownika Branżowego Ośrodka Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej Instytutu Lotnictwa^[4]. W 1979 r. uzyskał stopień doktora inżynierii na Politechnice Warszawskiej^[5][8], gdzie obronił pracę doktorską dot. ekonomiki samolotów rolniczych^[4].

W 1991 r. przeszedł na emeryturę^[4]. Zmarł 6 września 2016 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D22-3-7)^[9].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność społeczną na rzecz organizacji kombatanckich)^[5][10]

Przypisy

Bibliografia

• Adam Czepirski, Alojzy Wiejak: Ligota Dolna. Cywilna Szkoła Pilotów i Mechaników. Kraków: Muzeum Lotnictwa Polskiego, 2004, seria: Acta Aeronautica. ISBN 83-915921-8-9. OCLC 749598386.
• Andrzej Glass, Tomasz Murawski: Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju. Bielsko-Biała: Wydawnictwo SCG, 2012. ISBN 978-83-932826-0-9. OCLC 804836344.
• Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo.Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3
• Kandydują z listy Frontu Jedności Narodu. „Skrzydlata Polska”. 5/1957, 8 stycznia 1957. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 
• „Skrzydlata” rozmawia z kandydatami na posłów. „Skrzydlata Polska”. 5/1957, 15 stycznia 1957. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.