Tadeusz Kowalik

Tadeusz Kowalik
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1926
Kajetanówka w woj. lubelskim

Data i miejsce śmierci

30 lipca 2012
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

ekonomista

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski, Instytut Nauk Ekonomicznych przy KC PZPR

Partia

PZPR (1948–1968),
NSZZ „Solidarność” (1980–1992),
Unia Pracy (1992)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób ekonomisty Tadeusza Kowalika na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Tadeusz Kowalik (ur. 19 listopada 1926 w Kajetanówce w pow. lubelskim, zm. 30 lipca 2012 w Warszawie[1]) – polski ekonomista i działacz społeczny o poglądach socjalistycznych, profesor nauk ekonomicznych.

Życiorys

W 1951 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim oraz ekonomię w Instytucie Nauk Ekonomicznych przy KC PZPR. Tam też zrobił doktorat[2]. Od 1945 do 1946 r. był księgowym, a od 1946 do 1947 r. pełnomocnikiem powiatowym w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Gdańsku. Od 1950 do 1951 pracował jako asesor w Sądzie Powiatowym w Warszawie. Od 1963 do 1992 r. był pracownikiem naukowym Instytutu Historii Nauki, Oświaty i Techniki PAN oraz od 1993 Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN, od 1997 r. także w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego, był prorektorem Wyższej Szkoły Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie. Wykładał m.in. na uniwersytetach w Toronto, Oksfordzie, New School for Social Research w Nowym Jorku.

Od 1946 do 1948 r. należał do Związku Walki Młodych. W latach 1948–1968 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1954–1957 wykładowca ekonomii politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy Komitecie Centralnym PZPR.

Od końca lat 60. czynnie zaangażowany w lewicowy nurt opozycji demokratycznej, współpracownik Komitetu Obrony Robotników. Członek założyciel, wykładowca, członek rady programowej i skarbnik Towarzystwa Kursów Naukowych. 20 sierpnia 1980 roku podpisał apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3]. W sierpniu 1980 członek Komisji Ekspertów przy prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, następnie Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność”. W latach 1980–1992 członek NSZZ „Solidarność”. W 1992 r. członek założyciel Unii Pracy. Pod koniec życia bezpartyjny. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Attac Polska[4].

Był jednym z najbardziej znanych krytyków polskiego modelu transformacji i reform Balcerowicza[1].

Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera D 31 rząd tuje, grób nr 9)[5].

Ordery

6 grudnia 2000 został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].

W 2001 r. wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”.

31 sierpnia 2006 został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[1][7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Adam Leszczyński: Nie żyje prof. Tadeusz Kowalik, wybitny ekonomista, krytyk Balcerowicza. gazetawyborcza.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-07-31]. (pol.).
  2. ↑ Jerzy Osiatyński, Tadeusz Kowalik: 1926–2012, wyborcza.pl, 8 sierpnia 2012 [dostęp 2021-03-11].
  3. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s.]).
  4. ↑ Pożegnanie profesora Tadeusza Kowalika. ATTAC Polska, 2012-07-31. [dostęp 2012-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)]. (pol.).
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 grudnia 2000 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 85).
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Tadeusz Kowalik grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Tadeusza Kowalika na wojskowych Powązkach.