Tadeusz Krupski
 major kawalerii | |
| Data urodzenia | 15 maja 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 czerwca 1922 Warszawa |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1922 |
| Siły zbrojne |  Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie |
| Jednostki | I Korpus Polski w Rosji 3 Pułk Ułanów Śląskich 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich 203 Pułk Ułanów |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg){kind=small} | |
Tadeusz Krupski (ur. 15 maja 1888, zm. 20 czerwca 1922 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Armii Imperium Rosyjskiego, a od 1917 roku w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji jako podrotmistrz 3 Pułku Ułanów. W lipcu 1918 roku, po rozformowaniu pułku, razem z braćmi Konstantym i Kazimierzem Plisowskimi oraz porucznikami: Mieczysławem Borowskim i Perkowiczem wyjechał do Noworosyjska, gdzie wziął udział w formowaniu Dywizjonu 1 Dywizji Jazdy przy 4 Dywizji Strzelców Polskich[1]. Dywizjon był protoplastą 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Po powrocie do kraju został przeniesiony, w stopniu rotmistrza do 3 Pułku Ułanów Śląskich. 29 lipca 1920 roku w Kaliszu został pomocnikiem rotmistrza Adama Zakrzewskiego, organizatora 203 Pułku Ułanów i czasowo pełniącego obowiązki jego dowódcy[2]. Po objęciu dowództwa pułku przez majora Zygmunta Podhorskiego pełnił obowiązki oficera sztabu[3]. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 203 Pułku Ułanów, który został przemianowany na 27 Pułk Ułanów i od sierpnia 1921 roku stacjonował w Nieświeżu[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze dniem z 1 czerwca 1919 roku i 100. lokatą w korpusie oficerów jazdy[5]. Zmarł 20 czerwca 1922 roku w Warszawie „po długich i ciężkich cierpieniach spowodowanych ranami otrzymanymi w walkach za Ojczyznę”. 23 czerwca 1922 roku pochowany na Powązkach[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[7]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 9 października 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[9]
Przypisy
- ↑ Dobrzyński 1929 ↓, s. 10.
- ↑ Rostworowski 1930 ↓, s. 3, 5-6, 8-9.
- ↑ Rostworowski 1930 ↓, s. 25.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 268, 716.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 157.
- ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 167, s. 3, 1922-06-25. Warszawa.
- ↑ Rostworowski 1930 ↓, s. 31.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 65.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Bohdan Dobrzyński: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Stanisław Rostworowski: Zarys historii wojennej 27-go Pułku Ułanów (b. 203-go Ochotniczego Pułku Ułanów). Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).