Tadeusz Kulik
| Państwo działania |  Polska |
|---|---|
| Data urodzenia | 20 czerwca 1952 |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: inżynieria materiałowa | |
| Alma Mater | Politechnika Warszawska |
| Doktorat | 8 lutego 1983 – nauki techniczne Wydział Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej |
| Habilitacja | 16 października 1998 – nauki techniczne Wydział Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej |
| Profesura | 22 stycznia 2007 |
| Funkcja Jednostka PAN | członek komitetu Komitet Inżynierii Materiałowej i Metalurgii |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Politechnika Warszawska |
| Okres zatrudn. | 1982 |
| prorektor ds. nauki | |
| Uczelnia | Politechnika Warszawska |
| Okres spraw. | 2005–2012 |
| Poprzednik | Piotr Wolański |
| Następca | Rajmund Bacewicz |
| dziekan | |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej |
| Okres spraw. | 2002–2005 |
| Odznaczenia | |
   | |
Tadeusz Kulik (ur. 20 czerwca 1952) – polski naukowiec, profesor nauk technicznych o specjalnościach materiały amorficzne i drobnoziarniste, materiały magnetycznie miękkie, materiały nanokrystaliczne. Profesor zwyczajny na Wydziale Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej[1].
Życiorys
Urodził się 20 czerwca 1952[2]. W 1977 ukończył studia magisterskie na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej (późniejszy Wydział Inżynierii Materiałowej PW). 8 lutego 1983 obronił na tym wydziale pracę doktorską pt. Wpływ niskotemperaturowego wygrzewania, odkształcenia i krystalizacji na własności magnetyczne szkieł Co-Si-B, a 16 października 1998 uzyskał na nim habilitację na podstawie rozprawy pt. Nanokrystaliczne materiały magnetycznie miękkie otrzymywane przez krystalizację szkieł metalicznych. Tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk technicznych otrzymał 22 stycznia 2007.
Od 1982 zatrudniony na WIM PW i odtąd nieprzerwanie związany z uczelnią. W kadencjach 2005–2008 i 2008–2012 prorektor PW ds. nauki[3]. W kadencji 2002–2005 dziekan WIM PW, a w latach 1999–2002 prodziekan ds. nauki tego wydziału. W latach 2002-2005 dyrektor Centrum Doskonałości NanoCentre na PW. W latach 2001-2002 Dyrektor Uczelnianego Centrum Badawczego „Materiały Funkcjonalne”. Pełnomocnik Rektora ds. Nagrody im. Prof. Jana Czochralskiego w latach 2013-2020, organizator czterech edycji konkursu o Nagrodę (2014, 2015, 2017 i 2020). Przewodniczący Uczelnianej Komisji Wyborczej PW od 2019 r.
Autor i współautor ponad 260 publikacji naukowych (ponad 220 w bazie danych SCOPUS), cytowanych ok. 2600 razy; Indeks Hirscha = 25 (bez autocytowań). Współautor 3 patentów, autor 1 monografii. Należy do grupy 2 proc. najczęściej cytowanych naukowców na świecie, według listy opublikowanej w październiku 2020 r. w magazynie PLOS Biology a przygotowanej przez uczonych z Uniwersytetu Stanforda we współpracy z wydawnictwem naukowym Elsevier i firmą SciTech Strategies (Table-S6 - career long impact)[4].
Część swoich badań prowadził w czasie kilkuletnich pobytów na uniwersytetach zagranicznych: w University of Notre Dame, South Bend, IN, USA (V.1984-XII.1985) i w Universidad Complutense de Madrid, Instituto de Magnetismo Aplicado, Madryt, Hiszpania, (XI.1991-X.1993). Wypromował 9 doktorów[5].
Od 2004 członek Komitetu Nauki o Materiałach Polskiej Akademii Nauk (od 2019 Komitet Inżynierii Materiałowej i Metalurgii PAN), a w kadencji 2007–2010 zastępca przewodniczącego w tymże komitecie[6]. W latach 2008–2015 wiceprezes Polskiej Izby Gospodarczej Zaawansowanych Technologii, a od 2015 członek Rady Izby[7]. Członek pięciu Rad Naukowych: Instytutu Energii Atomowej w Świerku (2003-2011)[8]Środowiskowego Laboratorium Ciężkich Jonów UW (2006-2014), Instytutu Mechaniki Precyzyjnej (2007-2017), Przemysłowego Instytutu Automatyki i Pomiarów PIAP (2011-2015) oraz Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych (2015-2019).
Polski ekspert rządowy w dziedzinie nanomateriałów (3 priorytet) w Komitecie Programowym i Eksperckiej Grupie Doradczej 6. PR UE w Brukseli (2002-2006)[5]. Członek międzynarodowych komitetów naukowo-sterujących trzech prestiżowych konferencji: International Symposium on Metastable, Amorphous and Nanostructured Materials (od 2006), Rapidly Quenched and Metastable Materials (od 2008) i Soft Magnetic Materials (od 2013) [5]. Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego czterech międzynarodowych konferencji: „Fabrication and Properties of Metallic Nanomaterials” (2004), 13th International Symposium on Metastable, Amorphous and Nanostructured Materials (2006), Sympozjum H Bulk Amorphous and Nanocrystalline Materials – E-MRS Fall Meeting (2009) oraz dwóch połączonych konferencji RQ 17 i ISMANAM 27 (2022)[9].
Wielokrotnie otrzymywał nagrody uczelniane i ministerialne[10]w tym nagrodę indywidualną MEN za rozprawę habilitacyjną (2000). W 2014 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[11], w 2016 Medalem Komisji Edukacji Narodowej[5], a w 2020 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[12].
Wybrane publikacje
- T. Kulik, H.T. Savage, A. Hernando, A high‑performance hysteresis loop tracer, J. Appl. Phys., 73 (1993) 6855-6857. https://www.researchgate.net/deref/http%3A%2F%2Fdx.doi.org%2F10.1063%2F1.352461
- A. Hernando, M. Vázquez, T. Kulik, C. Prados, Analysis of the dependence of spin-spin correlations on the thermal treatment of nanocrystalline materials, Phys. Rev. B, 51 (1995) 3581-3586. https://doi.org/10.1103/physrevb.51.3581
- T. Kulik, Nanocrystallization of metallic glasses, J. Non-Crystalline Solids 287 (2001) 145-161. https://doi.org/10.1016/S0022-3093(01)00627-5
- J. Dąbrowa, W. Kucza, G. Cieślak, T. Kulik, M. Danielewski, J.W. Yeh, Interdiffusion in the FCC-structured Al-Co-Cr-Fe-Ni high entropy alloys: Experimental studies and numerical simulations, Journal of Alloys and Compounds 674 (2016) 455-462. https://doi.org/10.1016/j.jallcom.2016.03.046
- M. Krasnowski, S. Gierlotka, S. Ciołek, T. Kulik, Nanocrystalline NiAl intermetallic alloy with high hardness produced by mechanical alloying and hot-pressing consolidation, Advanced Powder Technology 30 (2019) 1312–1318. https://doi.org/10.1016/j.apt.2019.04.006
- C.M. Meylan, F. Papparotto, S. Nachum, J. Orava, M. Miglierini, V. Basykh, J. Ferenc, T. Kulik, A.L. Greer, Stimulation of shear-transformation zones in metallic glasses by cryogenic thermal cycling, Journal of Non-Crystalline Solids 548 (2020) 120299. https://doi.org/10.1016/j.jnoncrysol.2020.120299
Przypisy
- ↑ Prof. dr hab. inż. Tadeusz Kulik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-07-03].
- ↑ Życiorys prof. dr. hab. inż. Tadeusza Kulika – kandydata na funkcję Prorektora PW, Biuletyn Informacji Publicznej Politechniki Warszawskiej, 2 kwietnia 2008 [dostęp 2020-07-03] (pol.).
- ↑ Wybory na kadencję 2008–2012, Biuletyn Informacji Publicznej Politechniki Warszawskiej [dostęp 2020-07-03] (pol.).
- ↑ https://data.mendeley.com/datasets/btchxktzyw/2
- ↑ a b prof. dr hab. inż. Tadeusz Kulik. Wydział Inżynierii Materiałowej PW. [dostęp 2021-03-12].
- ↑ Silna reprezentacja PW w komitetach naukowych PAN, Biuletyn Politechniki Warszawskiej [dostęp 2020-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-29] (pol.).
- ↑ Polska Izba Gospodarcza Zaawansowanych Technologii - Władze Izby, iztech.pl [dostęp 2020-07-03] (pol.).
- ↑ Życiorys prof. dr. hab. inż. Tadeusza Kulika – kandydata na funkcję Rektora PW, 8 marca 2012 [dostęp 2020-07-03] (pol.).
- ↑ https://rq2020.pl/
- ↑ Prof. Tadeusz Kulik w Bazie Wiedzy Politechniki Warszawskiej [dostęp 2020-07-03] (pol.).
- ↑ Promocje, nagrody i medale. Uroczystość w Małej Auli PW, Biuletyn Politechniki Warszawskiej [dostęp 2020-07-03] (pol.).
- ↑ Uhonorowanie pracowników Politechniki Warszawskiej, www.prezydent.pl [dostęp 2020-10-01] (pol.).
