Tadeusz Kwiatkowski (prozaik)

Tadeusz Kwiatkowski
Noël Randon
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1920
Kraków

Data i miejsce śmierci

8 marca 2007
Kraków

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Kwiatkowski, ps. Noël Randon (ur. 4 maja 1920 w Krakowie, zm. 8 marca 2007 tamże)[1] – polski prozaik, satyryk, scenarzysta, autor tekstów estradowych.

Życiorys

Absolwent Polonistyki i Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie II wojny światowej (w 1942–1943) współredagował tajny „Miesięcznik Literacki”. W 1944–45 był więziony przez krakowskie gestapo.

Już w 1937 zadebiutował w międzyszkolnym czasopiśmie „Szkolne czasy”. Twórca powieści o tematyce współczesnej, satyrycznych (m.in. Siedem zacnych grzechów głównych z 1954), kryminałów pod pseudonimem Noël Randon (Dwie rurki z kremem, Donoszę ci, Luizo, Cały ogień na laleczkę, Zbrodnia na konkurs), opowiadań dla młodzieży. Był scenarzystą filmowym, m.in. filmów Rękopis znaleziony w Saragossie, Sanatorium pod Klepsydrą i serialu telewizyjnego (a także komiksu) Janosik. Autor sztuk teatralnych. Jako felietonista i krytyk teatralny współpracował z krakowskim „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „Życiem Literackim”. W latach 1984–1991 był redaktorem miesięcznika „Kraków". Uważany za chodzącą kronikę starego Krakowa i kopalnię anegdot, przez ponad 40 lat stały bywalec słynnego „stolika o jedenastej” w krakowskim klubie dziennikarzy „Pod Gruszką”. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego.

Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu. Zaangażowany w życie teatralne: działał w teatrach Tadeusza Kantora i Mieczysława Kotlarczyka (Teatr Rapsodyczny), kierownik literacki teatrów: Groteska (1949–1956), im. Juliusza Słowackiego (1958–1965) i Bagatela (1978–1981), dyrektor i kierownik literacki Teatru Satyryków (1953–1955), współtwórca kabaretu literackiego Jama Michalika (1960). W latach 1971–1978 był dyrektorem krakowskiej Estrady.

W marcu 1996 za książkę Panopticum uhonorowany Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca.

Przyjaciel Karola Wojtyły. Był mężem aktorki i pedagog Haliny Kwiatkowskiej.

Zmarł w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera XIB-16-29)[1].

Odznaczenia

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 maja 2000)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-02-27].
  2. ↑ M.P. z 2000 r. nr 20, poz. 418 „w uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy twórczej”.

Linki zewnętrzne