Tadeusz Leon Morawski

Tadeusz Leon Morawski
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1893
Jurkowo (powiat kościański)

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1974
Warszawa

Poseł na Sejm III kadencji (II RP)
Okres

od 1930
do 4 sierpnia 1931

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Leon Dzierżykraj-Morawski (ur. 23 czerwca 1893 w Jurkowie, zm. 25 listopada 1974 w Warszawie[1]) – polski polityk, poseł na Sejm w II RP, działacz społeczny, propagator spółdzielczości i sadownictwa.

Młodość

Był synem Stanisława Stefana Morawskiego-Dzierżykraj h. Drogosław (Nałęcz) (1850–1908) i Teresy Anieli z Morawskich h. Drogosław (Nałęcz) (1870–1933)[2], młodszym bratem dyplomaty i polityka Kajetana Morawskiego (1892–1973). Ukończył gimnazjum, a następnie studia uniwersyteckie[3].

Działalność

Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. W 1920 po odbyciu przeszkolenia, został skierowany przez MSZ na Warmię jako zastępca delegata rządu do spraw plebiscytowych w Kwidzynie i członek Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego. Później pracował w Generalnym Komisariacie RP w Wolnym Mieście Gdańsk[4].

Od połowy lat 20. prowadził własny majątek Mała Wieś k. Grójca. Był propagatorem spółdzielczości i sadownictwa w powiecie grójeckim, który z czasem stał się znaczącym ośrodkiem sadowniczym w kraju[5].

Politycznie był związany ze Związkiem Pracy Mocarstwowej i Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem. W 1928 został wybrany w okręgu nr 12 (Grodzisk Mazowiecki-Błonie) do Sejmu II kadencji. W Sejmie pracował w komisji ochrony środowiska. W 1930 ponownie otrzymał mandat z listy państwowej nr 1 (BBWR). W Sejmie III kadencji był członkiem klubu BBWR. W 1931 – na znak protestu przeciwko tzw. sprawie brzeskiej – zrezygnował z mandatu poselskiego (wygasł 4 sierpnia 1931) i wycofał się z działalności politycznej[4].

Podczas II wojny światowej był żołnierzem ZWZ, a następnie AK i ze względu na swoją działalność został aresztowany przez Niemców. Po wojnie pracował w różnych instytucjach, był m.in. wicedyrektorem Centrali Handlu Materiałami Budowlanymi[3].

Życie prywatne

31 października 1922 poślubił w Małej Wsi Julię Marię Annę ks. Lubomirską h. Drużyna (1894–1982) – córkę Marii i Zdzisława. Morawscy mieli pięcioro dzieci:

  • Klementynę (ur. 1923),
  • Stanisława (1925–1971),
  • Zdzisława (1927–2005),
  • Kazimierza (1929–2012),
  • Marię (ur. 1933)[2].

W ostatnich latach poważnie chorował i przebywał w domu pod opieką żony[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Sylwetka Tadeusza Morawskiego na stronie Biblioteki Sejmowej (pol.). [dostęp 2012-06-02].
  2. ↑ a b Tadeusz Morawski w Wielkiej genealogii Minakowskiego (pol.). [dostęp 2012-06-02].
  3. ↑ a b Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa, 1994, ISBN 83-7066-569-1, s. 372–373.
  4. ↑ a b c Piotr Majewski, Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom IV M-P, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa, 2009, s. 200.
  5. ↑ a b Świadkowie historii. Kazimierz Dzierżykraj-Morawski, audycja nadawana na antenie Programu I Polskiego Radia w roku 2012.
  6. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).