Tadeusz Machalski (1881–1943)

Tadeusz Machalski
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia16 października 1881
Tarnów
Data śmierci1943
Przebieg służby
Siły zbrojneWappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki16 Pułk Piechoty Ziemi Tarnowskiej
29 Pułk Strzelców Kaniowskich
Stanowiskadowódca korpusów kadetów
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza pracanauczyciel
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Tadeusz Adam Machalski[1] (ur. 16 października 1881 w Tarnowie, zm. 1943) – major piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel.

Życiorys

Urodził się 16 października 1861[2] w Tarnowie, w rodzinie Stanisława i Julii z Czajkowskich. Ukończył w 1902 gimnazjum w Tarnowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i uniwersytecie w Monachium, które ukończył w 1907. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w seminarium nauczycielskim w Tarnowie[3] oraz działał w skautingu i pełnił funkcję komendanta Polskich Drużyn Strzeleckich w Tarnowie[2]. Był oficerem rezerwy piechoty c. i k. Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1913. W 1914 jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 57 w Tarnowie[4]. Podczas I wojny światowej ciężko ranny dostał się do niewoli rosyjskie, następnie w 5 Dywizji Syberyjskiej, z którą powrócił do kraju i do 1923 służył w Wojsku Polskim. Został awansowany do stopnia majora rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Jego oddziałem macierzystym był 16 pułk piechoty w garnizonie Tarnów. 24 marca 1921 roku Minister Spraw Wojskowych, generał porucznik Kazimierz Sosnkowski mianował T. Machalskiego[7] z Oddziału III Naukowo-Szkolnego Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych dowódcą Korpusu Kadetów Nr 3 w Wielkopolsce i powierzył mu jego organizację. Po zorganizowaniu korpusu miał on przejść do miejsca przeznaczenia, które nie zostało określone[8]. W październiku 1921 major Machalski został dowódcą Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[9] i pełnił tę funkcję do 1923. W tym samym roku został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[10]. 15 marca 1924 został przeniesiony do 29 pułku piechoty w Kaliszu na stanowisko komendanta Kadry Batalionu Zapasowego[11]. W tym samym roku został przeniesiony do rezerwy[12]. W 1934 roku, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnów. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”[13].

Pełnił funkcję dyrektora III Gimnazjum w Tarnowie[2] od 1934 do 1939. Pracował także w II Gimnazjum w Tarnowie.

Od 1909 był mężem Eleonory Piorunowskiej[3].

Zmarł podczas II wojny światowej w 1943[2]. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Tarnowie[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1705. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Tadeusz I Machalski” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie: Tadeusza II Machalskiego.
  2. ↑ a b c d e Spis osób pochowanych na Starym Cmentarzu w Tarnowie. starycmentarz.pl. [dostęp 2015-09-11].
  3. ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 186. [dostęp 2021-08-12].
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 321, 493.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 400.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 410.
  7. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 66, 750.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 16 kwietnia 1921 roku, poz. 539.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 38 z 8 października 1921 roku, s. 1437.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 lutego 1924 roku, s. 86.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 195.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 251, 931.
  14. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
  15. ↑ M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Tadeusz Machalski (2).jpg
Autor: Brak, Licencja: CC0
Tadeusz Adam Machalski - major piechoty Wojska Polskiego