Tadeusz Mikulski

Tadeusz Mikulski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1909
Chobotów

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 1958
Wrocław

profesor nauk historycznych
Specjalność: literatura
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1932
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1946
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

1947

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Mikulski (ur. 17 stycznia 1909 w Chobotowie, obwód tambowski w Rosji, zm. 26 sierpnia 1958 we Wrocławiu) – polski historyk literatury, śląskoznawca, eseista, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.

W 1920 przyjechał do Polski[1]. Uczył się w toruńskim gimnazjum. Publikował w prasie już od roku 1926, w wieku 17 lat. Od roku 1927 studiował na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, następnie, od 1929 na Uniwersytecie Jagiellońskim, pod opieką Ignacego Chrzanowskiego, gdzie w 1932 uzyskał stopień doktora filozofii. W latach 1932–1936 pracował w dziale starych druków Biblioteki Narodowej. Od 1936 był asystentem Juliana Krzyżanowskiego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1937–1938 wyjechał na stypendium naukowe do Paryża.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, a także obrony Warszawy. Podczas okupacji żołnierz Armii Krajowej, brał udział w tajnych kompletach. Walczył w powstaniu warszawskim (miał pseudonim „Krasicki”). Po powstaniu dostał się do niewoli niemieckiej.

Od 20 listopada 1945 pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1946 został habilitowany, w 1947 nadano mu tytuł profesora tejże uczelni. Jest współzałożycielem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Od 1953 był redaktorem naczelnym „Pamiętnika Literackiego”. W latach 1947–1952 był jednym z redaktorów „Zeszytów Wrocławskich”.

W 1948 otrzymał nagrodę im. miasta Wrocławia, w 1951 – nagrodę naukową II stopnia. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1951)[2].

W 1959 ufundowano nagrodę naukową im. Tadeusza Mikulskiego, przyznawaną przez Komitet Nauk o Literaturze Polskiej PAN.

Doceniając zasługi profesora Tadeusza Mikulskiego dla Wrocławia, nazwano jego imieniem ulicę na Oporowie[3], przy której mieszkał, jak i salą czytelnianą Zakładu Historii Literatury Uniwersytetu Wrocławskiego. 1 października 1966 roku imieniem Tadeusza Mikulskiego została nazwana Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu.

Grób Tadeusza Mikulskiego na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu


Wybrane publikacje

  • 1950 – Spotkania wrocławskie
  • 1956 – Ze studiów nad oświeceniem
  • 1960 – W kręgu oświeconych
  • 1961 – Temat Wrocław
  • 1964 – Rzeczy staropolskie
  • 1976 – Miniatury krytyczne

Przypisy

  1. ↑ Słownik biograficzny historii Polski. Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2005, s. 1767. ISBN 83-04-04692-X.
  2. ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007.
  3. ↑ Ulica Mikulskiego Tadeusza na wrocławskim Oporowie. W: Wratislaviae Amici [on-line].

Bibliografia

  • Księga wspomnień. O zmarłych pracownikach powojennej polonistyki wrocławskiej, red. M. Ursel, Wrocław 2002
  • Z. Hierowski, O Tadeuszu Mikulskim i jego "Spotkaniach wrocławskich, [w:] T. Mikulski, Spotkania wrocławskie, Katowice 1966 (wyd. 3)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Tadeusz Mikulski cm. św. Wawrzyńca 2 Mar 2021.jpg
Autor: DideWROt, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Tadeusza Mikulskiego na Cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu