Tadeusz Mytnik

Tadeusz Mytnik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia13 sierpnia 1949
Nowice
ObywatelstwoPolska
Wzrost177 cm
Informacje klubowe
KlubKarolina Jaworzyna Śląska (1965–1969),
WKS Flota Gdynia (1969–1984)
TrenerHenryk Cacała,
Jerzy Pancek,
Henryk Łasak,
Wojciech Walkiewicz,
Karol Madaj
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebroMontreal 1976kolarstwo
(Druż. na czas)
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
złotoBarcelona 1973(Druż. na czas)
złotoYvoir 1975(Druż. na czas)
brązSan Cristóbal 1977(Druż. na czas)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Mytnik (ur. 13 sierpnia 1949 w Nowicach) – polski kolarz szosowy i torowy, podoficer Marynarki Wojennej[1], srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista szosowych mistrzostw świata, wielokrotny mistrz Polski, zwycięzca Tour de Pologne, specjalista w szosowej indywidualnej jeździe na czas.

Życiorys

Urodził się na Dolnym Śląsku jako syn Władysława i Wandy z domu Duśko[1]. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Świdnicy, podjął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej o profilu – remonty maszyn precyzyjnych, a następnie ukończył Technikum Budowy Okrętów w Gdyni[1]. Kolarstwo zaczął uprawiać w klubie Karolina Jaworzyna Śląska w 1965 pod okiem trenera Henryka Cacały. Po powołaniu do służby wojskowej w Marynarce Wojennej, w 1969 był zawodnikiem WKS Flota Gdynia, gdzie trenował go Jerzy Pancek. W 1971 miał groźny wypadek (zderzenie z motocyklem), po którym odwieziono go do szpitala, przebywając następnie długą, ośmiomiesięczną rehabilitację[1]. W peletonie znany był ze swojej zawziętości i twardego charakteru oraz humoru i koleżeństwa, pomagając często swoim kolegom w kłopotach na trasie. Swoje nieliczne porażki - z uśmiechem - tłumaczył tym, że urodził się trzynastego[2]. Przez swoich najbliższych kolegów z peletonu nazywany przydomkiem „Tony”[1].

Największe sukcesy międzynarodowe odniósł w szosowym wyścigu drużynowym, będąc ze swoimi umiejętnościami jazdy na czas, głównym filarem zespołu. W tej konkurencji dwukrotnie zwyciężał na mistrzostwach świata w Barcelonie w 1973 oraz rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Yvoir. Na MŚ w 1973 Polacy wystąpili w składzie: Tadeusz Mytnik, Lucjan Lis, Stanisław Szozda i Ryszard Szurkowski, a w 1975 partnerowali mu Mieczysław Nowicki, Ryszard Szurkowski i Stanisław Szozda. W tej samej konkurencji zdobył też srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 oraz brązowy na mistrzostwach świata w San Cristóbal w 1977. Ponadto w tej konkurencji był siódmy na MŚ w Montrealu w 1974 i czwarty na MŚ w Nürburgu w 1978, ale w tym ostatnim występie polska drużyna została zdyskwalifikowana po kontroli dopingowej[a]. Pięciokrotnie startował w wyścigu indywidualnym na mistrzostwach świata, ale bez sukcesów: 84. miejsce na MŚ w Mendrisio w 1971, w następnym roku nie ukończył rywalizacji na MŚ w Barcelonie[b], 32. miejsce na MŚ w Yvoir w 1975, 45. miejsce na MŚ w San Cristóbal w 1977 oraz 53. miejsce na MŚ w Nürburgu w 1978.

W mistrzostwach Polski zdominował przede wszystkim indywidualną jazdę na czas, zdobywając ośmiokrotnie złote medale (1971, 1972, 1973, 1974, 1978[c], 1979, 1980 i 1982) oraz srebrny w 1984. Był też dwukrotnie mistrzem Polski w wyścigu parami (1976 - z Tadeuszem Wojtasem i 1977 - z Bronisławem Ebelem) oraz brązowym medalistą w tej konkurencji w 1979 - z Tadeuszem Krawczykiem, dwukrotnie wicemistrzem Polski w szosowym wyścigu drużynowym w 1977 (wspólnie z Józefem Kołopajło, Bronisławem Ebelem i Henrykiem Charuckim) oraz w 1978 (wspólnie z Bronisławem Ebelem, Zbigniewem Piętą i Zdzisławem Obiegałą) oraz dwukrotnie brązowym medalistą w tej konkurencji w 1976 i 1980 (wspólnie z Andrzejem Dróżką, Andrzejem Serediukiem i Arturem Spławskim) reprezentując barwy WKS Flota Gdynia.

Sześciokrotnie startował w Wyścigu Pokoju (1974 - 6. miejsce (wygrał prolog oraz przez sześć etapów był liderem wyścigu), 1975 - 10. miejsce (wygrana jazda na czas), 1976 - 5. miejsce (wygrana jazda na czas), 1977 – 3. miejsce, 1979 – 14. miejsce i 1981 – 22. miejsce). Ponadto wygrał w 1975 Tour de Pologne, a także prolog i jazdę na czas, w 1972 był drugi, wygrywając jazdę na czas, w 1973 trzeci, jeszcze raz wygrywając w nim jazdę indywidualną na czas.

Próbował swoich kolarskich umiejętności również na torze, przede wszystkim w indywidualnym wyścigu na 4000 m na dochodzenie. Został w nim mistrzem Polski w 1973 i wicemistrzem w 1972, kiedy to przegrał w finale z Mieczysławem Nowickim.

W swojej karierze uczestniczył w wielu szosowych wyścigach krajowych i zagranicznych, zajmując w nich czołowe pozycje[1]:

  • 1971 – 2. miejsce w Bałtyckim Wyścigu Przyjaźni;
  • 1974 – 2. miejsce w wyścigu Tour du Vaucluse; 2. miejsce w wyścigu Tour de Bretagne; 2. miejsce w wyścigu Vuelta a Toledo i 3. miejsce w wyścigu Giro del Bergamasco;
  • 1975 – 3. miejsce w wyścigu Dookoła Szkocji;
  • 1976 – 2. miejsce w wyścigu Tour du Vaucluse i 2. miejsce w wyścigu Dookoła Bułgarii;
  • 1977 – 3. miejsce w wyścigu Tour du Vaucluse.

Brał również udział w wyścigach z kolarzami zawodowymi. Podczas pierwszej z nimi konfrontacji, do jakiej doszło w wyścigu Paryż – Nicea, w marcu w 1974, zajął w nim 61. miejsce[3].

Jest Zasłużonym Mistrzem Sportu, odznaczanym sześciokrotnie Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz dwukrotnie srebrnym[1]. W 2010 odznaczony został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Ponadto jest honorowym członkiem macierzystego klubu MKS Karolina Jaworzyna Śląska, którego uhonorowano złotą odznaką „Zasłużony dla MKS Karolina”[5].

Po zakończeniu w 1988[6] czynnej kariery zawodniczej prowadzi w Gdyni sklep rowerowy z serwisem oraz jest organizatorem wyścigów kolarskich[1]. Ponadto jest prezesem sekcji kolarskiej swojego macierzystego klubu WKS Flota Gdynia, którego barwy swego czasu reprezentował[7].

Najważniejsze osiągnięcia

Cycling (road) pictogram.svg Miejsca na IO i MŚ oraz medale MP
Konkurencja19711972197319741975197619771978197919801981198219831984
Olympic rings with white rims.svg Igrzyska olimpijskie
Drużynowo na czasSilver medal icon.svg
Mistrzostwa świata
Start wspólny84.wycofał się[b]32.45.53.
Drużynowo na czasGold medal icon.svg Jersey rainbow.svg7.Gold medal icon.svg Jersey rainbow.svgBronze medal icon.svg(4.) (DSQ)[a]
Mistrzostwa Polski
Indywidualnie na czasGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNG[c]Gold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGSilver medal icon.svg
ParamiGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGBronze medal icon.svg
Drużynowo na czasBronze medal icon.svgSilver medal icon.svgSilver medal icon.svgBronze medal icon.svg
Ind. 4000 m na doch. (tor)Silver medal icon.svgGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNG

Pozostałe informacje

Uwagi

  1. a b Po przejechaniu trasy drużyna Polski została zdyskwalifikowana, ponieważ kontrola antydopingowa Ryszarda Szurkowskiego dała wynik pozytywny.
  2. a b Na trzeciej rundzie (z 11) tego wyścigu o szosowe indywidualne mistrzostwo świata w Barcelonie 1 września 1973 Tadeusz Mytnik zaatakował wraz z Sergio Salasem (Chile). Atak ten rozerwał grupę zasadniczą i zainicjował następnie skuteczny atak grupy 18 kolarzy, wśród których znaleźli jego koledzy Ryszard Szurkowski i Stanisław Szozda, walczący następnie po ucieczce z tej grupy, o medale. Tadeusz Mytnik wycofał się mniej więcej w połowie wyścigu zapewne na skutek zmęczenia. (Biega 1974 ↓, s. 19–24).
  3. a b Na półmetku trasy MP rozegranych 2 września 1978 w Golubiu-Dobrzyniu liczącej 34 km Tadeusz Mytnik miał defekt koła. Pomocy udzielił mu Jerzy Kuczko (FSO Warszawa) oddając mu koło z własnego roweru. Pomimo tego zwyciężył z przewagą 51 sekund. (Chmielewski i Żochowski 1979 ↓, s. 94).

Przypisy

  1. a b c d e f g h Tadeusz Mytnik. olimpijski.pl ↓.
  2. Biega 1974 ↓, s. 31.
  3. Paris – Nice 1974 (ang.). cyclingarchives.com. [dostęp 2016-01-21].
  4. M.P. z 2011 r. nr 25, poz. 269
  5. Osoby zasłużone (pol.). mkskarolina.com. [dostęp 2016-12-01].
  6. Tadeusz Mytnik: wreszcie zobaczę Monte Cassino (pol.). eurosport.onet.pl, 2015-09-04. [dostęp 2016-12-01].
  7. Sekcja kolarska WKS Floty Gdynia. W: Marynarka Wojenna RP [on-line]. mw.mil.pl. [dostęp 2016-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-27)].
  8. Wybory 1998 - sejmik pomorski (pol.). docs.google.com. [dostęp 2018-02-25].
  9. Niedokończona historia (2009) TV (pol.). filmweb.pl. [dostęp 2016-12-01].
  10. Kolejni sportowcy uhonorowani w Alei Gwiazd we Władysławowie. dzieje.pl, 2017-07-02. [dostęp 2017-07-04].

Bibliografia

  • Maciej Biega: Tęczowe koszulki. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1974, seria: „Stadion”. OCLC 831160433.
  • Zbigniew Chmielewski, Ryszard Żochowski: Sport'78. Kalejdoskop. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, 1979. OCLC 1050717758.
  • Bogdan Tuszyński: Złota księga kolarstwa polskiego: wydano w 75-lecie Polskiego Związku Kolarskiego. Warszawa: Wyd. Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1995. ISBN 978-83-7066-633-0. OCLC 37341104.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix i Paryża do Vancouver: leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Wyd. 2. Warszawa: Wyd. Fundacja Dobrej Książki, 2012. ISBN 978-83-86320-34-9. OCLC 907439708.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cycling (road) pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Cycling (road). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Silver medal icon.svg
An icon that represents a silver medal
Gold medal icon.svg
An icon that represents a gold medal
Bronze medal icon.svg
An icon that represents a bronze medal
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Jersey rainbow.svg
Autor: Tijmen Stam (User:IIVQ), Licencja: CC-BY-SA-3.0

Differently colored cycling jerseys as used in different cycling contests.

rainbow jersey:

  • overall leader in World Championship
Tadeusz Mytnik (2).jpg
Autor: Ja Fryta from Strzegom, Licencja: CC BY-SA 2.0
Tadeusz Mytnik
MaillotPolonia.PNG
Maillot de Polonia