Tadeusz Natanson (muzyk)

Tadeusz Natanson
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1927
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1990
Wrocław

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog

Powiązania

PWSM we Wrocławiu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Tadeusz Natanson (ur. 26 stycznia 1927 w Warszawie, zm. 10 listopada 1990 we Wrocławiu)[1] – polski kompozytor i pedagog.

Życiorys

Edukacja

Edukację muzyczną rozpoczął w okresie międzywojennym, w Szkole Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza w Poznaniu. W latach 1939–1944 przebywał w Warszawie, gdzie pobierał lekcje fortepianu u Margerity Trombini-Kazuro i Jana Ekiera. W latach 1946–1956 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, początkowo na Wydziale Pedagogicznym, a następnie na Wydziale Kompozycji pod kierunkiem profesorów: Kazimierza Wiłkomirskiego, Piotra Perkowskiego oraz Stefana Bolesława Poradowskiego[1][2].

W 1977 obronił w PWSM w Warszawie pracę doktorską nt. Muzykoterapia jako jedna z funkcji muzyki[3].

Działalność pedagogiczna

Od 1957 przez 26 lat był wykładowcą tej wrocławskiej uczelni – od 1965 jako docent, od 1977 jako profesor. Pełnił funkcje dziekana Wydziału Instrumentalnego (1969-73) oraz Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (1973–1975), kierował Katedrą Kompozycji i Teorii Muzyki (1970–1981), był Prorektorem ds. Dydaktyki (1975–1981). W 1972 założył Zakład Muzykoterapii, przekształcony następnie w Instytut, na którego czele stanął jako dyrektor[3][2].

W latach 1983–1990 związany był także z filią Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, gdzie kierował m.in. Międzykierunkowym Zakładem Muzykoterapii i Instytutem Wychowania Muzycznego[3][2]. Od 1986 na stanowisku profesora zwyczajnego.

Działalność kompozytorska i publicystyczna

Jego dorobek kompozytorski obejmuje około 100 dzieł, m.in. 7 symfonii, 3 koncerty fortepianowe, koncert na puzon, koncert na altówkę dedykowany Stefanowi Kamasie, opera Tamango, balet pantomimiczny Quo Vadis, utwory kameralne (np. Trio na saksofon altowy i 2 wiolonczele), wokalno-instrumentalne (m.in. Modliłem się do Jehowy na głos recytujący i orkiestrę, Pytanie Kaina na głos rec. chór i orkiestrę, kantata Opamiętajcie się), utwory chóralne i inne[3].

Jest autorem książek: Wstęp do nauki o muzykoterapii (Ossolineum 1979), Programowanie muzyki terapeutycznej (wyd. pośm. Akademii Muzycznej we Wrocławiu 1992) i dwutomowego skryptu Współczesne techniki kompozytorskie (1970, 1972) oraz wielu artykułów i prac zbiorowych publikowanych w Zeszytach Naukowych macierzystych uczelni, jak też periodykach polskich i zagranicznych[3].

Działalność społeczno-organizatorska

Od 1954 był członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Współtwórca i organizator Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu. Członek Komitetu Organizacyjnego festiwalu „Warszawska Jesień”. Jako członek Towarzystwa im. Fryderyka Chopina aktywnie angażował się w organizację koncertów oraz kolejnych edycji Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach Zdroju. Należał do Polskiej Sekcji Towarzystwa Schweitzerowskiego oraz Towarzystwa Higieny Psychicznej. Brał udział w pracach Światowej Federacji Muzykoterapii będąc członkiem Międzynarodowej Grupy Roboczej Muzykoterapii ds.Badań Naukowych i Publikacji. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Polsko-Szwedzkiego. W latach 1974–1982 był członkiem SD (m.in. wiceprzewodniczącym jego WK we Wrocławiu).

Pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.

Odznaczenia i nagrody

Odznaczenia

Nagrody

  • 1958 – II nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich im. Tadeusza Bairda za Rondo koncertowe na skrzypce i orkiestrę symfoniczną (1958)
  • 1960 – II i III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim „Wiosny Opolskiej” za Trzy obrazki na 7 instrumentów i perkusję (1960) oraz Kwartet na instrumenty dęte (1960)
  • 1965 – I nagrodę na konkursie kompozytorskim we Wrocławiu za Trio nr 1 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1965)
  • 1965 – wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. księcia Rainiera w Monako za Symfonię nr 3 John Fitzgerald Kennedy in memoriam (1964–1965)
  • 1968 – Nagrodę miasta Wrocławia w dziedzinie muzyki
  • 1969 – III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Symfonię nr 4 (1969)
  • 1969 – III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Stanisława Wiechowicza za Dziesięć etiud na 4–8-głosowy chór mieszany a cappella (1968)
  • 1970 – I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie we Wrocławiu z okazji 25-lecia powrotu Ziem Zachodnich do Macierzy za kantatę Opamiętajcie się na chór, 4 recytatorów i orkiestrę symfoniczną (1970)
  • 1970 – wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. księcia Rainiera w Monako za balet-pantomimę Quo vadis? (1970)
  • 1978 – III nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Laval we Francji, za Trio na Saksofon altowy i 2 wiolonczele (1977)

Przypisy

  1. ↑ a b Granat-Janki 2002 ↓, s. 13.
  2. ↑ a b c Tadeusz Natanson (pol.). W: Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-23)].
  3. ↑ a b c d e Granat-Janki 2002 ↓, s. 14.

Bibliografia

  • Anna Granat-Janki: Natanson Tadeusz. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 7: NOPa część biograficzna. Kraków: PWM, 2002, s. 13-14. ISBN 83-224-0808-0. (pol.)
  • Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, Dariusz Kalisiewicz (red.), t. IV, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 1996, s. 403, ISBN 83-01-11967-5, OCLC 830125614.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie