Tadeusz Nisiewicz-Dobrzański
.jpg) por. Tadeusz Nisiewicz-Dobrzański (przed 1931) | |
 kapitan żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 marca 1977 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 9 Dywizjon Żandarmerii |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 | |
Tadeusz Nisiewicz-Dobrzański[1] (ur. 7 kwietnia 1897 we Lwowie, zm. 2 marca 1977 w Edynburgu) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 7 kwietnia 1897 we Lwowie[2] w rodzinie Jana i Apolonii[3]. Ukończył dwuletnią szkołę handlową i trzy kursy seminarium nauczycielskiego[3]. Od 1912 należał do skautingu oraz do Polowej Drużyny „Sokoła”, a od 1924 do tajnego związku młodzieżowego we „Lwowie”[2].
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, odbywając kampanie karpacką i wołyńską, od 1916 do 1917 był zastępcą Komisarza Werbunkowego Gminy Łuków[2]. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej i w lipcu 1917 skierowany na front włoski[2]. Tam działał w charakterze kuriera Polskiej Organizacji Wojskowej[2]. Zdezerterował z szeregów armii austriackiej, przedostał się za ziemie polskie i w Bolechowie wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego[2]. Na początku 1918 był zatrzymany przez władze austrickie i ponownie wcielony w szeregi c. i k. Armii[2]. Zbiegł z jej szeregów latem 1918 i pozostawał w ukryciu[2].
U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[4][2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[4]. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1921[5]. W 1923 był oficerem rezerwowym, zatrzymanym w służbie czynnej, 9 Dywizjonu Żandarmerii z Brześcia[6]. 22 grudnia 1924 został przemianowany z dniem 1 lipca 1923 na oficera zawodowego w korpusie oficerów żandarmerii, w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 i 1. lokatą[7]. Nadal służył w 9 Dywizjonie Żandarmerii[8]. W marcu 1926 został przeniesiony do 5 Dywizjonu Żandarmerii w Krakowie[9][10]. Na początku lat 30. był oficerem Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu[11][12]. Został awansowany do stopnia kapitana żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[13]. Był autorem projektu pomnika Józefa Piłsudskiego, odsłoniętego w CWŻ na dziedzińcu koszar im. Króla Władysława Łokietka[14][15].
Po zakończeniu II wojny światowej przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii[4]. Zamieszkując w szkockim Edynburgu i będąc właścicielem domu mieszkalnego 12 lutego 1964 został naturalizowany w Wielkiej Brytanii[16][17]. Do końca życia pozostawał w stopniu kapitana[4]. Zmarł 2 marca 1977 w Edynburgu[4].
Ordery i odznaczenie
- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18]
Publikacje
- Centrum Wyszkolenia Żandarmerii. Rocznik Pamiątkowy 1931 (1931; członek komitetu redakcyjnego)[19]
- Śledztwo kryminalne (1932; autor komentarzy do polskiego przekładu publikacji pt. L’enquete criminelle autorstwa mjr. Naudina)[20]
Przypisy
- ↑ Początkowo tożsamość zapisywano jako „Tadeusz Dobrzański-Nisiewicz” (Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928. Później zapisywano „Tadeusz Nisiewicz-Dobrzański” (Rocznik Oficerski 1932, „Biuletyn” Koła Lwowian w Londynie z 1977).
- ↑ a b c d e f g h i Tadeusz Wawrzyński: Oficerowie żandarmerii Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości. caw.wp.mil.pl. [dostęp 2018-11-25].
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 32, s. 99, Czerwiec 1977. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1066.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1061.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 135 z 28 grudnia 1924 roku, s. 763.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 964, 967.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 marca 1926 roku, s. 94.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 669, 677.
- ↑ Centrum Wyszkolenia Żandarmerii 1931 ↓, s. 26.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 824.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 289.
- ↑ Centrum Wyszkolenia Żandarmerii 1931 ↓, s. 21, 23, 24.
- ↑ Pomnik Marsz. Piłsudskiego w Grudziądzu. „Gazeta Powszechna”. Nr 263, s. 1, 13 listopada 1931.
- ↑ Naturalisation. „The London Gazette”. Nr 43315, s. 3907, 5 maja 1964.
- ↑ Naturalisation. „The Edinburgh Gazette”. Nr 18243, s. 306, 8 maja 1964.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
- ↑ Centrum Wyszkolenia Żandarmerii 1931 ↓, s. 2.
- ↑ Prawo karne. „Komunikat Biblioteczny”. Nr 4, s. 36, 1932.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Centrum Wyszkolenia Żandarmerii. Rocznik Pamiątkowy 1931. Grudziądz: 1931.
- Nisiewicz-Bobrzański Tadeusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-29)].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
before 1931