Tadeusz Osostowicz

Tadeusz Osostowicz

Stryjkowski

Tadeusz Osostowicz (przed 1933)
kapitan rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1894 Ustrzyki Dolne
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier, Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty, 6 Pułk Piechoty, 6 Pułk Piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Tadeusz Zdzisław Osostowicz herbu Leliwa ps. „Stryjkowski”^[1] (ur. 13 grudnia 1894 w Ustrzykach Dolnych, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 grudnia 1894 w Ustrzykach Dolnych, w rodzinie Władysława i Zdzisławy z Wyszyńskich^[2][1]. Był bratem Zbigniewa (1893–1940), także legionisty i oficera Wojska Polskiego, zamordowanego w Katyniu^[2].

W 1914 ukończył z odznaczeniem C. K. Gimnazjum w Brzeżanach (w jego klasie był m.in. Mieczysław Zatłokal, także późniejszy oficer Wojska Polskiego)^[2][3]. W Brzeżanach był członkiem Związku Strzeleckiego^[2].

Po wybuchu I wojny światowej w dniu 4 sierpnia 1914 wraz z grupą ochotniczą udał się z tego miasta do Krakowa, gdzie został żołnierzem Legionów Polskich, przydzielony do 2. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty^[2]. Odbył kurs w Szkole Podchorążych Legionów Polskich w Marmaros-Sziget i Kamieńsku w okresie od połowy stycznia do połowy maja 1915^[2]. 14 maja 1915, po ukończeniu szkoły „ze stopniem dostatecznym”, został mianowany aspirantem oficerskim w randze tytularnego sierżanta z poborami plutonowego^[4][5].Od końca lipca 1915 służył w 10. kompanii 6 pułku piechoty (wraz z bratem Zbigniewem)^[2]. W szeregach pułku uczestniczył w kampanii wołyńskiej^[2]. Został mianowany podporucznikiem piechoty od 1 stycznia 1917^[2]. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii 3 listopada 1917^[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w 6 pułku piechoty Legionów^[2]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej^[2]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[6][7]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie^[8][9]. Z dniem 31 grudnia 1925 został przeniesiony w stan spoczynku^[10]. Jako emerytowany oficer zamieszkiwał we Lwowie^[2][11], a później w Przemyślu^[1]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu i był w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok^[12].

W okresie II Rzeczypospolitej był działaczem Związku Strzeleckiego^[13][14]. Był założycielem powołanego 10 maja 1027 oddziału Związku Strzeleckiego w Rymanowie^[15]. W 1933 jako kapitan w stanie spoczynku był zastępcą komendanta okręgu nr X ZS w Przemyślu, kpt. Kazimierza Ickowicza^[16].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[11]
• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[17][1][18]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[11][19]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[20]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[20]
• Odznaka „Za wierną służbę”^[20]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.