Tadeusz Perkowski
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1896 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 27 kwietnia 1942 Ustronie | |
| Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Mińsku | ||
| Okres | od 1926 do 1927 | |
| Poprzednik | Stanisław Eska | |
| Następca | Witold Kolankowski | |
| Zastępca Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku | ||
| Okres | od 1937 do 1939 | |
| Odznaczenia | ||
    _-_Knight_BAR.png){kind=small}     | ||
Tadeusz Perkowski h. Peretyakowicz (ur. 16 listopada 1896 w Warszawie, zm. 27 czerwca 1942 w Ustroniu na Wileńszczyźnie)[1] – polski prawnik, urzędnik konsularny i dyplomata.
Życiorys
Syn warszawskiego lekarza Seweryna Perkowskiego i Wandy Teresy z d. Gorskiej, brat bliźniak Józefa[2]. Ukończył gimnazjum w Warszawie, studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1923) i studia uzupełniające na uniwersytecie w Hadze.
W latach 1918–1920 służył jako ochotnik w polskiej armii, od 1921 zatrudniony w polskiej służbie zagranicznej, w której powierzono mu cały szereg funkcji, m.in. był urzędnikiem Departamentu Politycznego MSZ (1921–1924)[3], sekretarzem poselstwa w Moskwie (1924–1926), kier. konsulatu generalnego w Mińsku (1926–1927), sekr. poselstwa w Moskwie (1927–1928), urzędnikiem ds. litewskich/kier. referatu bałtyckiego w wydziale wschodnim Departamentu Politycznego MSZ (1928–1936), sekr. generalnym delegacji do rokowań polsko-litewskich w Kłajpedzie, a od 1937 pełnił funkcję zastępcy Komisarza Generalnego RP w Gdańsku[4]. W 1942 zamordowany przez sowietów w Ustroniu w powiecie brasławskim[5].
W 1933 ożenił się z Ireną Skarbek-Borowską (ur. 1899), z którą miał dwóch synów Jana (ur. 1934) i Zygmunta (ur. 1937), obaj zostali inżynierami[6].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi[7]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[4]
- Szwedzki Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Polarnej[8]
- Estoński Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Orła[9]
- Łotewski Krzyż Orderu Trzech Gwiazd
- Fiński Krzyż Orderu Białej Róży[6]
- Norweski Krzyż Komandorski Orderu św. Olafa[10]
Przypisy
- ↑ Tadeusz Perkowski h. Peretyakowicz, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2020-06-25].
- ↑ Perkowski, Seweryn Fabian (1845–1907) [w:] Polski Słownik Biograficzny T. XXV/1980, s. 621–622
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej RP 1938, s. 213, [w:] [1]
- ↑ a b Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1936, s. 563
- ↑ Tadeusz Perkowski h. Peretyakowicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-09-01].
- ↑ a b Perkowski Tadeusz, pseud. Jan Ochota (1896-1942) [w:] Polski Słownik Biograficzny T. XXV/1980, s. 622-623
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939.
- ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 154
- ↑ Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152-155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
- ↑ Piotr Łossowski: Dyplomacja Drugiej Rzeczpospolitej. Z dziejów polskie służby zagraniczej, Warszawa 1992, s. 116
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu Krzyża Orła 3 klasy
Fotografia portretowa Tadeusza Perkowskiego, zastępcy komisarza generalnego RP w Wolnym Mieście Gdańsku
Baretka Komandora Orderu Trzech Gwiazd
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Bareteka Kawalera Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej (1748-1975)
Baretka Orderu św. Olafa 3 kl.