Tadeusz Popiela

Tadeusz Popiela
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1933
Nowy Sącz

Zawód, zajęcie

lekarz, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

profesor nauk medycznych

Alma Mater

Akademia Medyczna w Krakowie

Uczelnia

Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

Stanowisko

rektor Akademii Medycznej w Krakowie (1972–1981)

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Stanisław Popiela (ur. 23 maja 1933 w Nowym Sączu) – polski lekarz, chirurg, gastroenterolog i onkolog, profesor nauk medycznych, rektor Akademii Medycznej w Krakowie (1972–1981).

Życiorys

Od 1952 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. W 1955 pełnił funkcję I sekretarza komitetu uczelnianego PZPR na Akademii Medycznej w Krakowie[2]. W latach 70. był członkiem komitetu wojewódzkiego PZPR w Krakowie[2]. Przewodniczył komisji nauki, a następnie komisji ochrony zdrowia w KW PZPR[2]. W latach 80. wchodził w skład Komitetu Centralnego PZPR[2]. Był delegatem na IV i VIII zjazd partii[2].

W 1955 ukończył studia na Akademii Medycznej w Krakowie. W 1961 uzyskał stopień naukowy doktora, habilitował się w 1965. Od 1972 pracował na stanowisku profesorskim. W 1990 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. Zawodowo związany z Akademią Medyczną w Krakowie i następnie z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został profesorem w I Katedrze Chirurgii Ogólnej i Klinice Chirurgii Gastroenterologicznej. Objął kierownictwo Zakładu Radioterapii Śródoperacyjnej i Chemioterapii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Przez trzydzieści lat prowadził badania nad wczesnym wykrywaniem i leczeniem nowotworów, które stały się podstawą do sformułowania zaleceń dotyczących diagnostyki i terapii w przypadku raka żołądka i trzustki.

Został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Polska Akademia Umiejętności. Od 1972 do 1981 był rektorem Akademii Medycznej w Krakowie, a w latach 1993–1998 pełnomocnikiem rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego ds. klinicznych. Uczestniczył w radach redakcyjnych m.in. "Przeglądu Lekarskiego" i "Polskiego Przeglądu Chirurgicznego". Zaangażowany w działalność licznych międzynarodowych organizacji naukowych chirurgów, m.in. jako prezydent European Society of Surgery (1999–2000) i International Gastric Cancer Association (2009) W latach 1987–1989 kierował Towarzystwem Chirurgów Polskich.

Odznaczenia i wyróżnienia

Prezydent Aleksander Kwaśniewski postanowieniem z 11 września 2001 odznaczył go – za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej chirurgii, za osiągnięcia w pracy naukowej – Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[3]. Przed 1989 rokiem był odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał też odznakę Zasłużony Lekarz PRL[1].

Uzyskał tytuły doktora honoris causa Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (2002), Akademii Medycznej we Wrocławiu (2003), Akademii Medycznej w Warszawie (2005).

Przypisy

  1. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 765–766. ISBN 83-223-2073-6.
  2. ↑ a b c d e Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-20].
  3. ↑ M.P. z 2001 r. nr 42, poz. 676

Bibliografia