Tadeusz Rewaj

Tadeusz Rewaj
Data i miejsce urodzenia28 września 1931
Łachwa
Senator III kadencji
Okresod 19 września 1993
do 20 października 1997
Przynależność politycznaSojusz Lewicy Demokratycznej
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Ekipa Klubu Wysokogórskiego na lodowcu Kszemysz w Pamiro-Ałaju (lipiec 1969). Od prawej: Tadeusz Piotrowski, Tadeusz Rewaj, Bernard Uchmański, Kazimierz Głazek, Bogdan Jankowski i Krzysztof Cielecki (zasłonięty)

Tadeusz Mieczysław Rewaj (ur. 28 września 1931 w Łachwie) – polski fizyk i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk fizycznych, senator III kadencji.

Życiorys

W 1941 jego rodzinę wywieziono na Syberię, tam zmarli jego rodzice. W 1946 powrócił do Polski. W 1951 został absolwentem Liceum Pedagogicznego w Lidzbarku Warmińskim, a w 1955 ukończył studia z fizyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przed magisterium pracował jako zastępca asystenta na UAM. Później przeniósł się na Politechnikę Szczecińską, gdzie został pracownikiem naukowym. Uzyskiwał stopnie doktora i doktora habilitowanego w zakresie fizyki. Przed przejściem na emeryturę zajmował stanowisko profesora w Instytucie Fizyki[1]. Był dyrektorem tej jednostki (1973–1993) i prorektorem Politechniki Szczecińskiej (1981–1983). Kierował oddziałem Polskiego Towarzystwa Fizycznego w Szczecinie[2].

Był taternikiem i himalaistą, a także instruktorem Polskiego Związku Alpinizmu[3]. Wraz z żoną, Marylą Rewaj z domu Tylikowską (adiunktem na Wydziale Chemicznym Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, późniejszego WTiICh ZUT), współorganizował Szczeciński Klub Wysokogórski, w tym szkolenia nowych członków. Jest współautorem ośmiu nowych dróg w Tatrach. Brał udział w wyprawach w góry Riła, Alpy Walijskie, Kaukaz, Pamiro-Ałaj, Alpy Julijskie, Taury Wysokie, Hindukusz afgański, Himalaje Garhwalu i innych. Maryla Rewaj zginęła w 1969 (wraz z partnerką z wyprawy Jolantą Lange) w czasie próby wytyczenia nowej drogi w Atlasie Wysokim[4][5].

Na początku lat 90. był członkiem założycielem postkomunistycznej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. W latach 1993–1997 sprawował mandat senatora III kadencji, wybranego z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej w województwie szczecińskim. Był zastępcą przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych i Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych oraz członkiem Komisji Nauki i Edukacji Narodowej[6]. Od 1998 do 2002 pełnił funkcję radnego sejmiku zachodniopomorskiego. W 2002 nie został ponownie wybrany. Należy do SLD, do 2008 był członkiem partyjnej komisji etyki.

Odznaczenia

W 1997 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

Przypisy

  1. ↑ Dr hab. Tadeusz Rewaj, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-12-29].
  2. ↑ Tadeusz Rewaj. senat.pl. [dostęp 2020-09-03].
  3. ↑ Marcin Kasprzak: Historia. Lata 1957–1969. Szczeciński Klub Wysokogórski. [dostęp 2020-07-26].
  4. ↑ Marcin Kasprzak: Historia. Kulisy powstania i pierwsze lata działalności. Szczeciński Klub Wysokogórski. [dostęp 2020-05-12].
  5. ↑ Tadeusz Rewaj: Prezes SKW (1972–77). Szczeciński Klub Wysokogórski. [dostęp 2021-02-24].
  6. ↑ Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2012-12-29].
  7. ↑ M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 86

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Bernard Uchmański Pamiro-Ałaj 1969.jpg
Ekipa Klubu Wysokogórskiego na lodowcu Kszemysz w Pamiro-Ałaju, 24 lipca 1969. Od prawej: Tadeusz Piotrowski, Tadeusz Rewaj, Bernard Uchmański, Kazimierz Głazek, Bogdan Jankowski i Krzysztof Cielecki (zasłonięty)