Tadeusz Rudolf
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1926 |
|---|---|
| Data śmierci | 25 sierpnia 2018 |
| Minister pracy, płac i spraw socjalnych | |
| Okres | od 21 listopada 1974 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister | |
| Okres | od 8 lutego 1979 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
     | |
Tadeusz Rudolf (ur. 22 stycznia 1926 w Bochni, zm. 25 sierpnia 2018) – polski ekonomista, komunistyczny działacz młodzieżowy i polityk. Poseł na Sejm PRL V i VI kadencji, minister pracy, płac i spraw socjalnych (1974–1979) oraz minister bez teki (1979–1981).
Życiorys
Syn Józefa i Zofii. Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945–1948 był instruktorem Związku Walki Młodych w zakopiańskiej szkole spółdzielczej, której później był kierownikiem. Od 1950 pracował w Zarządzie Głównym Związku Młodzieży Polskiej w Warszawie. W latach 1948–1958 był I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR (a początkowo PPR) w Zakopanem. Od 1954 do 1957 był słuchaczem Szkoły Partyjnej przy KC PZPR. W 1957 przewodniczący Komisji ds. Młodzieży w Warszawskim Komitecie Wojewódzkim PZPR. W latach 1957–1961 był sekretarzem Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej, od 1961 do 1964 słuchaczem Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (uzyskując tytuł ekonomisty), w okresie 1964–1965 inspektorem w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego PZPR, a od 1965 do 1968 zastępcą kierownika tego wydziału. Od 1968 do 1972 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach. W okresie 1968–1971 był zastępcą członka, a w latach 1971–1981 członkiem KC PZPR.
Od 1969 do 1976 był posłem na Sejm PRL V i VI kadencji.
Od 21 listopada 1974 do 8 lutego 1979 był ministrem pracy, płac i spraw socjalnych w rządzie Piotra Jaroszewicza oraz kolejnym pod jego przewodnictwem. Następnie od 8 lutego 1979 do 3 lipca 1981 był ministrem oraz I zastępcą przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w dotychczasowym rządzie oraz w rządzie Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego.
Pochowany 30 sierpnia 2018 w grobie urnowym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. D28/6/4)[2].
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Brązowy Krzyż Zasługi (1946)[3]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[4]
Przypisy
- ↑ Do 3 kwietnia 1980 jako minister-członek Rady Ministrów.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 72, poz. 485
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 12, poz. 1450
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".
Gen. Wojciech Jaruzelski przygotowuje się w studiu telewizyjnym do odczytania przemówienia informującego o wprowadzeniu stanu wojennego. Warszawa, 13 XII 1981
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Grób Tadeusza Rudolfa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach