Tadeusz Skarżyński
| Pełne imię i nazwisko | Tadeusz Feliks Skarżyński |
|---|---|
| Data urodzenia | 1 marca 1915 |
| Data śmierci | 9 czerwca 1997 |
| Zawód, zajęcie | inżynier elektryk |
Tadeusz Feliks Skarżyński (ps. „Malarski”, „Farbiarz”, „Bończa”; ur. 1 marca 1915, zm. 9 czerwca 1997[1]) – inżynier elektryk, członek ONR, żołnierz NSZ.
Życiorys
Ukończył w 1933 Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie niedaleko Leszna. Następnie podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1939 (dyplom magistra inżyniera uzyskał w 1948). Podczas studiów był wiceprzewodniczącym „Bratniej Pomocy”. Należał do korporacji akademickiej „Arkonia” oraz ONR[2][3].
W czasie II wojny światowej należał do Związku Jaszczurczego oraz NSZ, gdzie od 1944 był adiutantem komendanta głównego Zygmunta Broniewskiego. Uczestniczył też w pracach Służby Cywilnej Narodu, gdzie pod koniec wojny został sekretarzem generalnym[2][3].
Na początku 1945 został aresztowany w Krakowie przez NKWD. Wywieziono go na Syberię, a następnie trafił do Kazachstanu. Po powrocie do Polski w lipcu 1946 osiadł w Gdańsku, a potem Elblągu. Tutaj – po oskarżeniu o sabotaż – aresztowano go w 1949. Rozpoczął współpracę z UB (pseudonim „Feliks”, „F”), która trwała do 1970[2][3].
W 1950 zamieszkał w Warszawie. Został sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1958-1962 oraz 1981-1984, wchodził też w skład Prezydium Zarządu tej organizacji). Był także dyrektorem Biura Badawczego ds. Jakości SEP. Od 1982 do 1984 sprawował obowiązki zastępcy sekretarza generalnego Naczelnej Organizacji Technicznej. Zasiadał w jej Radzie Głównej. Był jednym z inicjatorów „Słownika biograficznego techników polskich”[2][3].
Przypisy
- ↑ Tadeusz Feliks Skarzyński h. Bończa, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-08-23].
- ↑ a b c d J. Żaryn, Raport z rozmowy w cztery oczy, czyli opinie i poglądy generała Władysława Andersa, „Biuletyn IPN”, 2005, nr 9-10, s. 103.
- ↑ a b c d W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 129.