Tadeusz Skoczek
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Dyrektor Muzeum Niepodległości w Warszawie | |
Okres | od 2010 |
Poprzednik |
Tadeusz Skoczek (ur. 5 lutego 1955 w Proszówkach) – medioznawca, wydawca, publicysta, krytyk literacki, doktor nauk humanistycznych[1]. Od 2010 dyrektor Muzeum Niepodległości w Warszawie.
Życiorys
Debiutował w 1976 roku w „Życiu Literackim” oraz w jednodniówce „Żaczek”. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie studiował też dziennikarstwo i religioznawstwo. Doktor nauk humanistycznych (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, promotor ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski). Związany z kulturą studencką i pismami akademickimi. Kierował programami klubów „Nowy Żaczek” i „Rotunda” (1975-1981). Był członkiem Środowiskowej Rady Klubów Studenckich w Krakowie i wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiej Rady Klubów Studenckich. Pracował w Wydziale Kultury Urzędu Miasta Krakowa (1981-1984), był dyrektorem Ośrodka Sztuk Wizualnych „Kinoteatr Związkowiec” (1990-1992).
Współorganizator reaktywacji legendarnego dwutygodnika „Student” i jego redaktor naczelny (do 1990). Korespondent krakowskiej popołudniówki „Echo Krakowa” i kierownik działu kultury „Dziennika Polskiego”. Założyciel i redaktor „Notesu Jazzowego” (1980-1989), studenckiego magazynu filmowego „Powiększenie” (1980-1989), kwartalników „Obrzeża” i „Matecznik”. Sekretarz redakcji pisma „Zdanie”, kierownik krakowskiego oddziału miesięcznika „Jutro” i redaktor naczelny tygodnika „Wieści”. Redagował „Notatnik Klubowy” (periodyk Ośrodka Kultury Wsi „Scena Ludowa” oraz taki sam tytuł jako organ Ogólnopolskiej Rady Klubów Studenckich), współtworzył „Magazyn Studencki”, a także pismo filozoficzno-artystyczne „Koniec Wieku”. Wydawał prestiżowy kwartalnik „Regiony” redagowany przez Wiesława Myśliwskiego i Mariana Pilota. Był felietonistą „Głosu Nowej Huty”, „Tygodnika Obywatelskiego”, tygodnika „Tak i Nie”.
Twórca miesięcznika „Ziemia Bocheńska” (1991), który dzisiaj jest największą gazetą lokalną Małopolski. W latach 1989-1998 redagował z Janem Poprawą miesięcznik Stowarzyszenia Autorów Polskich „Suplement”. Wraz ze Stanisławem Bukowcem i Janem Poprawą założyli w 2006 roku kwartalnik „Piosenka”.
Założyciel Krakowskiego Wydawnictwa Akademickiego działającego w strukturach Akademickiego Biura Kultury i Sztuki „Alma-Art”. Redaktor i wydawca wielu publikacji w Prowincjonalnej Oficynie Wydawniczej, którą założył w 1989 roku oraz w Prowincjonalnej Oficynie Wydawniczej „Exartim” (1991-1993). Prezes Oficyny Cracovia (1993-1996) oraz dyrektor wydawnictw encyklopedycznych „Opress” i „Albatros” (1995-1998). Redaktor dziesięciotomowej „Historii Literatury Światowej” przygotowywanej dla Wydawnictwa SMS, współredaktor prestiżowej serii „Poeci Krakowa”- wraz ze Stanisławem Dziedzicem i Januszem Paluchem, inicjator serii „Bocheńska Biblioteka Poetów”, redaktor „Dzieł wybranych” Adama Zielińskiego wraz z Leszkiem Żulińskim dla Ludowej Spółdzielni Wydawniczej, inicjator serii wydawniczej „Ex Oriente Lux” wraz z Janem Sękiem dla Akademii Historii Literatury Polskiej i Słowiańskiej (Lublin – Bolonia).
Od 1995 roku związany z mediami elektronicznymi, jako członek rady nadzorczej Radia Kraków (1995-1998), członek Zarządu Telewizji Polskiej SA (1998-2004), kierownik Działu Rozwoju Telewizji Regionalnej (2004-2006), Rady Nadzorczej Polskiego Radia SA (od 2009). Był członkiem rady nadzorczej TNS OBOP, Członkiem rady nadzorczej Drukarni Narodowej w Krakowie, przewodniczył radom nadzorczym Wydawnictwa Ludowego Sp. z o.o. i Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. Członek Rady Senioralnej Fundacji im. Karola E. Lewakowskiego (2000-2010), członek założyciel Towarzystwa Inicjatyw Społecznych „Nowy Świat”, Stowarzyszenia „Ars Populi”, Instytutu Władysława Orkana, Instytutu Władysława Hasiora, Instytutu Mediów Regionalnych i Lokalnych. W latach 2007-2009 wicedyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie, od 2010 dyrektor Muzeum Niepodległości.
Kariera naukowa
- Wykładowca w Katedrze Gospodarki i Administracji Publicznej Akademii Ekonomicznej w Krakowie
- Wykładowca w Studium Dziennikarskim krakowskiej Akademii Pedagogicznej
- Wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogiki Resocjalizacyjnej „Pedagogium” w Warszawie
- Wykładowca na Podyplomowych Studiach „Dziennikarstwo i Zarządzanie Informacją” w SGGW
Ważniejsze wyróżnienia
- Nagroda im. Ignacego Solarza (1981)
- Nagroda im. Stanisława Wyspiańskiego (1985)
- Nagroda Komisji Historycznej Ruchu Studenckiego (1987)
- Nagroda Miasta Krakowa (1990)
- Tytuł honorowego Ambasadora Bochni (1999)
- Nagroda im. Jana Adamczewskiego (2003)
- Nagroda im. Andrzeja Potoka (2007)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 października 2004, postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla kultury polskiej)[2]
Przypisy
- ↑ Muzeum Niepodległości w Warszawie [dostęp 2021-05-16] (pol.).
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 9, poz. 160.