Tadeusz Sulima

Tadeusz Sulima
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1919
Miechów

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 2015
Wrocław

profesor nauk technicznych
Specjalność: elektrotechnologia, technika wysokich napięć, tworzywa elektroizolacyjne
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Doktorat

1962

Habilitacja

1971

Profesura

1979

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Wrocławska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal za Warszawę 1939–1945 Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki Krzyż Oświęcimski Brązowy Medal Wojska Polskiego

Tadeusz Jan Sulima (ur. 15 listopada 1919 w Miechowie, zm. 31 grudnia 2015[1] we Wrocławiu) – profesor Politechniki Wrocławskiej, dr hab. inż. elektryk, specjalista w zakresie inżynierii materiałowej i elektroizolacyjnych tworzyw sztucznych.

Życiorys

Żołnierz kampanii wrześniowej 1939 r., uczestnik bitwy pod Mławą, ranny w obronie Warszawy. Uczestnik ruchu oporu ZWZ-AK, aresztowany przez radomskie Gestapo w 1942 r., przeżył trzy lata w obozach koncentracyjnych Auschwitz, Gross-Rosen, Sachsenhausen, Buchenwald. Przetrwał ewakuację obozu i pieszy powrót do Polski[2].

Absolwent pierwszego rocznika Politechniki Wrocławskiej, od 1979 r. profesor na Wydziale Elektrycznym. Od 1950 r. pracownik naukowy Instytutu Elektrotechniki we Wrocławiu, w ostatnich latach wicedyrektor ds. naukowych. Absolwent PWr. 1945–1950; praca w Katedrze Wysokich Napięć od 1947 r. oraz w IEl OW od 1950 r.; dr n. t. – 1962 r.; dr hab. – 1971 r.; prof. nadzw. – 1979 r.; działalność naukowa dotyczy głównie problematyki tworzyw sztucznych do zastosowań elektrotechnicznych.

Współtwórca szkoły naukowej Materiałoznawstwo elektryczne i elektrotechnologia. Autor kilkudziesięciu publikacji i wielu prac aplikacyjnych dla przemysłu. Promotor wielu prac doktorskich. Ekspert i delegat Polski w licznych organizacjach międzynarodowych zajmujących się problematyką izolacji elektrycznej z tworzyw sztucznych. Członek i działacz SEP od początku organizacji na Dolnym Śląsku. Kawaler wielu odznaczeń państwowych, kombatanckich, resortowych i regionalnych. Otrzymał m.in.: Krzyż Kawalerski OOP (1978); Krzyż AK; Medal Wojska Polskiego; Srebrny Krzyż Zasługi (1955); Krzyże: Partyzancki i Oświęcimski; Medal za Warszawę i Medal KEN[3].

Brat Stanisława Sulimy.

5 stycznia 2016 został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu[1].

Przypisy

  1. a b Tadeusz Jan Sulima – nekrolog, wyborcza.pl, 4 stycznia 2016 [dostęp 2019-12-28].
  2. Sulima Tadeusz, wsa.dbc.wroc.pl [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  3. [1] dostęp 04.01.2016

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Za Warszawę 1939-1945 BAR.svg
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
POL Krzyż Oświęcimski BAR.svg
Baretka: Krzyż Oświęcimski
POL Brązowy Medal Wojska Polskiego BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal Wojska Polskiego