Tadeusz Taras

Tadeusz Taras
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1906
Peczeniżyn

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1987
Lublin

Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo karne
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1930
Uniwersytet Lwowski

Profesura

1964

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Genewski
Uniwersytet Wrocławski
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Tadeusz Taras (ur. 27 lipca 1906 w Peczeniżynie, zm. 10 lipca 1987 w Lublinie[1]) – polski prawnik, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, specjalista w zakresie prawa karnego.

Studia prawnicze odbywał w latach 1924—1928 na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie\, uzyskując w 1928 dyplom magistra praw, a w 1930 stopień naukowy doktora. W latach 1930—1939 pracował w sądownictwie. po wybuchu II wojny brał udział w walkach z Niemcami we Francji w 2 Dywizji Strzelców Pieszych generała Prugar-Ketlinga. W latach 1942—1946 wykładał jako chargé de cours na Uniwersytecie w Genewie. Po powrocie do Polski w 1947 został powołany na stanowisko Prokuratora Okręgowego w Legnicy, gdzie pracował do 949, wykładając w tym samym czasie na Wydziale Prawa Uniwersytetu we Wrocławiu. W 1949 został przeniesiony do Lublina również na stanowisko Prokuratora Okręgowego; funkcję tę pełnił do 1951. W 1950 podjął pracę w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, był jednym z organizatorów tworzonego właśnie Wydziału Prawa. W 1952 zorganizował Katedrę Postępowania Karnego i objął stanowisko jej kierownika, w tym też roku został mianowany zastępcą profesora. Rozwijał działalność dydaktyczną i naukową. W 1956 uzyskał stopień docenta, a w 1964 — nominację na profesora nadzwyczajnego. W latach 1953–1957 i 1964–1972 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[2]. W 1970 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Pod jego kierunkiem w 1970 stopień naukowy doktora uzyskał Edward Skrętowicz[3]. W latach 1972-1976 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Prawa Karnego UMCS. Jako członek Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministrze Sprawiedliwości w latach 1965—1968 brał udział w pracach nad Kodeksem postępowania karnego i Kodeksem karnym, kodyfikacjami obowiązującymi od 1969. Brał udział jako delegat Uniwersytetu w Kongresie Międzynarodowej Komisji Prawników w Wiedniu (1957) i jako delegat Polski w uroczystościach 400-lecia Uniwersytetu w Genewie (1959). Po przejściu na emeryturę (w 1976) nie zerwał kontaktów z Uczelnią i prawie do końca 1986 prowadził seminaria magisterskie z postępowania karnego. Pochowany został 15 lipca 1987 na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie[4].

Publikacje

  • Socjalistyczne prawo karne w walce ze szpiegostwem (1954)
  • O gwarancjach praw oskarżonego w polskim procesie karnym (1956),
  • Szwajcarski system penitencjarny (1959),
  • O dopuszczalności i legalności podsłuchu telefonicznego (1960)
  • Proces karny : część ogólna (współautorzy: Edward Skrętowicz, Romuald Kmiecik, 1971, 1972, 1975)
  • Rola prawa w przebudowie ustroju rolnego PRL: materiały sesji naukowej młodych pracowników nauki Wydziału Prawa UMCS (red. nauk., wspólnie z: Wiesław Skrzydło, Józef Mikos, 1956)

Odznaczenia

Przypisy

  1. dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Obsada dziekańska UMCS. umcs.pl. [dostęp 2017-09-19].
  3. Edward Skrętowicz. kul.pl, 20 listopada 2017. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-16)].
  4. Mariusz Ryńca Tadeusz Taras (1906-1987) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom LII wyd. 2019 s. 196-198

Media użyte na tej stronie

Prof. Tadeusz Taras.jpg
Tadeusz Taras (1906-1987) – polski prawnik, nauczyciel akademicki UMCS w Lublinie, specjalista w zakresie prawa karnego.
POL Medal Zwycięstwa i Wolności BAR.svg
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności