Tadeusz Tomaszewski (cichociemny)

Tadeusz Stanisław Tomaszewski

Wąwóz, Parów

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1917 Płock
Data i miejsce śmierci	po 5 sierpnia 1944 prawdopodobnie Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Armia Krajowa
Jednostki	36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej, 3 Dywizja Piechoty (PSZ), Batalion Czata 49, Batalion Pięść
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Tablica w kościele św. Jacka w Warszawie, upamiętniająca poległych cichociemnych, w tym Tadeusza Tomaszewskiego

Tadeusz Stanisław Tomaszewski ps.: „Wąwóz”, „Parów” (ur. 1 stycznia 1917 w Płocku, prawdopodobnie zamordowany po 5 sierpnia 1944 w Warszawie, podczas rzezi Woli) – żołnierz Wojska Polskiego II RP, Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej, podporucznik piechoty, cichociemny.

Życiorys

Był synem Bronisława, dependenta hipotecznego, i Kazimiery z domu Kurowskiej. W 1937 złożył maturę w Gimnazjum im. Stanisława Małachowskiego w Płocku.

W 1938 zgłosił się do odbycia jednorocznej służby wojskowej. Został uczniem Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy 28 DP przy 15 Pułku Piechoty w Dęblinie. 24 sierpnia 1939 został przeniesiony do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W jego szeregach walczył w kampanii wrześniowej. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. W maju 1940 dotarł do Francji, gdzie został przydzielony do 8 Pułku Piechoty. Po upadku Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do 1 Batalionu Strzelców Podhalańskich. Odbył staż w oddziałach brytyjskich.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 23 września 1943 roku w Oddziale VI sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. W nocy z30 na 31 marca 1944 roku został zrzucony do kraju w ramach akcji „Weller 30” dowodzonej przez mjra naw. Eugeniusza Arciuszkiewicza (zrzut na placówkę odbiorczą „Paszkot” 7 km na północ od Łańcuta, w okolicy wsi Dąbrówki).

W czasie powstania warszawskiego walczył w składzie batalionu „Czata 49" i batalionu „Pięść”. Był ciężko ranny na Woli 5 sierpnia w czasie natarcia oddziału Kedywu. Został przetransportowany do szpitala polowego. Dalsze jego losy sa nieznane.

Awanse

• kapral podchorąży – maj 1940 roku
• podporucznik – ze starszeństwem z dniem 1 marca 1944 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Tadeusz Tomaszewski.

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 189. ISBN 83-902499-5-2.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 425. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 238–239.

Linki zewnętrzne

• Biogram na stronie elitadywersji.org