Tadeusz Zabłudowski

Tadeusz Zabłudowski

Data urodzenia	7 stycznia 1907
Data śmierci	25 czerwca 1984
Narodowość	polska
Odznaczenia

Tadeusz Zabłudowski (ur. 7 stycznia 1907, zm. 25 czerwca 1984) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, tłumacz, encyklopedysta, w okresie 1946–1948 szef urzędu cenzury, w latach 1951–1953 dyrektor Państwowego Wydawnictwa Naukowego, członek Komisji Prasowej KC PPR i Komisji Prasowej KC PZPR^[1].

Życiorys

Grób Zabłudowskiego na Powązkach Wojskowych (2011)

Tadeusz Zabłudowski urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn Beniamina (–1942) i Emmy z domu Wolf (1881–1942). Miał brata Rafała (1914–1942).

W latach 1946–1948 był dyrektorem Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, następnie w latach 1951–1953 był pierwszym dyrektorem Państwowego Wydawnictwa Naukowego (PWN). W 1959 zasiadł w komitecie redakcyjnym Małej encyklopedii powszechnej PWN.

W 1946 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Jego żoną była Izabella z domu Zwayer (1909-1960), z którą miał syna Andrzeja (1938-2008, logik i filozof).

Zmarł 25 czerwca 1984^[3]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B II 28, rząd 9, miejsce 29)^[3].

Przekłady

• Wsiewołod Iwanow: Powrót Buddy (ros. Возвращение Будды) oraz Hafir i Mariam (ros. Гафир и Мириам)
• Lew Gumilow: Dzieje dawnych Turków (współautor: Jerzy Litwiniuk)
• Franz Babinger: Z dziejów imperium Osmanów. Sułtan Mehmed Zdobywca i jego czasy, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1977.
• Hans-Wilhelm Haussig: Historia kultury bizantyńskiej, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969.
• Egon Erwin Kisch: Chiny bez maski (tytuł oryg.: China geheim), Wydawnictwo „Prasa Wojskowa” 1948 i nast.
• Max Brod: Franz Kafka. Opowieść biograficzna, Czytelnik 1982.

Zobacz też

• czasopisma pozbawione debitu komunikacyjnego w PRL

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Zabłudowski. geni.com. [dostęp 2015-11-23].
• Tadeusz Zabłudowski. lubimyczytac.pl. [dostęp 2015-11-23].