Tadeusz Zawistowski (duchowny)

Tadeusz Zawistowski
Herb duchownegoLaus Deo – pax hominibus
Chwała Bogu – pokój ludziom
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1930
Sztabin

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 2015
Łomża

Biskup pomocniczy łomżyński
Okres sprawowania

1973–2006

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 lipca 1955

Nominacja biskupia

12 maja 1973

Sakra biskupia

29 czerwca 1973

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Armii Krajowej
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 czerwca 1973

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Paweł VI

Współkonsekratorzy

Agostino Casaroli
Bernardin Gantin

Tadeusz Józef Zawistowski[1] (ur. 16 stycznia 1930 w Sztabinie, zm. 1 czerwca 2015 w Łomży) – polski duchowny rzymskokatolicki, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży w latach 1970–1973, biskup pomocniczy łomżyński w latach 1973–2006, od 2006 biskup pomocniczy senior diecezji łomżyńskiej.

Życiorys

Urodził się 16 stycznia 1930 w Sztabinie. Nauki na poziomie szkoły średniej pobierał w miejscowości urodzenia, gdzie po zakończeniu II wojny światowej miejscowy proboszcz zorganizował klasy gimnazjalne, w Gimnazjum Księży Salezjanów w Różanymstoku, w Augustowie, a także w Gimnazjum i Liceum Humanistycznym im. Mikołaja Kopernika w Grajewie, gdzie w 1950 złożył egzamin dojrzałości. W latach 1950–1955 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 lipca 1955 w Łomży tamtejszy biskup diecezjalny Czesław Falkowski. W latach 1956–1961 studiował filologię klasyczną na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Studia ukończył z magisterium[1].

W latach 1955–1956 pracował jako wikariusz w parafii św. Stanisława Biskupa w Kobylinie. Od 1961 do 1962 był duszpasterzem w parafii św. Jakuba w Sztabinie. W 1967 został ustanowiony diecezjalnym duszpasterzem inteligencji technicznej i twórców kultury, a w 1971 objął funkcję sędziego prosynodalnego. Zajmował stanowisko sekretarza rady kapłańskiej. W 1971 został obdarzony godnością kanonika honorowego kapituły katedralnej w Łomży[1].

Od 1962 do 1990 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Prowadził zajęcia z języka łacińskiego, a później także z języka greckiego. W łomżyńskim seminarium w latach 1969–1970 pełnił funkcję prefekta, a w latach 1970–1973 sprawował urząd rektora[1].

12 maja 1973 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej ze stolicą tytularną Hospita[1][2]. Prekonizowany został 14 maja 1973. Święcenia biskupie otrzymał 29 czerwca 1973 w bazylice św. Piotra w Rzymie. Udzielił mu ich papież Paweł VI w asyście arcybiskupów Agostina Casarolego i Bernardina Gantina[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Laus Deo – pax hominibus” (Chwała Bogu – pokój ludziom)[2]. 20 czerwca 1973 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii diecezjalnej był przewodniczącym wydziału duszpasterskiego, przewodniczącym wydziału personalno-administracyjnego, dyrektorem wydziału ds. zakonnych i moderatorem kurii. Wszedł w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[3]. W 1973 został prałatem-archidiakonem łomżyńskiej kapituły katedralnej[1]. Dwukrotnie sprawował rządy w diecezji łomżyńskiej: od 7 września 1982 do 25 stycznia 1983, po śmierci biskupa Mikołaja Sasinowskiego, jako wikariusz kapitulny i od 24 kwietnia do 29 października 1996, po przejściu biskupa Juliusza Paetza na arcybiskupstwo poznańskie, jako administrator diecezji[4]. 11 lutego 2006 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z pełnienia obowiązków biskupa pomocniczego diecezji łomżyńskiej[5][6].

W ramach Episkopatu Polski był członkiem Komisji ds. Duchowieństwa, Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu i Komisji ds. Duszpasterstwa Rolników[1]. Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego włocławskiego Romana Andrzejewskiego (1981) oraz biskupów pomocniczych łomżyńskich: Edwarda Samsela (1982) i Tadeusza Bronakowskiego (2006)[7].

Zmarł 1 czerwca 2015 w Łomży[8]. 5 czerwca 2015 został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sztabinie[9][10].

Odznaczenia i wyróżnienia

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 października 2007 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[11]. W 1988 otrzymał Krzyż Armii Krajowej[1].

W 2008 nadano mu honorowe obywatelstwo powiatu łomżyńskiego[12], a w 2016 pośmiertnie został honorowym obywatelem Łomży[13].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 163. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 425. ISBN 83-911554-0-4.
  3. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, s. 508. ISBN 83-211-1311-7.
  4. W. Jemielity. Kuria Diecezjalna i Sąd Biskupi w Łomży : struktura organizacyjna i personalna. „Studia Teologiczne Białystok Drohiczyn Łomża”. 22 (2004). s. 443. ISSN 0239-801X. [dostęp 2022-08-16]. 
  5. Rinuncia dell’Ausiliare di Łomża (Polonia) e nomina del nuovo Vescovo Ausiliare. press.vatican.va, 2006-02-11. [dostęp 2013-10-06]. (wł.).
  6. Nowy biskup pomocniczy w Łomży. episkopat.pl (arch.), 2006-02-11. [dostęp 2020-07-12].
  7. Tadeusz Zawistowski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  8. Zmarł biskup Tadeusz Zawistowski. diecezja.lomza.pl (arch.), 2015-06-01. [dostęp 2021-10-01].
  9. Zmarł biskup Tadeusz Zawistowski. episkopat.pl (arch.), 2015-06-01. [dostęp 2017-01-12].
  10. Zawsze myślał, działał i planował z Bogiem. Uroczystości pogrzebowe w Sztabinie. lomzynskie24.pl (arch.). [dostęp 2018-12-25].
  11. M.P. z 2008 r. nr 8, poz. 90. [dostęp 2011-03-14].
  12. Uchwała Nr XVI/87/08 Rady Powiatu Łomżyńskiego. powiatlomzynski.pl, 2008-04-16. [dostęp 2013-10-06].
  13. Uchwała Nr 192/XXIV/16. lomza.pl, 2016-04-20. [dostęp 2017-04-13].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Herb Tadeusza Zawistowskiego.png
Autor: Antoni18072016, Licencja: CC0
Herb Tadeusza Zawistowskiego