Tajgete (mitologia)
| ||||
_-_Lost_Pleiad_(1884).jpg) William-Adolphe Bouguereau: L'Etoile Perdue (Zaginiona gwiazda), 1884, prywatna kolekcja | ||||
| Występowanie | ||||
|---|---|---|---|---|
| Rodzina | ||||
| Ojciec | ||||
| Matka | Plejone lub Ajtra | |||
| Rodzeństwo | ||||
| Dzieci | Lakedajmon | |||
Tajgete (gr. Ταυγέτη Taygétē, łac. Taygete) – w mitologii greckiej nimfa góry Tajget w Lakonii, jedna z siedmiu Plejad.
Uchodziła za córkę tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry)[1][2]. Była siostrą Alkione, Elektry, Kelajno, Mai, Merope, Sterope, a także Hiad i Hyasa[2][3]. Z bogiem Zeusem (uległa mu w omdleniu) miała syna Lakedajmona[1]. Według innej wersji bogini Artemida przemieniła nimfę w łanię, chcąc ją ukryć przed zapędami Zeusa[1]. Kiedy nimfa odzyskała ludzką postać, z wdzięczności poświęciła Artemidzie łanię kerynejską o złotych rogach i brązowych racicach[4].
Mityczna Tajgete jest identyfikowana z gwiazdą Taygetą w Plejadach, w gwiazdozbiorze Byka[2][5][6]. Na niebie sąsiaduje z Hiadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nią mitologicznie powiązane.
Zobacz też
- Taygete – księżyc Jowisza
Przypisy
- ↑ a b c Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 332. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b c Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 364. ISBN 80-8046-098-1. (słow.); polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Pierre Grimal, op.cit., ss. 148, 292. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 131, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 614. (słow.)
- ↑ Carlos Parada: Constellations and Stars (ang.). maicar.com. [dostęp 2011-08-04].
Bibliografia
- Aaron J. Atsma: Taygete (ang.). theoi.com. [dostęp 2011-07-31].
- Marie Benediktová, Petra Písařová: Hvězdy – Názvosloví – Starověké Plejády jako nebeské sedmero (cz.). astronomia.zcu.cz. [dostęp 2011-07-31].
- Taygete (ang.). mythindex.com. [dostęp 2011-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-03)].
- Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 984. ISBN 83-7399-022-4.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 597. ISBN 83-01-03529-3.
- Carlos Parada: Pleiades (ang.). maicar.com. [dostęp 2011-07-31].
- Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 614: Taygete (ang.). ancientlibrary.com. [dostęp 2011-07-31].
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Taygete (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02].
- Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Taygete (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02].
