Tajgete (mitologia)

Tajgete
Ταυγέτη
nimfa (jedna z Plejad)
Ilustracja
William-Adolphe Bouguereau: L'Etoile Perdue (Zaginiona gwiazda), 1884, prywatna kolekcja
Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Atlas

Matka

Plejone lub Ajtra

Rodzeństwo

Alkione,
Elektra,
Kelajno,
Maja,
Merope,
Sterope,
Hiady,
Hyas

Dzieci

Lakedajmon

Tajgete (gr. Ταυγέτη Taygétē, łac. Taygete) – w mitologii greckiej nimfa góry Tajget w Lakonii, jedna z siedmiu Plejad.

Uchodziła za córkę tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry)[1][2]. Była siostrą Alkione, Elektry, Kelajno, Mai, Merope, Sterope, a także Hiad i Hyasa[2][3]. Z bogiem Zeusem (uległa mu w omdleniu) miała syna Lakedajmona[1]. Według innej wersji bogini Artemida przemieniła nimfę w łanię, chcąc ją ukryć przed zapędami Zeusa[1]. Kiedy nimfa odzyskała ludzką postać, z wdzięczności poświęciła Artemidzie łanię kerynejską o złotych rogach i brązowych racicach[4].

Mityczna Tajgete jest identyfikowana z gwiazdą Taygetą w Plejadach, w gwiazdozbiorze Byka[2][5][6]. Na niebie sąsiaduje z Hiadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nią mitologicznie powiązane.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 332. ISBN 83-04-04673-3.
  2. a b c Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 364. ISBN 80-8046-098-1. (słow.); polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  3. Pierre Grimal, op.cit., ss. 148, 292. ISBN 83-04-04673-3.
  4. Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 131, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  5. Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 614. (słow.)
  6. Carlos Parada: Constellations and Stars (ang.). maicar.com. [dostęp 2011-08-04].

Bibliografia

  • Aaron J. Atsma: Taygete (ang.). theoi.com. [dostęp 2011-07-31].
  • Marie Benediktová, Petra Písařová: Hvězdy – Názvosloví – Starověké Plejády jako nebeské sedmero (cz.). astronomia.zcu.cz. [dostęp 2011-07-31].
  • Taygete (ang.). mythindex.com. [dostęp 2011-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-03)].
  • Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
  • Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 984. ISBN 83-7399-022-4.
  • Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 597. ISBN 83-01-03529-3.
  • Carlos Parada: Pleiades (ang.). maicar.com. [dostęp 2011-07-31].
  • Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 614: Taygete (ang.). ancientlibrary.com. [dostęp 2011-07-31].
  • William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Taygete (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02].
  • Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Taygete (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02].

Media użyte na tej stronie