Takin

Takin
	Budorcas
	Hodgson, 1850
	; Przedstawiciel rodzaju – takin złoty (B. taxicolor)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	Cetartiodactyla
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Plemię	koziorożce
Rodzaj	takin
	Typ nomenklatoryczny
	Budorcas taxicolor Hodgson, 1850
Gatunki
	7 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	7 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Takin^[3] (Budorcas) – rodzaj ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji (Indie, Bhutan, Mjanma i Chińska Republika Ludowa)^[4]^[5]^[6].

Morfologia

Długość ciała 170–220 cm, długość ogona 10–22 cm, wysokość w kłębie 107–140 cm; długość rogów samców około 64 cm; masa ciała 150–350 kg^[5].

Systematyka

Etymologia

Budorcas: gr. βους bous, βοος boos „byk, wół”; δορκας dorkas „antylopa”^[7].

Podział systematyczny

Tradycyjnie do rodzaju Budorcas zalicza się jeden gatunek B. taxicolor^[6]; podział na cztery gatunki oparty jest morfologii (kolor sierści) oraz analizie mtDNA^[4]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[4]^[3]:

Budorcas taxicolor Hodgson, 1850 – takin złoty
Budorcas whitei Lydekker, 1907 – takin bhutański
Budorcas tibetana Milne-Edwards, 1874 – takin tybetański
Budorcas bedfordi O. Thomas, 1911 – takin stokowy

Opisano również gatunki wymarłe:

Budorcas churcheri A.W. Gentry, 1996^[8] (Etiopia; środkowy pliocen).
Budorcas makapaani (Broom, 1937)^[9] (Południowa Afryka; późny pliocen).
Budorcas teilhardi Yang, 1948^[10] (Chińska Republika Ludowa; wczesny pliocen).

Przypisy

↑ Budorcas, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ B.H. Hodgson. On the Takin of the Eastern Himalaya: Budorcas Taxicolor mihi. N. G. (With three Plates.). „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 19, s. 65, 1850. (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 358. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 713–714. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Budorcas. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 147, 1904. (ang.).
↑ A.W. Gentry: A fossil Budorcas (Mammalia, Bovidae) from Africa. W: K. Stewart & K. Seymour (redaktorzy): Palaeoecology and Palaeoenvironments of Late Cenozoic Mammals. Toronto: University of Toronto Press, 1996, s. 575. ISBN 978-1-4875-7415-4. (ang.).
↑ R. Broom. Notices of a few more new fossil mammals from the caves of the Transvaal. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 20 (119), s. 510, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655373. (ang.).
↑ Z.-j. Yang. Budorcas, a new element in the proto-historic Anyang fauna of China. „American Journal of Science”. 246 (3), 1948. DOI: 10.2475/ajs.246.3.157. (ang.).

[itis-1] Budorcas, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Hodgson-2] B.H. Hodgson. On the Takin of the Eastern Himalaya: Budorcas Taxicolor mihi. N. G. (With three Plates.). „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 19, s. 65, 1850. (ang.).

[Cichocki&inni-3] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-4] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 358. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Groves&inni-5] C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 713–714. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Budorcas. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 147, 1904. (ang.).

[gen-8] A.W. Gentry: A fossil Budorcas (Mammalia, Bovidae) from Africa. W: K. Stewart & K. Seymour (redaktorzy): Palaeoecology and Palaeoenvironments of Late Cenozoic Mammals. Toronto: University of Toronto Press, 1996, s. 575. ISBN 978-1-4875-7415-4. (ang.).

[bro-9] R. Broom. Notices of a few more new fossil mammals from the caves of the Transvaal. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 20 (119), s. 510, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655373. (ang.).

[yang-10] Z.-j. Yang. Budorcas, a new element in the proto-historic Anyang fauna of China. „American Journal of Science”. 246 (3), 1948. DOI: 10.2475/ajs.246.3.157. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne