Talassa (księżyc)
| ||
 Talassa jest na tym zdjęciu oznaczona 1989 N5 | ||
| Planeta | Neptun | |
| Odkrywca | Richard J. Terrile (Voyager Imaging Team) | |
| Data odkrycia | sierpień 1989 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/1989 N 5 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 50 074 km[1] | |
| Mimośród | 0,0002[1] | |
| Okres obiegu | 0,311 d[1] | |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 0,135°[1] | |
| Długość węzła wstępującego | 145,980°[1] | |
| Argument perycentrum | 237,065°[1] | |
| Anomalia średnia | 262,923°[1] | |
| Własności fizyczne | ||
| Wymiary | 108×100×52 km[2] | |
| Masa | 3,7 × 1017 kg | |
| Średnia gęstość | 1,3 g/cm³[3] | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,013 m/s² | |
| Albedo | 0,091[3] | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | 23,32m[3] | |
| Temperatura powierzchni | ~51 K | |
Talassa (Neptun IV, ang. Thalassa) – drugi (w kolejności od planety) księżyc Neptuna. Nazwa satelity pochodzi od Talassy, córki Eteru i Hemery z mitologii greckiej[4]. Thalassa jest również greckim określeniem morza.
Talassa została odkryta w sierpniu 1989 roku ze zdjęć zrobionych przez sondę Voyager 2. Otrzymała tymczasowe oznaczenie S/1989 N 5[4].
Ma nieregularny kształt i nie wykazuje śladów jakiejkolwiek modyfikacji geologicznej. Orbita Talassy znajduje się wewnątrz granicy Roche’a, przez co siły pływowe działające na ten księżyc spowodują, że pewnego dnia spadnie na Neptuna lub rozpadnie się na kawałki, a jego pozostałości zasilą pierścień planety.
Zobacz też
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- lista księżyców Neptuna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ David R. Williams: Neptunian Satellite Fact Sheet (ang.). NASA, 2015-10-13. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ a b c Planetary Satellite Physical Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ a b Thalassa (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
Linki zewnętrzne
- Thalassa (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
| wewnętrzne regularne (7) | |
|---|---|
| Tryton | |
| zewnętrzne nieregularne (6) |
_flatten_crop.jpg)
- Lista jest posortowana według średniej odległości od Neptuna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia
- ciała niebieskie
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Uploader's notes: The original NASA/Cowart PNG image has been modified by flattening (combining layers), cropping and converting to JPEG format.
Original caption released with image:
Voyager 2 Narrow Angle Camera image of Neptune taken on August 20, 1989 as the spacecraft approached the planet for a flyby on August 25. The Great Dark Spot, flanked by cirrus clouds, is at center. A smaller dark storm, Dark Spot Jr., is rotating into view at bottom left. Additionally, a patch of white cirrus clouds to its north, named "Scooter" for its rapid motion relative to other features, is visible.
This image was constructed using orange, green and synthetic violet (50/50 blend of green filter and UV filter images) taken between 626 and 643 UT.
Image Credit: NASA / JPL / Voyager-ISS / Justin CowartA Voyager 2 image of Thalassa (1989 N5), Naiad (1989 N6) and Despina (1989 N3) taken in 1989 at a range of 5.9 million km (3.6 million miles). The high orbital speed of the moons caused faint streaks in this exposure.