Talk That Talk

Talk That Talk – szósty album studyjny barbadoskiej piosenkarki Rihanny. Ukazał się on 18 listopada 2011 nakładem wytwórni Def Jam Recordings. W 2011 roku Rihanna ogłosiła, że planuje reedycję albumu Loud, jednak plany te zostały anulowane ze względu na produkcję nowej płyty. Wydawnictwo był nagrywane między lutym a listopadem 2011 roku, także podczas Loud Tour. Jako producent wykonawczy, Rihanna współpracowała z takimi osobami jak: Alex da Kid, Mr. Bangladesh, Calvin Harris, Chase & Status, Cirkut, Da Internz, Dr. Luke, Ester Dean, Gareth McGrillen, Hit-Boy, No I.D., Priscilla Renea, Rob Swire, StarGate, The-Dream. Muzycznie album łączy ta sama wena co Loud. Talk That Talk zawiera elementy popowe, R&B, a także dubstep, muzykę electroniczną i house.

Lirycznie płyta opowiada o miłości, seksualności i inicjacji. Wydawnictwo dostało wiele pozytywnych komentarzy od krytyków, którzy chwalili odejście od mrocznych tematów, zawartych na Rated R i Loud. W notowaniu United World Chart, podsumowującym sprzedaż albumów w 2011 roku, album zajął 18 miejsce ze sprzedażą 1,7 miliona egzemplarzy^[2]. Płyta zadebiutowała na miejscu 3 listy Billboard 200, ze sprzedażą 198 tys. kopii. W Austrii, Nowej Zelandii, Norwegii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii album osiągnął szczyt notowania.

Pierwszym singlem z albumu jest utwór „We Found Love”, nagrany wspólnie z Calvinem Harrisem, który miał premierę w amerykańskim radiu Capital FM, w dniu 22 września 2011 roku. Został też wydany na iTunes tego samego dnia. Drugim singlem jest piosenka „You da One”. „Talk That Talk” i „Birthday Cake” zostały wydane, kolejno, jako trzeci i czwarty singiel. Piąty singel, „Where Have You Been”, zadebiutował w pierwszej dwudziestce większości krajów świata. Ostatnią kompozycją promującą album został „Cockiness (Love It)” z gościnnym udziałem rapera o pseudonimie ASAP Rocky.

Tło i rozwój

Po wydaniu i sukcesie poprzedniego krążka pt. Loud, wokalistka ujawniła za pośrednictwem Twittera, że płyta będzie ponownie wydana, tym razem z nowymi piosenkami, słowami: „Era Loud będzie kontynuowana z nowymi piosenkami, które dodasz do swojej kolekcji”^[3][4]. We wrześniu 2011 roku, Rihanna za pośrednictwem konta na Twitterze poinformowała, że plany co do reedycji Loud zostały anulowane: „Myślę o RihRelease, którego LOUD jest naszym efektem pracy. Plus chłopaki pracują tak [zajebiście] mocno, że zasługuje ona na nowiutki akt^[5].”

W Wywiadzie dla MTV News duet The Juggernauts składający się z Shama „Sak Pase” Josepha i Verse Simmondsa, którzy wyprodukowali „Man Down” poinformowali, że Rihanna była bliska zakończenia pracy nad szóstym albumem już w sierpniu 2011 roku^[6]. Duet potwierdził, że miał napisać dwa utwory na ewentualne włączenie ich na płytę, mówiąc: „Z tego co rozumiem, trwa zamknięcie albumu i zrobiliśmy dwie piosenki dla niej, które naprawdę kocha i jestem z tego powodu bardzo podekscytowany.”, a także wyraził zainteresowanie pisaniem trzeciego^[6]. 15 września 2011 roku Rihanna na Twitterze opublikowała, że sesje nagraniowe na płytę są rzeczywiście w toku, pisząc: „Nie mogę się doczekać, kiedy chłopaki zaczną wprowadzać jakieś szczegóły^[7].” Następnie skomentowała swój post słowami: „*Zamykam usta*”, sugerując, że nie powie już więcej o produkcji albumu^[7]. Chociaż tweet zasugerował, że piosenkarka nie będzie już podać więcej szczegółów na temat albumu, jeden z fanów zapytał na tablicy Rihanny, kiedy album zostanie wydany, na co ona odpowiedziała: „TEJ JESIENI!!!!! [sic]”^[8].

Tytuł i okładka

W ramach promocji albumu, Rihanna umieściła na Facebooku aplikację zatytułowaną „Rihanna: UNLOCKED”, gdzie fanom piosenkarki podawane były misje do wykonywania, w formie gry, w celu „odblokowania” nowych informacji o wydawnictwie^[9][10]. 4 października 2011 roku fani odblokowali „Mission: 5”, ujawniając tytuł albumu^[11]. 10 października 2011 roku po koncercie w Glasgow, w Szkocji w ramach trasy Loud Tour Rihanna dała kopię okładki jednej z fanek^[12]. Piosenkarka później zatweetowała, że ta osoba była pierwszą poza personelem artystki, która zobaczyła okładkę albumu, pisząc: „Jeden szczęśliwy człowiek po moim koncercie dostał pierwszy okładkę! Ona jest pierwszą, która to zobaczyła! Tylko jedna osoba na świecie ma to^[12]!” Następnego dnia fani odblokowali „Mission: 6”, ujawniając tym samym dwie okładki albumu, dla wersji standardowej i deluxe^[13]. Cover standardu przedstawia Rihannę oblizującą swoje koralowo czerwone usta, pozującą w bezrękawniku z wytatuowanym tytułem albumu na swojej prawej ręce^[14].

Po ukazaniu standardowej okładki zarówno James Dinh z MTV, jak i reporter z NME określili, że Rihanna wygląda „uwodzicielsko” na fotografii^[13][15]. Gordon Smart z The Sun żartobliwie skomentował zdjęcie mówiąc, że to wygląda jakby piosenkarka próbowała zasłonić opryszczkę swoim językiem, pisząc „to łatwo dostać ją w tej porze roku – szczególnie jeśli ona jest ciągle naga albo przyklejona do swojego nowego chłopaka Dudleya O’Shaughnessy’ego ustami^[16].” Dodał także: „miejmy nadzieję, że Rihanna miała jakieś solidne mydło, by usunąć tatuaż ze swojej ręki^[16].” Wersja deluxe ukazuje artystkę wydmuchującą kłęb dymu z ust na zewnątrz, całość jest czarno biała^[14]. Rap-Up skomentował okładkę deluxe, że Rihanna pozwala by kłęby dymu wylatywały z jej ust, podczas gdy ona patrzy w obiektyw „przenikliwymi oczami^[17].” Amanda Hensel z Popcrush zauważyła, że wokalistka robi „francuski wydech” (w języku polskim zwrot „French inhaling” określa się jako palenie „na Snoop Dogga”), gdzie ktoś zaciąga się papierosem, a następnie delikatnie otwiera szczękę i pozwala dymowi dostawać się powoli do nosa^[18]. Hensel skomentowała także, że piosenkarka wygląda „zawzięcie” na obu okładkach^[18].

Struktura muzyczna

Talk That Talk łączy w sobie wiele różnorodnych gatunków muzycznych, takich jak pop, hip hop, R&B, electro, dancehall i dubstep, którego użyto po raz pierwszy na albumie Rated R^[19]. Utwór otwierający płytę „You da One” wyprodukowany przez Dr. Luke zawiera karaibskie nuty, w połowie elementy dubstepu, a całość utrzymana jest w średnim tempie^[19]. Druga piosenka, „Where Have You Been” wyprodukowana przez Dr. Luke i Ester Dean łączy akustyczny beat i elementy trance. Pierwszy singel, a trzeci utwór z płyty „We Found Love” to utwór electro house i dance-pop^[20][21]. Tytułowa piosenka, a czwarta w kolejności na albumie „Talk That Talk” z udziałem rapera Jay-Z zawiera sample z „I Got A Story To Tell” zespołu The Notorious B.I.G.^[19] Piąty utwór zawierający wpływy z hip hopu i dancehall, „Cockiness (Love It)” wyprodukował Bangladesh^[19]. Szósta piosenka z wydawnictwa, „Birthday Cake” wyprodukowana przez Da Internz i The-Dream trwa minutę osiemnaście i posiada electro beat^[19]. „We All Want Love”, siódma piosenka, to akustyczna piosenka ze wstrząsającymi uderzeniami perkusji w tle^[19]. „Drunk on Love”, ósmy z kolei utwór został wyprodukowany przez StarGate i Ester Dean, zawiera wpływy z trance i stukot syntezatorów. Zawiera sample z piosenki „Intro” napisanej i wyprodukowanej przez angielski zespół The xx^[19]. Dziewiąty utwór „Roc Me Out” zawiera rockową melodię z elementami dance^[19]. Dziesiąty utwór „Watch n’ Learn” z zalotną i figlarną melodią łączy hip hop z syntezatorami^[19]. Finałowa piosenka z wersji standardowej, „Farewell” to ballada^[19]. Pierwszy utwór bonusowy to „Red Lipstick” dupstepowa piosenka wyprodukowana przez duet Chase & Status, The-Dream i Rihannę^[19]. Trzynasty utwór, „Do Ya Thang” jest piosenką R&B wyprodukowaną przez The-Dream we współpracy z Rihanną^[19]. Ostatnia piosenka to „Fool in Love”, piosenka o zwolnionym tempie z akustycznymi gitarami^[19].

Odbiór

Krytyka

Agregujące recenzje
Wydawca	Ocena
Metacritic	(62/100)[22]
Profesjonalne recenzje
Wydawca	Ocena
AllMusic	[23]
Chicago Tribune	[24]
Entertainment Weekly	(B+)[25]
Los Angeles Times	[26]
The New York Times	(pozytywna)[27]
NME	(5/10)[28]
Pitchfork Media	(6.0/10)[29]
Rolling Stone	[30]
Slant Magazine	[31]
Spin	(8/10)[32]

Album otrzymał pozytywne komentarze od krytyków muzycznych. Metacritic przydzieliło notę 62 na 100 możliwych na podstawie 26 recenzji, co oznacza „ogólnie przychylne recenzje^[22].” Andy Kellman z AllMusic dał pozytywną ocenę i dodał, że „po Good Girl Gone Bad i Rated R jest to najlepszy album^[23].” Melissa Maerz z Entertainment Weekly dała pozytywną recenzję komentując, że „czuję ulgę, że znalazła się błogość na szóstym albumie, ... [Rihanna] przestaje grać niedostępną” jednocześnie dodała „Podobno miłość nigdy łatwo nie przyszła do RiRi, której nowe piosenki opowiadają o niej, m.in. „We Found Love”, „We All Want Love” i (tak) „Drunk on Love”. Czy ona w końcu przyznaje, że jako młoda i porzucona przez kogoś, może czuć się, wiesz, wykorzystana dla zabawy^[25]?”

James Lachno z The Daily Telegraph zgodził się z tym sentymentem, stwierdzając Rihanny „szósty album w ciągu siedmiu lat [jest] pełnym adrenaliny rekordowym gigantem, który umacnia jej pozycję jako jedną z najbardziej wpływowych ludzi popu” i „[t]e demony z jej stosunków z Chrisem Brownem teraz są dźwiękami w pełni egzorcyzmowanymi–Rihanna śpiewa jakby była zachwycona życiem i chce przenieść nas na parkiet^[33].” Jason Lipshutz z magazynu Billboard również udzielił albumowi pozytywnego przeglądu, ale skomentował, że jest „pośpiesznie wykonany.” „Po odzyskaniu korony dzięki Loud... Rihanna nie ma zamiaru podjąć jakiejkolwiek przerwy, aby pozwolić jej konkurentkom z gatunku pop się dogonić.” Powiedział także, że „[Talk That Talk jest] dziwnie za szybko wydana dla fanów. Dlaczego nie chce trochę poczekać i przesłuchać się płycie Loud^[34]?” Steve Jones z USA Today udzielił albumowi pozytywnego komentarza pisząc: „[ona] może świntuszyć gdy próbuje zwabić ciebie do sypialni albo na parkiet... kiedy wprowadza odurzające rytmy... [ona] zmusza cię by ją słuchać. Tak więc, podczas gdy ona upaja w zaspokajaniu swoje zmysłowe pragnie, również łaknie trochę prawdziwej sympatii..., ale prawdopodobnie najbardziej silnie działający składnik w tej mieszance to charyzma barbadoskiego śpiewu^[35].” Jon Caramanica z The New York Times wywnioskował, że Talk That Talk stawia Rihanna „prosto w centrum gatunkowym popu najlepiej nadaje się dla piosenkarki z jej fundamentalną ulotnością – muzyka taneczna, która na korzystnych warunkach jest w modzie ze współczesnym R&B i popem.” Redaktor dodał także, że jest to „najbardziej radosny album Rihanny” i zauważyła, że „nie ma żadnego ciemnego podtekstu jak jej inne najnowsze albumy^[27].”

Randall Roberts z Los Angeles Times wyraził niezadowolenie z tematyki albumu stwierdzając, że „Rihanna pracuje jak NC-17, a jej zuchwałość czasem graniczy z bezsensem. Z okiem w kierunku Ameryki Środkowej, to tylko insynuacja^[26].” Matthew Cole ze Slant Magazine przyznał Talk That Talk 2.5 gwiazdki na 5 możliwych komentując, że „jest to najgorszy album Rihanny do tej pory i nie zdziwię się jeśli nowy album ukaże się następnego listopada^[31].” Mark Graham z VH1 nazwał album „najbrudniejszym popem” jaki kiedykolwiek słyszał. Jednak pochwalił utwór „Where Have You Been”, który na pewno rozwali kluby, jak „Don't Stop the Music”^[36]. Lindsay Zoladz z Pitchfork Media dał albumowi zróżnicowaną recenzję i zauważyła, że: „2011 znalazł mnóstwo artystów, którzy tchnęli ducha w nowy album: „Beyoncé Knowles w 4 i Lady Gaga w Born This Way to prawdopodobnie najsolidniejsze przykłady – dwa bombastyczne zapisy, które również badają niuans swoich osobowości^[29]. Talk That talk rozpatruje zbyt mocno, by przysłać bardziej jednowymiarową wiadomość i kończy się to upadkiem”. Danny Walker z RWD Magazine dał płycie pozytywną notę, oceniając „to jest krótka i (bardzo) słodka wycieczka z barbadoską szefową^[37]...” David Amidon ze strony internetowej PopMatters dał negatywną recenzję, przyznając 3 gwiazdki na 10 możliwych. Amidon stwierdził, że ta „bezduszna” płyta nie ma szans się sprzedać chyba, że jako remiks w Europie^[38].

Single

Calvin Harris (na lewym zdjęciu) wyprodukował „We Found Love”, Jay-Z (na środkowym zdjęciu) występuje gościnnie w „Talk That Talk”, a A$AP Rocky (na prawym zdjęciu) w remiksie do „Cockiness (Love It)”

• „We Found Love” – został wydany jako pierwszy singel z albumu. Utwór miał swoją oficjalną premierę w dniu 22 września 2011 r. w brytyjskim radiu Capital radio FM^[39]. Został też wysłany do amerykańskiej stacji radiowej Contemporary hit Radio 11 października 2011 roku. Krytycy pochwalili utwór, ale skrytykowali brak jego lirycznej treści^[40][41]. Premiera wideoklipu odbyła się 19 października 2011 roku^[42]. Utwór zadebiutował na 16 miejscu na liście Billboard Hot 100, a potem wspiął się na szczyt, dając Rihannie dwudziesty singiel w pierwszej dziesiątce w najkrótszym czasie w całej historii Billboardu^[43][44]. Piosenka osiągnęła szczyt list przebojów w Danii, Francji, Irlandii, Norwegii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Znalazła się także w pierwszej piątce w Australii, Finlandii i Włoszech.

• „You da One” – został wydany jako drugi singel 14 listopada 2011^[45]. Wydanie potwierdzone zostało przez Rap-Up. Na okładce singla piosenkarka ukazana jest, paląc papierosa. Całość jest czarno-biała. Wyjątkiem jest czerwona litera „u”. Najwyższą pozycją utworu na Billboard Hot 100 jest pozycja 14. Utwór był porównywany do niektórych poprzednich singli Rihanny „What's My Name?” i „Man Down”. Oba utwory są w klimacie reggae i dancehall. 3 grudnia 2011r., artystka udostępniła wideoklip do utworu. W teledysku podobnie jak na okładce do singla jest czarno-biało. Rihanna tańczy zamknięta w studiu. Teledysk otrzymał krytyczne recenzje.

• „Talk That Talk” – piosenkarka zapytała fanów poprzez konto na portalu Twitter, która piosenka powinna zostać trzecim singlem z albumu. Ostatecznie ustalono, że trzecim singlem zostanie tytułowy utwór. Piosenka została wydana w amerykańskim radiu 17 stycznia 2012 roku^[46]. Początkowo trwały prace nad teledyskiem do singla, jednak prawdopodobnie wytwórnia się nie zgodziła i nie powstał teledysk. Singiel dotarł do 31 pozycji na Billboard Hot 100.

• „Birthday Cake” – remiks piosenki z udziałem Chrisa Browna został wydany 20 lutego 2012 roku, w urodziny Rihanny. Został wypuszczony do amerykańskiego radia 6 marca 2012 roku^[47] jako czwarty singiel w Stanach Zjednoczonych.

• „Where Have You Been” – został wydany jako piąty singel 8 maja 2012 roku^[48]. 28 kwietnia ogłoszono datę premiery klipu. Ostatecznie wydany został 30 kwietnia na kanale Vevo Rihanny. Piosenka osiągnęła komercyjny sukces, docierając do Top 5 w ok. 15 krajach. W Brazylii dotarła na szczyt list notowań, we Francji na miejsce drugie, w Australii na szóste, a w takich krajach jak Kanada i USA na miejsce 5. Piosenka w okresie czerwca była trzecim najchętniej oglądanym teledyskiem w Polsce.

• „Cockiness (Love It)” – został wydany jako szósty i ostatni singel z płyty, 7 września 2012 roku. Singiel został zremiksowany przez rapera o pseudonimie ASAP Rocky. 26 listopada 2011 roku utwór zadebiutował na sześćdziesiątym drugim miejscu koreańskiego notowania Gaon Chart, ze sprzedażą 6,918 kopii^[49]. 10 grudnia 2011 roku, utwór znalazł się na 17 miejscu amerykańskiego notowania Bubbling Under Hot 100 Singles^[50].

Lista utworów

Imiona i nazwiska osób, które napisały i wyprodukowały poszczególne piosenki we wkładce albumu^[51]. Długość utworów umieszczona jest na oficjalnej stronie Rihanny^[19]. Standardowa wersja jest umieszczona w opakowaniu jewel case i zawiera 11 utworów. Wersja deluxe jest zapakowana w digipak i zawiera 11 standardowych utworów plus 3 dodatkowe, 16-stronicową książeczkę, plakat, dwie okładki i próbkę perfum^[52][53].

Sample^[51]:

• „Where Have You Been” zawiera elementy z kompozycji „I’ve Been Everywhere” napisanej przez Geoffa Macka.
• „Talk That Talk” posiada sample z utworu „I Got a Story to Tell” nagranego przez The Notorious B.I.G., a napisanego przez: Anthony’ego Besta, Seana Combsa, Carla Thompsona i Christophera Wallace’a.
• „Cockiness (Love It)” zawiera elementy z wykonania „Summertime” przez Grega Kinnear, który można usłyszeć w filmie Skazani na siebie.
• „Drunk on Love” sampluje „Intro” zespołu The xx, utwór napisali: Baria Qureshi, Romy Madley Croft, Oliver Sim and Jamie Smith.
• „Red Lipstick” zawiera wstawki z kompozycji Metalliki „Wherever I May Roam”, napisanej przez Jamesa Hetfielda i Larsa Ulricha. Ponadto zawiera sample z utworu Chase & Status’a „Saxon”, napisanego przez Williama Kennarda i Saula Miltona.

Wydane formaty

Talk Talk That (Edycja standardowa)

• 11 utworów standardowych.

Talk Talk That (Edycja deluxe)^[54][55]

• 11 utworów standardowych + 3 utwory bonusowe
• 16-stronicowa książeczka
• Mini plakat
• Obie okładki płyty
• Próbka perfum (dostępna tylko w USA)
• Zapakowane jako digipak

Talk Talk That (Edycja iTunes)

• 11 utworów standardowych + 3 utwory bonusowe
• „We Found Love” (Calvin Harris extended mix)
• Cyfrowa książeczka

Personel

Źródło^[56]:

Notowania i certyfikacje

Single

Historia wydania

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Okładka edycji standardowej
• Okładka edycji deluxe