Tampa Bay Rowdies

Tampa Bay Rowdies
Przydomek	Rowdies
Barwy	żółto-zielone
Data założenia	1974
Liga	NASL (1975–84); AISA (1986–87); ASL (1988–89); APSL (1990–93)
Państwo	Stany Zjednoczone
Adres	Tampa; Floryda; Stany Zjednoczone
Stadion	Stadiony:; Tampa Stadium (1975–93) – 71,000; USF Soccer Stadium (1991–92) – 4,000; Hale:; Bayfront Center (1976–83) – 6,410; Expo Hall (1983–84) – 10,425; Lakeland Civic Center (1983–84) – 8,178
Właściciel	George W. Strawbridge Jr.
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe

Tampa Bay Rowdies – amerykański klub piłkarski z Tampa, w stanie Floryda. Drużyna występowała w lidze NASL (1975–84), AISA (1986–87), ASL (1988–89) i APSL (1990–93), a jego domowym obiektami były: Tampa Stadium (1975–93) i USF Soccer Stadium (1991–92), a obiektami domowymi halowego zespołu były: Bayfront Center (1976–83), Expo Hall (1983–84) i Lakeland Civic Center (1983–84).

Historia

Klub został założony w 1974 roku przez Georga W. Strawbridgea Jr. i Beau Rogersa IV^[1]. Już w swoim debiutanckim sezonie w NASL, drużyna sięgnęła po mistrzostwo tej ligi, pokonując dnia 24 sierpnia 1975 roku na Spartan Stadium w San Jose w finale Soccer Bowl Portland Timbers 2:0. Drużyna zdobywała jeszcze dwukrotnie wicemistrzostwo tej ligi (1978, 1979) i mistrzostwo sezonu zasadniczego w sezonie 1976. Sukcesy w NASL odnosiła także halowa drużyna Tampa Bay Rowdies, która trzykrotnie zdobywała mistrzostwo (1976, 1980, 1983) oraz wicemistrzostwo tej ligi (1975, 1979, 1982).

Po sezonie 1981 klub połączył się z Dallas Tornado. W tym czasie dyrektorzy zespołu z Dallas, Lamar Hunt i Bill McNutt zachowali mniejszościowy udział w Tampa Bay Rowdies^[2]^[3]. Dwa lata później, po sezonie 1983 Georga W. Strawbridge Jr., Lamar Hunt i Bill McNutt sprzedali klub lokalnym inwestorom: Stelli Thayer, Bobowi Blanchardowi i Dickowi Corbettowi^[4].

Po upadku NASL w 1984 roku Tampa Bay Rowdies z sukcesami występowała w rozgrywkach AISA (1986–87), ASL (1988–89) i APSL (1990–93) – wicemistrzostwo w sezonie 1992. Rok później, po sezonie 1993 został rozwiązany. Klub reaktywowano w 2010 roku i zdobył mistrzostwo NASL w 2012 roku.

Osiągnięcia

NASL

Halowe NASL

Halowy mistrz NASL: 1976, 1980, 1983^[5]
Halowy wicemistrz NASL: 1975, 1979, 1982

APSL

Wicemistrz APSL: 1992

Nagrody indywidualne

Król strzelców NASL

Óscar Fabbiani – 1979

Asystent halowego NASL

Wes McLeod – 1983

Trener Roku NASL

Eddie Firmani – 1976

Odkrycie Roku NASL

MVP Meczu Gwiazd

1975 – Stewart Jump
1976 – Clyde Best (halowy)

Piłkarz Roku Ameryki Północnej NASL

1976 Arnie Mausser^[6]^[7]

Król strzelców APSL

Jean Harbor – 1992

Bramkarz ASL

Winston DuBose – 1988

Trener Roku APSL

Ricky Hill – 1992
Ken Fogarty – 1993

Jedenastka Sezonu NASL

1975: Farrukh Quraishi
1976: Rodney Marsh, Arnie Mausser, Tommy Smith
1977: Derek Smethurst
1978: Rodney Marsh
1979: Mike Connell
1980: Mike Connell
1981: John Gorman
1982: Peter Nogly

Jedenastka Dublerów NASL

1975: John Boyle, Stewart Jump, Stewart Scullion
1976: Stewart Jump, Stewart Scullion, Derek Smethurst
1977: Arsène Auguste, Rodney Marsh, Steve Wegerle
1978: Arsène Auguste, Steve Wegerle
1979: Óscar Fabbiani, John Gorman
1980: Steve Wegerle

Wyróżnienia NASL

1975: John Sissons, Derek Smethurst
1979: Rodney Marsh, Steve Wegerle
1980: John Gorman
1982: Mike Connell
1983: Gregg Thompson
1984: Gregg Thompson

Jedenastka Sezonu Halowego NASL

1975: Doug Wark
1976: Clyde Best^[8], Derek Smethurst, Stewart Scullion
1982: Tatu^[9], Mike Connell, Jürgen Stars
1984: Frantz Mathieu^[10], Mike Connell

Jedenastka Sezonu ASL/APSL

1988: Winston DuBose, Steve Wegerle
1989: Winston DuBose, Steve Trittschuh
1990: David Byrne
1992: Bill Andracki, Steve Trittschuh, Ricky Hill, Kevin Sloan, Jean Harbor
1993: Steve Trittschuh

Jedenastka Dublerów AISA

1987: Arnie Mausser^[11]

Jedenastka Dublerów APSL

1991: Marcelo Carrera
1993: Paul Dougherty, Pierre Morice

Wyróżnienia AISA

1987: Steve Wegerle

U.S. Soccer Hall of Fame

1992: Lamar Hunt
1995: Al Miller
2003: Arnie Mausser
2008: Hugo Pérez
2013: Peter Vermes

Canadian Soccer Hall of Fame

2004: Bob Bolitho
2005: Wes McLeod, Terry Moore
2008: Jack Brand

Galeria Sław Halowej Piłki Nożnej

2012: Tatu
2013: Gordon Jago

Rekordziści

Najwięcej meczów w sezonie zasadniczym NASL: Mike Connell (179)^[12]

Sezon po sezonie

Sezon	Liga	Bilans meczów	Sezon	Playoff	Śr. frekwencja
1975	NASL	16–6	1.miejsce, Dywizja Zachodnia	Mistrz	10,728
1976	NASL	18–6	1.miejsce, Dywizja Zachodnia, Konferencja Atlantycka	Finalista	16,452
1977	NASL	14–12	3.miejsce, Dywizja Południowa, Konferencja Pacyficzna	Pierwsza runda	19,491
1978	NASL	18–12	1.miejsce, Dywizja Zachodnia, Konferencja Atlantycka	Finalista	18,123
1979	NASL	19–11	1.miejsce, Dywizja Zachodnia, Konferencja Atlantycka	Finalista	27,650
1980	NASL	19–13	1.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Narodowa	Ćwierćfinał	28,345
1981	NASL	15–17	4.miejsce, Dywizja Południowa	Ćwierćfinał	22,299
1982	NASL	12–20	3.miejsce, Dywizja Południowa	Nie zakwalifikował się	22,532
1983	NASL	7–23	3.miejsce, Dywizja Południowa	Nie zakwalifikował się	18,507
1984	NASL	9–15	4.miejsce, Dywizja Zachodnia	Nie zakwalifikował się	10,932
1988	ASL		3.miejsce	Nie zakwalifikował się
1989	ASL		1.miejsce, Południe	Półfinał
1990	APSL		2.miejsce	Ćwierćfinał
1991	APSL		3.miejsce	Nie zakwalifikował się
1992	APSL		3.miejsce	Finalista
1993	APSL		3.miejsce	Półfinał

Halowa NASL

Sezon	Liga	Bilans meczów	Sezon	Playoff	Śr. frekwencja
1975	Halowa NASL	3–1	1.miejsce, Region 3	Finalista	4,235
1976	Halowa NASL	4-0	1.miejsce, Region Zachodni	Mistrz	5,458
1977	Halowa NASL	1-1	Mecze towarzyskie	Nie zakwalifikował się	5,685
1978	Halowa NASL	6-2	Mecze towarzyskie	Nie zakwalifikował się	5,901
1979	Halowa NASL	3-2	2.miejsce	Finalista	6,181
1979–80	Halowa NASL	8–4	2.miejsce, Dywizja Zachodnia	Mistrz	5,712
1980–81	Halowa NASL	9–9	2.miejsce, Dywizja Zachodnia	Nie zakwalifikował się	5,175
1981–82	Halowa NASL	11–7	2.miejsce, Dywizja Centralna, Konferencja Amerykańska	Finalista	5,372
1983	Halowa NASL	10-2	2.miejsce	Mistrz	4,771
1983–84	Halowa NASL	9–23	7.miejsce	Nie zakwalifikował się	2,334
1986/1987	AISA	21–21	3.miejsce, Południe	Ćwierćfinał	2,048

Rekordy frekwencji

Pierwsza drużyna
Rok	Frekwencja	Przeciwnik
1980	56,389	California Surf
1980	54,247	New York Cosmos
1981	48,355	San Diego Sockers
1979	45,888	Rochester Lancers
1977	45,288	New York Cosmos
1976	42,611	New York Cosmos
1978	41,888	New York Cosmos
1977	41,680	Zenit Leningrad
1979	41,102	Fort Lauderdale Strikers
1979	40,701	New York Cosmos
1980	40,368	Fort Lauderdale Strikers
1982	40,098	Jacksonville Tea Men
1979	38,766	San Diego Sockers
1978	37,249	Fort Lauderdale Strikers

Halowa drużyna
Rok	Frekwencja	Przeciwnik
1978	6,410	Minnesota Kicks
1978	6,399	Dallas Tornado
1978	6,384	Tulsa Roughnecks
1977	6,354	Zenit Leningrad
1979	6,342	Fort Lauderdale Strikers
1979	6,338	Tulsa
1982	6,325	San Diego Sockers
1980	6,243	Fort Lauderdale Strikers
1980	6,200	New England Tea Men
1980	6,145	Detroit Express
1980	6,141	Atlanta Chiefs
1979	6,040	Dinamo Moskwa
1979	6,002	Houston Hurricane

Trenerzy

1975-1977: Eddie Firmani
1977: John Boyle
1978-1982: Gordon Jago
1982: Kevin Keelan
1982-1983: Al Miller
1984-1987: Rodney Marsh
1986-1987: Wim Suurbier
1989-1992: Ken Fogarty
1991-1992: Steve Wegerle
1992: Ricky Hill
1993: Ken Fogarty

Przypisy

↑ Rowdies history one of success [dostęp:1980-03-29] (ang.)
↑ Michael MacCambridge: Lamar Hunt: A Life in Sports. 2010, s. 262.
↑ Rowdies Take On A Western Flavor [dostęp:1981-09-17] (ang.)
↑ Rowdies sold to Bay area investors [dostęp:1983-09-14] (ang.)
↑ Rowdies Memorabilia - 1983 Rowdies vs. Strikers Indoor Exhibition Game Report [dostęp:2012-09-21] (ang.)
↑ Strikers Trade Mausser to Tea Men [dostęp:1980-07-15] (ang.)
↑ U.S. setting it's soccer sights on 1982 World Cup action [dostęp:1979-05-02] (ang.)
↑ Rowdies Whip Rochester To Win The Indoor Title [dostęp:1976-03-27] (ang.)
↑ http://news.google.com/newspapers?id=fYBXAAAAIBAJ&sjid=tjsNAAAAIBAJ&pg=6819,8303699&dq=rowdies+indoor+all+star&hl=en Rowdies, Sockers Head All-Stars] [dostęp:1982-03-31] (ang.)
↑ All-star picks baffle Rowdies Connell [dostęp:1984-02-03] (ang.)
↑ NPSL Post-Season Awards. npsl.com. [zarchiwizowane z tego adresu (1999-10-11)]. (ang.)
↑ It's official: Rowdies release Mike Connell [dostęp:1984-09-19] (ang.)

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona klubu (ang.)
Tampa Bay Rowdies na Nasljerseys.com (ang.)

[1] Rowdies history one of success [dostęp:1980-03-29] (ang.)

[2] Michael MacCambridge: Lamar Hunt: A Life in Sports. 2010, s. 262.

[3] Rowdies Take On A Western Flavor [dostęp:1981-09-17] (ang.)

[4] Rowdies sold to Bay area investors [dostęp:1983-09-14] (ang.)

[5] Rowdies Memorabilia - 1983 Rowdies vs. Strikers Indoor Exhibition Game Report [dostęp:2012-09-21] (ang.)

[6] Strikers Trade Mausser to Tea Men [dostęp:1980-07-15] (ang.)

[7] U.S. setting it's soccer sights on 1982 World Cup action [dostęp:1979-05-02] (ang.)

[8] Rowdies Whip Rochester To Win The Indoor Title [dostęp:1976-03-27] (ang.)

[9] ttp://news.google.com/newspapers?id=fYBXAAAAIBAJ&sjid=tjsNAAAAIBAJ&pg=6819,8303699&dq=rowdies+indoor+all+star&hl=en Rowdies, Sockers Head All-Stars] [dostęp:1982-03-31] (ang.)

[10] All-star picks baffle Rowdies Connell [dostęp:1984-02-03] (ang.)

[11] NPSL Post-Season Awards. npsl.com. [zarchiwizowane z tego adresu (1999-10-11)]. (ang.)

[12] It's official: Rowdies release Mike Connell [dostęp:1984-09-19] (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne