Tamy Inga

Tamy Inga

Zapora Inga I
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Droga wodna

Kongo

Budowa i eksploatacja
Lata budowy

1968

Okres eksploatacji

Inga I: 1972
Inga II: 1982

Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga
Ziemia5°31′09″S 13°37′19″E/-5,519167 13,621944

Tamy Inga – dwie tamy w zachodniej części Demokratycznej Republiki Konga, na rzece Kongo. Znajdują się ok. 30 km na północ od miasta Matadi[1].

Inga I i Inga II

Inga I (351 MW) i Inga II (1424 MW) zostały uruchomione odpowiednio w latach 1972 i 1982. Powstały w ramach nieudanego programu rozwoju przemysłowego, pod rządami ówczesnego dyktatora Mobutu Sese Seko. Obie elektrownie powinny produkować około 1800 MW, w praktyce produkcja sięga zaledwie 875 MW. Wynika to głównie z tego, że pracuje zaledwie kilka turbin i generatorów. Pozostałe, albo są w permanentnym remoncie, albo są poważnie uszkodzone. Potrzebne są ogromne środki finansowe, których DRK nie posiada[2].

Mimo fatalnego stanu technicznego obie elektrownie są traktowane jako zakłady o strategicznym znaczeniu dla całej gospodarki DRK[2].

Inga III

Planowane są przedsięwzięcia budowy kolejnego kompleksu energetycznego na rzece Kongo o nazwie Inga III. Budowa kolejnej zapory wodnej ma kosztować około 14 miliardów dolarów, a cały projekt ma wytwarzać do 11 gigawatów mocy rocznie. Projekt ma zostać zbudowany na zachód od stolicy Kinszasy, gdzie poziom rzeki spada o 96 metrów na 14 kilometrów, a jego potencjał szacowany jest na ponad 40 gigawatów energii[3].

Przyszłość kompleksu

Jeśli obszar ten zostanie w pełni zagospodarowany, miejsce to może stać się największym kompleksem zapór wodnych na świecie[3]. Szacowana wydajność zespołu wielkości 44 GW energii elektrycznej, byłaby wystarczająca aby zasilić środkową część kontynentu Afryki[4].

Rozwój projektu został powierzony przez rząd kongijski w październiku 2018 r. dwóm grupom: China Three Gorges Corporation i ProInga, do którego oprócz hiszpańskiego ACS Group, należy niemiecki producent turbin Andritz i hiszpański specjalista ds. energii – AEE Power. Na początku roku 2020 grupa ACS ogłosiła rezygnację z rozwoju projektu[5]. Amerykańska firma General Electric, która podpisała umowę na remont zniszczonych zapór Inga I i II, wyraziła zainteresowanie pracą nad Inga III[6].

Mimo że obecny plan przewidywał wytworzenie 11 050 MW w ramach projektu tamy Inga III, prezydent DRK – Félix Tshisekedi, opowiedział się za mniejszą elektrownią o mocy 4800 MW. Badania dla wykonalności mniejszego kompleksu zostały sfinansowane już w 2013 roku przez Afrykański Bank Rozwoju[7].

Prezydent DRK, przy wsparciu Unii Afrykańskiej, zaprosił przywódców z Angoli, Republiki Konga, Rwandy, Ugandy, Afryki Południowej i Kenii do omówienia wykonalności projektu elektrowni Grand Inga na rzece Kongo. Konferencja planowana jest na 28 i 29 kwietnia 2020[3].

Krytyka

Krytyka wyszła w dużej mierze ze strony organizacji pozarządowych, wzbudziła obawy nie tylko o przesiedleńców, ale także o zagrożenia dla różnorodności biologicznej, stwarzane przez zbiornik i niezidentyfikowane konsekwencje dla ekosystemów wodnych powyżej i poniżej tamy[8]. Realizacja projektu może znacząco wpłynąć na zasoby rybne rzeki, a 35 tys. osób może być zmuszonych do przesiedlenia się w pierwszej fazie i 25 tys. w następnych fazach[9].

Przypisy

  1. ↑ Guinea-Conakry joins the Inga III project, its envoy received by President Joseph Kabila, Digitalcongo.net [dostęp 2020-04-18].
  2. ↑ a b Edward Janusz Jaremczuk, CZY DEMOKRATYCZNA REPUBLIKA KONGA MA SZANSĘ STAĆ SIĘ AFRYKAŃSKIM MOCARSTWEM ENERGETYCZNYM?, str. 622, cejsh.icm.edu.pl, 2012 [dostęp 2020-04-18] (pol.).
  3. ↑ a b c Vision for hydroelectric dam in DR Congo clouded - Chinadaily.com.cn, global.chinadaily.com.cn [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  4. ↑ Africa Water Atlas, str. 43, UNEP/Earthprint, 2010, ISBN 978-92-807-3110-1 [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  5. ↑ DRC’s giant Inga III dam: Spanish firm ACS throws in the towel, The Africa Report.com, 24 stycznia 2020 [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  6. ↑ Tshisekedi calls out to regional leaders to revive dams project, The East African [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  7. ↑ DR Congo’s Inga dam and Africa’s energy transformation, The New Times | Rwanda, 1 lutego 2020 [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  8. ↑ Grand Inga: Will Africa’s Mega Dam Have Mega Impacts?, International Rivers [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  9. ↑ John Vidal, Construction of world's largest dam in DR Congo could begin within months, „The Guardian”, 28 maja 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-04-18] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Democratic Republic of the Congo location map.svg
(c) Uwe Dedering z niemieckiej Wikipedii, CC BY 3.0
Location map of Democratic Republic of the Congo

Equirectangular projection. Strechted by 100.0%. Geographic limits of the map:

  • N: 6.0° N
  • S: -14.0° N
  • W: 11.0° E
  • E: 32.0° E

Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.

A new map with the 26 provinces (since 2015) is available here.
Flag of the Democratic Republic of the Congo.svg
The national flag of the Democratic Republic of the Congo. Created according to the 2006 constitution : Son emblème est le drapeau bleu ciel, orné d’une étoile jaune dans le coin supérieur gauche et traversé en biais d’une bande rouge finement encadrée de jaune. (Its symbol is a sky blue flag, decorated with a yellow star in the upper left corner and crossed in the diagonal by a red strip with thin yellow borders) It seems to be identical, except for a lighter field hue, to the 1966–1971 flag.
Inga04.jpg
(c) I, Alaindg, CC BY 2.5
Vue du barrage d'Inga I; à l'avant plan, canal d'alimentation d'Inga II
Steel pog.svg
Shiny LightSteelBlue button/marker widget. Used to mark the location of something such as a tourist attraction.