Taniec w renesansie

Taniec w renesansie – w okresie renesansu tańce popularne w średniowieczu uległy pewnej ewolucji, głównie pod wpływem wybitnych twórców tańców dworskich. Z tego powodu w większości są zaliczane właśnie do tej kategorii. Według innej terminologii, zalicza się je do tańców historycznych.

Najstarsze wzmianki pochodzą z XV wieku z manuskryptów włoskich, francuskich, burgundzkich oraz angielskich. Do najważniejszych traktatów zaliczają się:

• Domenico da Piacenza – De Arte saltandi et choreas ducendi (1416)
• Guglielmo Ebreo (Pesarese) – Trattato dell'arte del ballo (XV wiek)
• Domenico da Ferrara – Liber Ballorum (teksty nie wydany, XV wiek)
• Antonio Cornazzano – Libro sull'arte del danzare (1463)
• Rinaldo Rigoni – Il Ballarino perfetto – Mediolan (1468)
• Les Basses Danses de Marguerite d'Autriche – Bruksela (1495)
• Johannes Cochläus – Hie Jnnen sindt geschriben die wellschen tenntz – Norymberga (1517)
• Marco Fabrizio Caroso – Il Ballarino – Wenecja (1581)
• Thoinot Arbeau – Orchésographie – Langres (1588)
• Cesare Negri – Le Gratie d'Amore – Mediolan (1602)
• John Playford – The Dancing Master – Londyn (1650)
• Claude-François Ménestrier – Traité des tournois, joustes, carrousels et autres spectacles publics – Lyon, Jacques Huguet (1669)

Wielkie widowiska, wystawiane w tym okresie na królewskich dworach, dały początek nowym formom sztuki – baletowi i operze.

Do najważniejszych tańców tej epoki zaliczają się:

• basse danse
• branle
• pawana
• piva
• galliarda
• saltarello
• ductia
• estampie
• faranadola
• chorea