Tank, Light, Mk V
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Wielka Brytania | |
| Typ pojazdu | czołg lekki | |
| Trakcja | gąsienicowa | |
| Załoga | 3 osoby | |
| Dane techniczne | ||
| Silnik | silnik gaźnikowy Meadows WSTL o mocy 65 kW | |
| Pancerz | stalowy, 4-12 mm | |
| Długość | 3902 mm | |
| Szerokość | 2136 mm | |
| Wysokość | 1847 mm | |
| Masa | bojowa: 4886 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość | 52 km/h w terenie: 40 km/h | |
| Zasięg | 210 | |
| Pokonywanie przeszkód | ||
| Brody (głęb.) | bez przygotowania: 60 cm | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 2 x karabin maszynowy Vickers kalibru 7,7 mm | ||
| Użytkownicy | ||
| Wielka Brytania | ||
Tank, Light, Mk V – brytyjski czołg lekki skonstruowany w okresie międzywojennym.
Historia
W 1933 roku w Wielkiej Brytanii powstały prototypowe czołgi L2A1 i L3A2. Miały one konstrukcję zbliżoną do wcześniej powstałych brytyjskich czołgów lekkich, a podstawowa różnicą było powiększenie załogi do trzech osób. Do 1935 roku wyprodukowano 22 czołgi L3.
W 1936 roku rozpoczęto produkcję przeznaczonego dla armii brytyjskiej czołgu Tank, Light, Mk V. W porównaniu z czołgami L3 miał on wydłużony kadłub mieszczący powiększony zbiornik paliwa, a wieżyczkę obrotową wyposażono w wieżyczkę obserwacyjną dowódcy. Uzbrojenie wzmocniono przez dodanie drugiego karabinu maszynowego Vickersa kalibru 7,7 mm (prowadzono także próby zastąpienia jednego z karabinów maszynowych wkm-em Vickers kalibru 12,7 mm).
W momencie wybuchu II wojny światowej czołgi Mk V były używane wyłącznie dla szkolenia. Podjęto za to próby opracowania pojazdów przeciwlotniczych wykorzystujących jego podwozie. W 1940 roku na jednym czołgu zainstalowano wieżę z dwoma wkm-ami Besa kalibru 15 mm, a na drugim lotniczą wieżyczkę Boulton-Paul z czterema karabinami maszynowymi Browning Mk II kalibru 7,7 mm (początkowo była ona identyczna jak w samolotach, później zdemontowano z niej osłonę z pleksiglasu). Oba pojazdy pozostały prototypami.
Opis
Tank, Light, Mk V miał budowę klasyczną. W tylnej części kadłuba znajdował się sześciocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą silnik gaźnikowy Meadows ESTL o mocy 65 kW. Silnik napędzał umieszczone z przodu kadłuba koła napędowe. Z każdej strony znajdowały się cztery koła jezdne zblokowane w dwa wózki, amortyzowane ukośnymi sprężynami śrubowymi. Każda gąsienica o szerokości 240 mm była podtrzymywana przez jedną rolkę. Uzbrojeniem były dwa karabiny maszynowe Vickers kalibru 7,7 mm. Załoga składała się z mechanika-kierowcy, strzelca i dowódcy.
Bibliografia
- Ledwoch, J., Solarz, J.: Czołgi brytyjskie 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1994. ISBN 83-86209-10-0.
| ||||||||||||||||||||||||||||
