Tanka

Tanka (jap. 短歌 tanka, ‘krótka pieśń’, ‘krótki wiersz’) – jedna z najstarszych form poezji japońskiej (pierwotnie jedna z odmian waka) powstała około VI wieku[1]. Każda tanka składa się z 31 sylab ułożonych w pierwszej części wiersza (kami no ku) w wersy według schematu 5 + 7 + 5 sylab, a w drugiej części (shimo no ku) według schematu 7 + 7 sylab[2][3]. Używa się terminów górna strofa tanki i dolna strofa tanki[4]. Jest jedną z najżywotniejszych form poezji japońskiej, uprawianą również obecnie.

Obecnie termin waka (w związku z zanikiem innych jego odmian) jest używany jako synonim tanka.

Formę górnej tanki mają utwory z gatunku haiku[5].

Formę strof oryginału w przekładzie na język polski zachowywał wiernie Wiesław Kotański[6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mikołaj Melanowicz, Tanka, Zagadnienia Rodzajów Literackich, 1/1970.
  2. ↑ Teresa Kostkiewiczowa, Tanka, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.
  3. ↑ Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 320. ISBN 978-83-233-4066-9.
  4. ↑ Teresa Kostkiewiczowa, Tanka, o.c. tamże.
  5. ↑ Teresa Kostkiewiczowa, Haiku, [w:], Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, o.c.
  6. ↑ Dziesięć tysięcy liści. Antologia literatury japońskiej. Przełożył z japońskiego, wstęp i komentarze opracował Wiesław Kotański, Warszawa 1961.