Tarantula włoska

Tarantula włoska

Lycosa tarantula
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	pogońcowate
Rodzaj	Lycosa
Gatunek	tarantula włoska

Tarantula włoska^[1], tarantula apulijska^[1], krzeczek tarantula^[2] (Lycosa tarantula) – gatunek dużego pająka z rodziny pogońcowatych.

Wygląd: Dorasta prawie do 3 cm, ale dzięki długim, mocnym nogom wydaje się większa. Przeważnie ubarwiona szaro-brązowo, często w maskujące wzory.

Środowisko: Skąpo porośnięte tereny otwarte; wygony i odłogi.

Występowanie: Południowa Europa.

Liczebność: W odpowiednich biotopach nie jest rzadka, a lokalnie bardzo liczna.

Rozród: Partner zbliża się ostrożnie do samicy, by rozładować jej agresję przed przystąpieniem do kopulacji. Kokon z jajami samica nosi przyczepiony do kądziołków przędnych (jak inne pogońcowate). Po wykluciu młode wpełzają na grzbiet matki i podróżują z nią w ten sposób przez około tydzień.

Pokarm: Owady żyjące na powierzchni ziemi. Tarantula włoska, podobnie jak inni przedstawiciele bogatej w gatunki rodziny pogońcowatych (Lycosidae), goni swoje ofiary lub poluje z zasadzki, by je dopaść. Jej wyjątkowo silne szczękoczułki służą do wstrzykiwania jadu w ciało ofiar.

Uwagi: Ukąszenie tarantuli włoskiej jest bardzo bolesne, jednak nie zagraża życiu człowieka (siła jej jadu jest porównywalna z siłą jadu pszczelego i u nieuczulonej, dorosłej osoby nie pozostawia żadnych śladów na zdrowiu).

Zwyczajowo w kilku językach, m.in. w polskim, mianem "tarantuli" nazywa się niesłusznie wiele większych gatunków pająków, zwłaszcza ptaszników. W języku angielskim typowe nazwy wielu ptaszników zawierają słowo "tarantula".

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Tarantula włoska (Lycosa tarantula Linnaeus, 1758) - opis hodowli w niewoli
• Tarantula włoska - Lycosa tarantula - piękne zdjęcia i podstawowe informacje