Taras Prochaśko

Ten artykuł od 2020-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Taras Prochaśko

(c) Водник, CC BY-SA 3.0
Imię i nazwisko	Taras Bogdanowicz Prochaśko
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1968 Iwano-Frankiwsk
Język	ukraiński

Taras Bogdanowicz Prochaśko, ukr. Тарас Богданович Прохасько (ur. 16 maja 1968) – ukraiński pisarz, tłumacz i dziennikarz. Z wykształcenia botanik. Czołowy przedstawiciel słynnego "fenomenu stanisławowskiego". Mieszka w Iwano-Frankiwsku.

Uczestnik studenckiego ruchu z lat 1989-1991. Parał się wieloma zajęciami. Z początku pracował w Iwano-Frankiwsku w Instytucie Leśnictwa Karpackiego, a później nauczał w rodzinnym mieście; był także barmanem, stróżem, pracownikiem radia FM «Вежа», pracował w galerii, w gazecie, w studiu telewizyjnym. Współpracował z kilkoma lwowskimi gazetami jak "Експрес" czy "Поступ". W latach 1992-1994 był współredaktorem magazynu "Czetwer" ("Четвер"). Od 1992 rокu stale mieszka w Iwano-Frankiwsku. Obok Jurija Andruchowycza jest czołowym przedstawicielem słynnego "fenomenu stanisławowskiego".

Jest członkiem Zrzeszenia Pisarzy Ukraińskich. W 1997 roku został laureatem nagrody magazynu «Смолоскип». 15 grudnia 2007 został laureatem literackiej nagrody imienia Josepha Conrada (fundowanej przez Instytut Polski w Kijowie. Od drugiego numeru jest stałym redaktorem magazynu «Четвер». Poniekąd z racji wykształcenia w utworach Prochaśki przewija się wiele motywów związanych z przyrodą. Należy do grupy niewielu młodych ukraińskich prozaików, którzy zdaniem wielu czytelników i badaczy w swoich utworach podąża ścieżkami Skoworody. Wydaje się, że Prochaśko w swoich dziełach chwilami pisze tylko dla siebie i na potrzeby własnych wewnętrznych rozważań. Pisarz osobliwie traktuje swoje rozważania filozoficzne mówiąc: "Filozofia, zawsze jest przy tobie tak jak część ciała. Kiedy nie ma nikogo ona jest wszystkim". W wielu utworach Prochaśki obecny jest element biograficzny, czasami zbliżając jego utwory do intymnych spowiedzi.

Powieść Некрополь została przełożona na język angielski i opublikowana w antologii Two Lands, New Visions (1998).

Tłumaczką jego książek na język polski jest Renata Rusnak.

Twórczość

Książki

• "Інші дні Анни" (Київ: Смолоскип, 1998), pol. "Inne dni Anny" (zbiór opowiadań, 2001),
• "FM "Галичина" (Івано-Франківськ: Лілея-НВ, 2001; 2004),
• "НепрОсті"(Івано-Франківськ: Лілея-НВ, 2002), pol."Niezwykli" (powieść, 2002).
• "Лексикон таємних знань" (Львів: Кальварія, 2004),
• "З цього можна зробити кілька оповідань"(Івано-Франківськ: Лілея-НВ, 2005), pol. "Z tego można zrobić kilka opowiadań" (2005),
• "Порт Франківськ" (Івано-Франківськ: Лілея-НВ, 2006),
• "Ukraina" (Krakow: Nemrod, 2006), wspólnie z Serhijem Żadanem,
• "БотакЄ" (Івано-Франківськ: Лілея-НВ, 2010),

Tłumaczenia

Przetłumaczył na ukraiński powieść "Galicyjskość" Łukasza Saturczaka, jako "Ґаліція" (wyd. ukraińskie 2011), "Na wysokiej połoninie" Stanisława Vincenza (wyd. ukraińskie 2012), "Opowieści galicyjskie" oraz "Wschód" Andrzeja Stasiuka (wyd. ukraińskie 2015).

Jego brat Jurij Prochaśko jest tłumaczem literatury niemieckiej.