Tarma (herb szlachecki)

Tarma

Tarma (Tarmen)kaszubski herb szlachecki.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dzielonej w skos lewy, w polu górnym, błękitnym, pół lwa czerwonego, wspiętego, pole dolne złote. Klejnot: Nad hełmem bez korony panna o włosach srebrnych, sukni złotej, trzymająca w prawicy trzy listki koniczyny zielone na jednej gałązce. Labry: błękitno-czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb pojawił się po raz pierwszy na mapie Pomorza Lubinusa z 1618, a następnie w herbarzach Nowy Siebmacher, Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von...) oraz Żernickiego (Der polnischen Adel, Die polnischen Stamwappen).

Rodzina Tarma

Drobna, rzadko wzmiankowana rodzina z ziemi lęborskiej, gdzie zamieszkiwali wieś Dziechlino. Pierwsze wzmianki o rodzinie z lat 1575, 1601, 1605, 1608, 1618, 1621 dotyczą potwierdzenia lenna w Dziechlinie. Poza aktami lennymi, rodzina wzmiankowana w roku 1590 (dwóch Tarmów), 1658 (Jakub i Franciszek "die Tarmen"), 1683 (Frantz von Tarmen), 1688, 1692 (Frantz Tarma). Kolejnych wzmianek brak, co każe sądzić, że rodzina wygasła w XVII wieku (Ledebur przyisuje jej jeszcze w roku 1730 wieś Skórowo, zapewne błędnie).

Herbowni

Tarma (Tarmen, Termen, Zarmen).

Bibliografia

  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.2. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2007, s. 189-190, 302. ISBN 978-83-924425-9-2.

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Media użyte na tej stronie

Herb Szablon.svg
Autor: Zirguezi, Licencja: CC0
Generic Coat of arm