Tartessos
Tartessos – w starożytności region na południu Półwyspu Iberyjskiego (Andaluzja) oraz port leżący za Cieśniną Gibraltarską[1], przy ujściu rzeki Gwadalkiwir (w starożytności Betis)[2]. Miasto nie zostało jak dotąd zlokalizowane, choć niektórzy badacze utożsamiają Tartessos z kolonią fenicką – Gades (dzisiejszy Kadyks), czasami identyfikowane również z Tarszisz ze Starego Testamentu. Sławne z bogactw, centrum handlu cyną, miedzią, srebrem i złotem, częściowo pochodzącym z północno-wschodniej Hiszpanii. Istnieją hipotezy że tamtejsi żeglarze pływali w celach handlowych do Wysp Brytyjskich (ściślej Kornwalii – handel cyną). Tartessos zostało założone pod koniec II tysiąclecia p.n.e. Mieszkańcy handlowali z Kartaginą, utrzymywali również kontakt z Grekami. Największy rozkwit tej kultury wypada na lata 750 – 600 p.n.e., wtedy to pojawiło się ich własne pismo[3] – którego jednak nie udało się odczytać - doszło też zapewne do wykształcenia się struktur politycznych (Herodot wymienia króla Tartessosu z VII – VI wieku)[4]. Miasto upadło w VI wieku p.n.e. na skutek wielu czynników, z których najważniejsze to:
- ekspansja terytorialna Kartaginy;
- spadek znaczenia brązu wskutek rozprzestrzenienia się żelaza;
- pojawienie się nowych źródeł zaopatrzenia w cynę, np. Kornwalia;
- łupieżcze napady iberyjskiego plemienia Luzytanów.
Ciekawostką jest, iż niektórzy (m.in. niemiecki badacz starożytności Adolf Schulten[5]) utożsamiają Tartessos z mityczną Atlantydą.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Samijczycy [...] przejechali przez Słupy Heraklesa i przybyli do Tartessos, jakby przez jakieś boskie zrządzenie. Ten punkt handlowy był w owym czasie jeszcze nie zwiedzany, tak że Samijczycy, wróciwszy do domu, osiągnęli ze wszystkich Hellenów, jak to na pewno wiemy, największy zysk z przywiezionych towarów. Herodot IV, 152
- ↑ Podobno w krainie Iberów jest rzeka Tartessos, wpadająca do morza dwoma ujściami, oraz tejże samej nazwy miasto położone jest pośrodku między ujściami rzeki. A to największa z rzek całej krainy Iberów, z przypływem i odpływem. Później nazwano ją Betis. Pauzaniasz VI, 19
- ↑ Są oni najuczeńsi z Iberów, posługują się sztuką pisania i posiadają stare księgi, także poezje i zbiór praw, którym przypisują wiek sześciu tysięcy lat. Strabon 3,1,6
- ↑ Fokajczycy byli pierwszymi z Hellenów, którzy przedsiębrali dalekie podróże morskie; oni to odkryli wybrzeże Adriatyku, Tyrrenię, Iberię i Tartessos. [...] Po przybyciu do Tartessos zaprzyjaźnili się z królem Tartesjów, który nazywał się Argantonios, władał nad Tartessos przez osiemdziesiąt lat, a przeżył pełnych lat sto dwadzieścia. Otóż temu mężowi Fokajczycy tak bardzo przypadli do serca, że z początku zachęcał ich, aby opuścili Jonię i zamieszkali w jego kraju, gdzie zechcą, potem zaś, gdy nie mógł Fokajczyków do tego nakłonić, a dowiedział się, jak Med w ich sąsiedztwie rośnie w potęgę, dał im pieniądze, żeby swe miasto otoczyli murem. Musiał dać sporo, gdyż obwód muru wynosi niemało stadiów, a cały składa się z wielkich i dobrze spojonych głazów. W ten więc sposób Fokajczykom wzniesiono mur. Herodot I, 163
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Indoeuropejczycy - Celtowie. T. 12. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 211. ISBN 83-7425-367-3.
Bibliografia
- Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wrocław: Zakład ńarodowy im. Ossolińskich, 1998, s. 12-13. ISBN 83-04-04403-X.
Media użyte na tej stronie
Autor: Alcides Pinto, Licencja: GFDL
Ethnographic and Linguistic Map of the Iberian Peninsula at about 300 BCE (before the Carthaginian conquests).
Autor: Té y kriptonita based on Image:Iberian Peninsula base map.svg created by Redtony, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Obszar wpływów Tartessos.