Tasiemiec bąblowcowy
| Echinococcus granulosus | |
| (Batsch, 1786) | |
 Cysty Echinococcus granulosus u owcy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | tasiemiec bąblowcowy |
Tasiemiec bąblowcowy (Echinococcus granulosus), także bąblowiec – gatunek tasiemca, groźny pasożyt, w postaci dojrzałej bytujący w jelicie cienkim psowatych, przypadkowo występujący u człowieka, który jest wtedy żywicielem pośrednim.
Zarażenie następuje po spożyciu niemytych owoców leśnych, zanieczyszczonej odchodami wody lub przez bezpośredni kontakt z zarażonymi zwierzętami z rodziny psowatych[1].
Morfologia i cykl życiowy
Dojrzały tasiemiec pasożytuje w jelicie cienkim psowatych: psa, wilka, szakala, lisa, rzadziej u innych mięsożernych ssaków (np. kota). Postaci dojrzałe tasiemców są małe, mają od 2,5 do 6 mm długości. Posiadają kulisty skoleks z podwójnym wieńcem 30–36 haczyków. Na strobilę składają się tylko trzy proglotydy: jałowy, hermafrodytyczny i najdłuższy maciczny. Oderwane proglotydy wydostają się samodzielnie przez odbyt na powierzchnię skóry żywiciela ostatecznego. Jaja znajdujące się w sierści zwierzęcia stanowią źródło inwazji dla żywiciela pośredniego, także dla ludzi. W żołądku lub jelicie żywiciela pośredniego z jaja wydostaje się onkosfera, która czynnie przedostaje się do krążenia i z prądem krwi dostają się do narządów wewnętrznych, głównie drogą żyły wrotnej do wątroby, ale także do płuc, mięśni, kości, mózgu, oka, śledziony, nerek, tkanki podskórnej. W narządzie onkosfera przekształca się w kolejne stadium rozwojowe, jakim jest bąblowiec (echinococcus). Choroba wywoływana przez tasiemca bąblowcowego określana jest dwojako w zależności od żywiciela, u którego występuje: echinokokoza (żywiciel ostateczny) lub hydatidoza (żywiciel pośredni).
Przypisy
- ↑ Płazińce - zwierzęta spłaszczone grzbieto-brzusznie, [w:] Marek Guzik, Biologia na czasie 1, Ewa Jastrzębska i inni, 2013, s. 288, ISBN 978-83-267-0901-2.
Bibliografia
- Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 219-227. ISBN 83-01-13804-1.
- Eckert J, Deplazes P. Biological, epidemiological, and clinical aspects of echinococcosis, a zoonosis of increasing concern. „Clin Microbiol Rev”. 17. 1, s. 107-35, 2004. DOI: 10.1128/CMR.17.1.107-135.2004. PMID: 14726458.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
ID#: 910 Description: Histopathology of Echinococcus granulosus hydatid cyst in a sheep.
Thick fibrous pericyst, hyaline ectocyst, and brood capsules filled with protoscolices are visible. Parasite.
Content Providers(s): CDC/Dr.Peter Schantz Creation Date: 1975
Copyright Restrictions: None - This image is in the public domain and thus free of any copyright restrictions. As a matter of courtesy we request that the content provider be credited and notified in any public or private usage of this image.Protoscolex of Echinococcus granulosus from hydatid cyst. Parasite.
The adult Echinococcus granulosus (3 to 6 mm long) [1] resides in the small bowel of the definitive hosts (dogs or other carnivores). Gravid proglottids release eggs [2] that are passed in the feces. After ingestion by a suitable intermediate host (under natural conditions: sheep, goat, swine, cattle, horses, camel), the egg hatches in the small bowel and releases an oncosphere [3] that penetrates the intestinal wall and migrates through the circulatory system into various organs, especially the liver and lungs. In these organs, the oncosphere develops into a cyst [4] that enlarges gradually, producing protoscolices and daughter cysts that fill the cyst interior. The definitive host becomes infected by ingesting the cyst-containing organs of the infected intermediate host. After ingestion, the protoscolices [5] evaginate, attach to the intestinal mucosa [6] and develop into adult stages [1] in 32 to 80 days. The same life cycle occurs with E. multilocularis (1.2 to 3.7 mm), with the following differences: the definitive hosts are foxes, and to a lesser extent dogs, cats, coyotes and wolves; the intermediate host are small rodents; and larval growth (in the liver) remains indefinitely in the proliferative stage, resulting in invasion of the surrounding tissues. With E. vogeli (up to 5.6 mm long), the definitive hosts are bush dogs and dogs; the intermediate hosts are rodents; and the larval stage (in the liver, lungs and other organs) develops both externally and internally, resulting in multiple vesicles. E. oligarthrus (up to 2.9 mm long) has a life cycle that involves wild felids as definitive hosts and rodents as intermediate hosts. Humans become infected by ingesting eggs , with resulting release of oncospheres in the intestine and the development of cysts in various organs. Image adapted from original available at the United States Centres for Disease Control Parasitology Identification Laboratory ([1]).