Ted Lewis (bokser)

Ted „Kid” Lewis

Gershon Mendeloff

Pseudonim	The Aldgate Sphinx
Data i miejsce urodzenia	24 października 1894 Londyn
Data i miejsce śmierci	20 października 1970 Londyn
Obywatelstwo	Wielka Brytania
Wzrost	171 cm
Kategoria wagowa	półśrednia, średnia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	302
Zwycięstwa	192
Przez nokauty	80
Porażki	32
Remisy	14

Ted Lewis, pseud. Kid, pierw. Gershon Mendeloff (ur. 24 października 1894 w Londynie, zm. 20 października 1970 tamże^[1]) – angielski bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej.

Życiorys

Data urodzin Lewisa nie jest pewna. Niektóre źródła podają, że urodził się 28 października 1893^[2], a inne, że 24 października 1894^[1][3][4]. Był jednym z ośmiorga dzieci ubogich żydowskich imigrantów z Rosji. Wychował się w biedzie. Jako młody chłopiec brał udział w licznych bójkach ulicznych. Później zaczął trenować boks w Judean Athletic Club w Londynie. Pierwszą walkę zawodową stoczył w 1909. Przybrał wówczas pseudonim Kid Lewis (imię Ted przyjął później, gdy walczył w Stanach Zjednoczonych)^[2].

6 października 1913 w Londynie zdobył wakujące tytuły mistrza Europy i Wielkiej Brytanii w wadze piórkowej, po zwycięstwie przez techniczny nokaut nad Alekiem Lambertem. Obronił tytuł europejski wygrywając 2 lutego 1914 w Londynie z Paulem Tilem. Potem wyruszył na pięściarskie tournée do Australii (w 1914) i do USA (w 1915).

Lewis (z lewej) i Jack Britton

26 marca 1915 stoczył walkę no decision z Jackiem Brittonem, którą zdaniem prasy przegrał. Był to pierwszy z 20 pojedynków pięściarskich między tymi bokserami, które trwały do 1921. 31 sierpnia 1915 w Bostonie pokonał Brittona na punkty i zdobył tytuł zawodowego mistrza świata w wadze półśredniej. Zwyciężył również w walce rewanżowej 28 września tego roku. W obronie tytułu pokonał m.in. Joego Mandota i stoczył walki no decision z Williem Ritchiem^[5], Kidem Gravesem^[6], dwukrotnie z Brittonem^[7][8] i z Lockportem Jimmym Duffym^[9], a także pokonał na punkty Harry’ego Stone’a^[10]. Stracił tytuł przegrywając na punkty z Brittonem 24 kwietnia 1916 w Nowym Orleanie^[11]. 18 maja tego roku Lewis stoczył walkę no decision z mistrzem świata wagi średniej Mikiem Gibbonsem.

Po sześciu kolejnych walkach no decision z Brittonem Lewis odzyskał tytuł mistrza świata wagi półśredniej wygrywając z nim na punkty 25 czerwca 1917 w Dayton^[12]. Po serii pojedynków no decision Lewis stracił ten pas znowu na rzecz Brittona, który go znokautował w 9. rundzie 17 marca 1919 w Canton^[13]. 1 września tego roku spróbował odebrać mistrzostwo w wadze średniej od Mike’a O’Dowda, ale bez powodzenia^[14].

Pod koniec 1919 Lewis powrócił do Europy. Zdobył tytuł mistrza Wielkiej Brytanii w wadze średniej w marcu 1920 oraz tytuł mistrza Europy w wadze półśredniej 9 czerwca 1920 w Londynie, po wygranej przed czasem z Johnnym Bashamem, którego pokonał w walce rewanżowej przez nokaut w 19. rundzie 19 listopada tego roku. Zrezygnował z tego pasa już w następnym miesiącu. 7 lutego 1921 w Madison Square Garden w Nowym Jorku spróbował odebrać tytuł mistrza świata w wadze półśredniej Brittonowi, ale przegrał z nim na punkty^[15]. 10 października 1921 Lewis został zawodowym mistrzem Europy w wadze średniej, po wygraniu przed czasem z Johnnym Bashamem.

11 maja 1922 w Londynie zmierzył się w walce o pas zawodowego mistrza wagi półciężkiej z Georges’em Carpentierem. Gdy w 1. rundzie chciał zwrócić uwagę sędziemu na nieczyste jego zdaniem zachowanie się Francuza w zwarciu, został znokautowany przez Carpentiera^[2][16]. Później Lewis pokonał w obronie pasa mistrza Europy w wadze średniej Rolanda Todda, ale przegrał z nim w rewanżu 15 lutego 1923. 3 lipca 1924 został mistrzem Europy wagi półśredniej po zwycięstwie nad Johnnym Brownem, ale utracił ten tytuł w następnej walce z Tommym Milliganem. Kontynuował karierę do 1929, kiedy to pokonał Johnny’ego Bashama.

Jako pierwszy bokser używał ochraniacza zębów^[3].

Został wybrany w 1992 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 170-171. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.)
• BenB. Hoskin BenB., The Aldgate Sphinx: Ted “Kid” Lewis, boxing.com, 11 kwietnia 2013 [dostęp 2015-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-29]  (ang.).
• Ted „Kid” Lewis, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Ted (Kid) Lewis (Gershon Mendeloff), International Jewish Sports Hall of Fame [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Ted „Kid” Lewis (Gershon Mendeloff) (the „Aldgate Sphinx”), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Lewisa, boxrec.com [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Ted Kid LEWIS, Sport & Note [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Ted Lewis (bokser) w bazie IMDb (ang.)