Tejmuraz II

Tejmuraz II
— król Kartlii —
król Kartlii
Okres	od 1745 do 1762
Poprzednik	Aleksander III
Następca	Herakliusz II
Dane biograficzne
Dynastia	Bagratydzi
Data urodzenia	1700
Data śmierci	1762

Tejmuraz II (ur. 1700, zm. 1762 w Astrachaniu^[1] lub w Petersburgu^[2]) – król Kachetii w latach 1744-1745, a następnie król Kartlii w latach 1745-1762.

Tron Kachetii objął w 1744, wskazany przez władcę perskiego Nadira Szaha Afszara. Tejmuraz II musiał zgodzić się na dalszą obecność perskich oddziałów wojskowych w Kachetii, zdołał jednak skłonić je do powstrzymania się od plądrowania kraju. Z kolei bezwzględne postępowanie Persów w sąsiedniej Kartlii doprowadziło do wybuchu powstania, któremu Nadir Szah Afszar, zajęty innymi sprawami politycznymi, nie był w stanie skutecznie przeciwdziałać. Zgodził się natomiast, by Tejmuraz II został królem Kartlii, podczas gdy królestwo Kachetii miał objąć jego syn Herakliusz II^[3]. Koronacja Tejmuraza II odbyła się w katedrze Sweti Cchoweli, 1 października 1745. Była to pierwsza od 1632 koronacja władcy Kartlii wyznającego chrześcijaństwo^[2].

Tejmuraz II i Herakliusz II blisko współpracowali, co sprawiło, że mimo nominalnego utrzymania podziału między Kartlią i Kachetią oba państwa wschodniogruzińskie zostały faktycznie zjednoczone^[2][4]. Przeprowadzili liczne reformy wewnętrzne w zakresie wojskowości, sądownictwa, gospodarki^[5]. W latach 1747-1749 król Kartlii przebywał w Persji, gdzie wykorzystując wewnętrzny zamęt po zamordowaniu Nadira uzyskał podporządkowanie Kartlii i Kachetii Borczalo^[2]. Przed 1755 wygnał z Gruzji duchowieństwo katolickie^[5].

W 1758 Tejmuraz II i Herakliusz II zawarli układ z królem Imeretii Solomonem I, w którym zobowiązywali się do wzajemnej pomocy w razie agresji tureckiej lub perskiej przeciwko rządzonym przez nich państwom^[6]. Mimo tego sytuacja Kartlii i Kachetii była ciągle niestabilna, co skłoniło Tejmuraza II do poszukiwania sojusznika w Rosji. W 1760 król Kartlii osobiście wyjechał na spotkanie z carem. Proponował mu nawet wystąpienie Gruzinów przeciwko Persji i wykorzystanie armii gruzińskiej do osadzenia na tamtejszym tronie kandydata wskazanego przez Rosję^[2]. Car nie zobowiązał się jednak do wspierania Gruzji^[4]. Tejmuraz II zmarł w Rosji i został pochowany w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Astrachaniu^[2].

Przypisy