Telescopium Herschelii

Telescopium Herschelii
Nazwa łacińska	Telescopium Herschelii (Major / Minor)
Dopełniacz łaciński	Telescopii Herschelii (Majoris / Minoris)[1]
Skrót nazwy łacińskiej	THMa / THMi[1]
Charakterystyka
Najjaśniejsza gwiazda	50 Aurigae (4,8m[2][3])
Gwiazdozbiory sąsiadujące	Telescopium Herschelii Major: Ryś Woźnica Bliźnięta Telescopium Herschelii Minor: Orion Byk

Telescopium Herschelii (z łac. „Teleskop Herschela”) – historyczny gwiazdozbiór stworzony przez Maksymiliana Hella w 1789 roku dla uczczenia odkrycia Urana przez Williama Herschela w 1781 roku. Hell wprowadził z tej okazji na niebo dwa gwiazdozbiory, które opisał Tubus Hershelii Major („Wielki”) i Tubus Hershelii Minor („Mały”), mające reprezentować dwudziestostopowy (6,1 m) i siedmiostopowy (2,1 m) teleskop astronoma; ich wizerunki nie były jednak podobne do pierwowzorów, co wskazuje, że Hell nie widział osobiście instrumentów Herschela^[3][1]. Gwiazdozbiory były ulokowane po dwóch stronach gwiazdy zeta Tauri, w pobliżu której został zaobserwowany Uran. Większy teleskop znajdował się pomiędzy obecnymi konstelacjami Rysia, Woźnicy i Bliźniąt, zaś mniejszy był wciśnięty między gwiazdozbiór Oriona i Byka^[3]. Johann Bode w atlasie Uranographia z 1801 roku pominął mniejszą konstelację, poprawił pisownię nazwy większej na Telescopium Herschelii i, jako że kupował instrumenty od Herschela, zilustrował ją realistycznym wizerunkiem siedmiostopowego teleskopu^[1][3]. Najjaśniejsza gwiazda tej konstelacji nosi współcześnie oznaczenie Flamsteeda 50 Aurigae^[3]. Gwiazdozbiór ten pojawiał się w późniejszych atlasach nieba, ale szybko wyszedł z użycia, a gwiazdy zostały ponownie rozdzielone między sąsiadujące gwiazdozbiory^[3][4][5].

Przypisy