Telesfor Mickiewicz
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1848 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
[1] |
Telesfor Stanisław Mickiewicz (ur. 5 stycznia 1848 w Suwałkach, zm. 26 grudnia 1935 w Radomsku) – porucznik, weteran powstania styczniowego[2].
Życiorys
Urodził się w Suwałkach jako nieślubny syn Wincenty Mickiewicz, z własnych funduszów utrzymującej się[3].
Życiorys Telesfora Mickiewicza znany jest przede wszystkim z jego własnej relacji złożonej w wywiadzie udzielonym w 1934[4].
Wedle tegoż wywiadu, w chwili wybuchu powstania styczniowego miał 19 lat, jednakże z aktu urodzenia wynika, że w istocie miał wówczas dopiero co skończone 15 lat[3]. Wedle jego relacji walczył w szeregach partii: Selewicza w Grodzisku, Orłowskiego w Łowickiem, następnie Pawełka, a po rozbiciu tejże - w oddziale dowodzonym przez Stanislao Bechiego. Po rozbiciu oddziału Bechiego, trafił do niewoli i został zesłany na Sybir. Wigilię 1863 roku spędził w Pskowie, następnie pieszo lub w kibitce dotarł do Włodzimierza nad rzeką Klaźmą, gdzie został skazany przez sąd wojenny na 10 lat aresztanckich robót i zesłanie do Wiatki, a następnie do Omska na Syberii. Współwięźniami Telesfora byli, m.in.: Kierbedź - stryjeczny brat budowniczego mostu na Wiśle, Narbud, Budkiewicz, ks. Żmijewski, bracia Brzescy, Siekierzyński, Gromski, Maciejewski, Piechociński, Grandes, Pietraszewski[4]. Odzyskał wolność w 1871 i po kilku miesiącach tułaczki przybył do Warszawy, gdzie został kierownikiem hotelu i restauracji "Europejskiej". Następnie od 1879 do 1922 pracował na kolei.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[5]. Za pracę w dziele odzyskania niepodległości dla Polski został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Harcerskim. Był ojcem chrzestnym sztandaru "Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”". Był również postacią znaną i cenioną w przedwojennym Radomsku o czym mogą świadczyć wspomnienia innych znanych radomszczan Tadeusza i Stanisława Różewiczów z lat dzieciństwa.
Telesfor Mickiewicz zmarł 26 grudnia 1935 roku w Radomsku. Pochowany został z honorami na Cmentarzu Starym w Radomsku[6], a jego pogrzeb był manifestem niepodległościowym, na który licznie przybyli wysoko postawieni przedstawiciele władzy i wojska.
Galeria
Przypisy
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości (ang.). Monitor Polski 1930 nr 260 poz. 4350. [dostęp 2014-03-22].
- ↑ "Powstanie styczniowe w radomszczańskiem" - Ryszard Szwed.
- ↑ a b Akt urodzenia Telesfora Mickiewicza, Duplikat czyli księga druga oryginalna aktów urodzenia, zaślubienia i zejścia parafii suwalskiej za 1859 rok, Archiwum Państwowe w Suwałkach(szukajwarchiwach.pl
- ↑ a b Wywiad z Telesforem Mickiewiczem, "Jednodniówka" z 1934 roku, s. 4-7 (Cyfrowa Biblioteka Narodowa, dostęp 15 marca 2017).
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
- ↑ Informacje o grobie: A03/0127. cmentarzeradomsko.pl. [dostęp 2022-07-19].
Bibliografia
- Z żałobnej karty. Telesfor Mickiewicz. „Sybirak”. 1 (9), s. 60, kwiecień 1936.
Media użyte na tej stronie
Rodzina Mickiewicz: od Lewej na górze: Janina Mickiewicz(Liszewska), Jadwiga Mickiewicz(Kazimierska), Adam Mickiewicz, Leokadia Mickiewicz (Kazimierska), na dole od lewej: Emilia Mickiewicz, Wiesława Mickiewicz, Telesfor Mickiewicz. Radomsko, 1908r.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Dokument nadania odznaczenia Krzyżem Niepodległości z Mieczami dla Telesfora Mickiewicza przez marszałka Józefa Piłsudskiego.
Telesfor Stanisław Mickiewicz, Weteran Powstania Styczniowego 1863.
Adam Mickiewicz-kompozytor,pianista,syn Telesfora Mickiewicza. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski za zaslugi na polu kultury i sztuki.
Powitanie Marszałka Józefa Piłsudskiego przez Telesfora Mickiewicza i władze miasta Radomska